Kim Dillen liep onlangs de marathon van Berlijn. In haar voorbereiding hierop hield zij voor Hardloopnetwerk een logboekje bij, waarin duidelijk wordt hoe een voorbereidingsweek eruitziet van Kim. ‘De week van Kim Dillen’ geeft een goed inzicht voor iedereen die volgend jaar een marathon gaat lopen en benieuwd is hoe de voorbereiding hierop is.
Op dit moment ben ik herstellende van de marathon van Berlijn – in combinatie met de halve van Eindhoven die ik twee weken later liep. Niet aan te raden. Een hele week helse spierpijnen. Omdat deze week niet veel inzicht in mijn normale leven geeft, heb ik daarom gekozen voor week 31 (eerste week augustus, red.) van dit jaar, ergens halverwege de voorbereiding van de marathon.
Naar goed voorbeeld van Susan Krumins heb ik toen een whiteboard aangeschaft. Dat leek me nuttig om de focus te versterken én de rest in huis deelgenoot te maken van het hele proces. Hij hangt nu prominent in de keuken waar ‘ie iedere zondag wordt ‘ververst’ met de planning voor de komende week.
Planning van week 31 van Kim Dillen op een whiteboard
Het besluit om voor een marathon te gaan kwam in het late voorjaar. De trainingen draaiden lekker en, heel belangrijk, volledig pijnvrij. Wat een verschil met de tijd vóór mijn enkeloperatie van september 2016 . Ruim vier maanden gerevalideerd en vanaf medio januari ben ik voorzichtig begonnen met opbouwen. In mei liep ik een eerste PR bij de Marikenloop. Dat gaf veel vertrouwen: snel en belastbaar. Helemaal top.
Er moest wel het een en ander zeker gesteld worden voor wat betreft mijn werk: niet al te lange afstanden in de auto om bij opdrachtgevers te komen. Ik werkte toen in Tilburg, prima te overzien vanuit Eindhoven. Ik ben registeraccountant en werk op interim basis via RSG Finance. Alleen eind juni bleek dat de opdracht sneller gereed zou zijn dan gepland, waardoor ik ineens twee maanden op en neer naar Leusden bij Amersfoort moest gaan reizen. Dikke streep door de rekening dus. Eindhoven – Leusden is de hel als reistraject: twaalf uur van huis en maximaal acht uur echt effectief werken. Super inefficiënt, maar ik moest het ermee doen en probeerde waar mogelijk thuis te werken. Gelukkig is de opdrachtgever heel flexibel en ook nog erg geïnteresseerd en vol bewondering over mijn prestaties en ambities.
In week 31 start ik op maandagochtend recht uit mijn bed met een duurloopje. Lekker vroeg de bossen in en op tijd starten met werken. Even voor 08:00 uur klap ik mijn laptop open om die rond 17.00 uur weer dicht te klappen. Na een snelle energybar, al rennend richting fitnessclub voor core, kracht en sprints op de terugweg naar huis. Zalig zijn die sprints, mijn favoriete deel. Weg van die zweterige ruimte vol binkies en Kardashians. Bij thuiskomst is er gekookt en kan ik hongerig als ik ben aanvallen.
Op dinsdag vertrek ik erg vroeg richting Leusden, dat betekent een goede voorbereiding op maandagavond: ontbijt, lunch en shake worden klaargemaakt. Altijd vooruit denken en zorgen dat mijn spullen om te trainen klaarliggen.
Ik lig steevast te laat in bed. Het is zeg maar de sluitpost op de begroting. Altijd goede voornemens, maar het lukt zelden om voor middernacht te slapen. Het is niet anders. Het lukt allemaal net met zes tot zeven uur slaap. Om 06:30 zit ik in de auto naar Leusden en met een beetje geluk arriveer ik ergens tussen 08:00 uur en 08:30.
Den Treek
Door de dag heen staan er verschillende meetings gepland en ik werk samen met een team aan de kaders voor uitvoering van werkzaamheden rond rechtmatigheid binnen de zorgverzekeringswet en de wet langdurige zorg. Tegen 17:30 sluit ik af en vertrek richting een prachtig natuurgebiedje, Den Treek. Dat is wel de leuke kant van steeds werken op een andere locatie. Je komt in de prachtigste gebieden waar je anders nooit zou komen. Den Treek heeft mooie brede onverharde paden waar je lekker tempo’s kunt draaien. Alle trainingen kom ik wel een paar herten tegen, en op zulke momenten ben je alle stress van de dag weer snel kwijt. Het kost wel moeite om in de juiste flow te komen, maar al met al draai ik toch een aardige training. Voldaan rijd ik terug naar Eindhoven als de files al lang verdwenen zijn. Thuiskomen is een ritueel van koken, eten, opruimen, douchen en slapen.
Woensdag start mijn werkdag in Tilburg. Lekker op tijd thuis en samen met mijn vriend lopen we vroeg in de avond een 90 min duurloop met 3 x 5′ marathontempo. Het tempo moet ik in september kunnen dromen. Na de duurloop hebben we alle tijd om te koken en eten. Erg fijn.
Omdat op donderdagavond een baantraining gepland staat, wil ik de donderdag bijtijds huiswaarts gaan vanuit Leusden. Het fileleed begint die dag echter al om 15.00 uur. In ieder geval een PR op de langste huiswaartse rit woon-werkverkeer! Tegen 19:00 uur ben ik thuis. Even slikken, snel omkleden en per fiets naar Valkenswaard voor de baantraining. (Onze eigen baan in Eindhoven is al maanden een enorme bouwput weges renovatiewerkzaamheden). Het geplande tempo van de 1.000’tjes ligt vrij hoog, dus trainen op de weg of in het bos is geen optie. Met een beetje geluk red ik het voordat de poorten sluiten. Goede keuze, 1.000’tjes in gemiddeld 3.22. Het laatste 1.000’tje word ik voortgetrokken door loopmaatjes, die nog een 400 meter als toetje kregen. Helemaal relaxt fietsen we met elkaar naar huis. Weekend!
Vrijdag slaap ik uit (voor mijn doen) en heb ik de tijd om huis-tuin-en keukenzaken te doen . Het lukt me ook steeds beter om te rusten. Tussendoor nog een duurloopje van zestig minuten met een paar minuutjes versnelling erin. In de middag nog wat core, maar de dag vliegt voorbij. Dat komt morgen wel. Vrijdagavond betekent uitgebreid ’s avonds. Eindelijk is hier dan de tijd en rust voor. Mijn vader schuift geregeld aan en onder het genot van lekker eten en een goed glas wijn bespreken we de week. Erg fijn.
Marathontempo
De weekendtrainingen plannen we in de marathonperiode op marathon tijdstip. We trainen zo veel mogelijk met de anderen uit de groep samen. Negen man sterk is de afvaardiging van Eindhoven Atletiek. Pardon! Acht mannen en ik! Samen trainen geeft een lekkere vibe en boost. Kern van de training is 3 x 12 minuten op marathontempo. Dat zijn relatief korte tempoblokken vergeleken met de weken ervoor.
Op zondag pakken we met een paar man een lange rustige duurloop van 150 minuten, die progressief eindigt. Na 120 minuten draven gaan we zo’n 25 minuten uit het tempo en bouwen we geleidelijk op naar het marathontempo. De zon schijnt. Eten en drinken in de tuin en lekker de hele middag en avond niks doen. Nog drie dagen bikkelen en dan…… Op naar Iten Kenia, ruim 3 weken alleen maar rennen en rusten.
Hoofdfoto: Instagram Kim Dillen