Hoi Anne,
Na vorige week een blog te hebben geschreven over mijn indoorseizoen, vind ik het leuk om weer een brief naar jou te schrijven! Vooral vanwege het onderwerp. Bedankt voor het vertellen over jouw ervaringen met te hard trainen en/of niet goed genoeg herstellen. Als atleet is het namelijk moeilijk om een goede balans hierin te vinden, dus ik denk dat het goed is dat je er een boekje over open doet! Ik heb namelijk het gevoel dat het een beetje taboe is, al helemaal in combinatie met hardlopen in de VS. Jij zal dit vast ook gehoord hebben toen je naar de VS besloot te gaan: “Ga je naar Amerika? Hopelijk kom je niet helemaal opgebrand terug!” Het is namelijk algemeen bekend dat ze in de VS wel houden van hard trainen. Er zijn ook zeker verhalen van Nederlanders die naar de VS gingen en geblesseerd terugkwamen, maar soms wordt er vergeten dat er meerdere toppers zijn die een mooie stap hebben gezet in hun Amerika-periode (denk aan Kamiel Maase, Susan Krumins, Hans Koeleman). Maar hoe komt dat nou, dat sommigen er beter van worden, terwijl het voor anderen juist averechts werkt? Er zijn naar mijn mening twee grote factoren die daar een rol in spelen.
“Ga je naar Amerika? Hopelijk kom je niet helemaal opgebrand terug!” Het is namelijk algemeen bekend dat ze in de VS wel houden van hard trainen
Ten eerste is het afhankelijk van de persoon zelf. De meeste coaches in Nederland spelen een beschermende rol. Veel atleten willen van nature meer en harder trainen, maar de reden dat ze dat niet doen, is vaak omdat de coach ze in toom houdt. In de VS is “hoe meer hoe beter” juist het motto en wordt dat ook gestimuleerd. Wij hebben het hier ook weleens over gehad. Ik weet nog dat je aan mij vroeg hoe ik niet daarin meegezogen werd. Voor mij was het vooral dat ik in Nederland, bij Bram Wassenaar, altijd al relatief rustig trainde. Ik wilde wel meer en harder, maar je gaat niet snel in discussie met zo’n ervaren coach. Daarnaast maakte ik elk jaar weer mooie progressie, dus was er ook geen reden om aan Brams methode te twijfelen! Dit maakte het voor mij makkelijker om te accepteren dat ik minder hard train dan sommige jongens hier die ik versla in wedstrijden.
Voor mij was het vooral dat ik in Nederland, bij Bram Wassenaar, altijd al relatief rustig trainde. Ik wilde wel meer en harder, maar je gaat niet snel in discussie met zo’n ervaren coach.
Dat brengt me ook meteen bij mijn volgende punt: Het is ook afhankelijk van de plaats waar je terecht komt. Als je op wat voor manier dan ook iets anders wil doen dan de rest van de groep, dan moet de coach er wel open voor staan. Ik heb het geluk dat mijn coach hier de atleet het hoogste woord laat hebben. Hij respecteert ieders situatie en weet dat het niet gaat werken als hij je tot dingen verplicht. Elke week ga ik even bij hem langs om het te hebben over wat voor trainingen er op het programma staan. Inmiddels hebben we beiden een goed idee over wat werkt en wat niet! Jij zat met jouw coach ook in een soortgelijke situatie, ook al zal het voor jou moeilijker zijn geweest aangezien je op jongere leeftijd naar de VS ging.
In Nederland kan er natuurlijk precies hetzelfde gebeuren. Als jij, of je coach, te gretig is met trainen, dan zal dat averechts werken. In jouw geval zal het feit dat je voor het eerst op hoogtestage was een grote rol gespeeld hebben. Gelukkig heb je er inmiddels ervaring mee en kon je met een paar rustige weken nog een degelijk NK 10km neerzetten! (Ik weet dat je er zelf niet heel erg tevreden mee was, maar het was echt niet slecht!) Ik denk dat we het er ook beiden over eens zijn dat hard trainen niet per se slecht is en dat je het nodig hebt om beter te worden. Maar hard trainen en goed rusten gaan hand in hand, en de balans hierin is essentieel!
Groetjes,
Noah
Foto: Instagram Noah
[logo-slider]