Voor de eerste editie van blessurepraat spreken we met Niels Theloosen. Sinds 2014 kampt hij met blessures aan zijn rechterbeen. De wereldrecordhouder op de 42km ElliptiGo vertelt aan Hardloopnetwerk hoe hij hiermee dealt en wat zijn grootste motivaties zijn.
Door Floor Doornwaard
Niels, wil je je even voorstellen?
Mijn naam is Niels Theloosen, ik ben 21 jaar oud en ik woon in Nijmegen. Ik ben langeafstandloper en mijn voorkeur gaat uit naar wedstrijden op de weg (want die zijn langer ? ) Ik droom al sinds mijn twaalfde van het lopen van een snelle marathon en die droom is alleen maar groter geworden! Daarnaast ben ik ook nog trainer van de jeugd van team Zevenheuvelen en een gezellige groep kinderen bij Nijmegen Atletiek. Dus alle fouten die ik heb gemaakt in mijn (hard)loopcarriere zullen deze kinderen, als het goed is, niet meer maken. Ohja, en ik ben trouwens ook nog student aan de Hogeschool van Arnhem/Nijmegen.
Welke blessure heb je en hoe is dit (denk je) ontstaan?
Ik heb al 3 jaar last van mijn rechteronderbeen. Het is begonnen met een stressfractuur in mijn scheenbeen, omdat ik op jonge leeftijd te veel trainde. Gewoon stom. Ik herstelde gelukkig snel, bouwde rustig op maar kreeg na een week of 15 last van mijn achillespees. Helaas heb ik tot op de dag van vandaag hier nog steeds last van. Omdat de structuren in mijn achillespees te zwak zijn en de klappen niet goed op kunnen vangen kreeg ik telkens last van mijn schenen of de pees zelf. Afgelopen jaar leek het de goede kant op te gaan. Ik kon lange duurlopen (tot 30km) doen, maar zodra het baanseizoen begon en de intensiteit omhoog ging kreeg ik toch weer last. Het is super frustrerend om telkens weer een aantal stapjes terug te moeten doen, maar ik heb wel het gevoel dat ik steeds dichter bij volledig herstel kom. Het is mentaal zwaar, maar ik word echt super goed begeleid door mijn fysiotherapeut Peter Eemers, die ik echt mega dankbaar ben. Hij houd me scherp, motiveert me en houd je altijd met beide voeten op de grond. Zonder Peter, maar natuurlijk ook zonder m’n ouders was ik denk ik al gestopt… Zij stoppen zo veel energie en moeite in me, dat is echt bewonderenswaardig. Ik kan het gewoon niet maken om dan op te geven, of half werk te leveren.
Wat zijn je hobby’s buiten hardlopen om?
Poe, ik heb niet heel veel tijd voor hobby’s hoor. Revalideren kost zo veel tijd (en energie). Plus wil ik ook nog graag studiepunten halen. Sommige mensen zullen denken dat ik een saai leven heb, maar ik geniet ervan om elk uur bezig te zijn met mijn dromen. Films kijken is dan toch wel mijn grote favoriet denk ik, het liefst met gezelschap natuurlijk. Na een training blijven ‘plakken’ bij de atletiekbaan, en met iedereen een praatje maken is denk ik ook wel een hobby. Atletiek is mijn leven…
Welke ervaringen heb jij gehad met het herstellen van een blessure?
Ik ben dus eigenlijk al drie jaar aan het revalideren en toevallig bedacht ik me afgelopen week dat het enerzijds mentaal zwaarder wordt om te revalideren, maar ik anderzijds wel mijn grenzen verleg. Vroeger fietste ik maximaal 60 minuten binnen, en max 2 uur buiten. Nu is dat 2 uur binnen (waar zouden we zijn zonder Netflix?) en 4 uur buiten.
Denk je dat jouw blessures je sterker hebben gemaakt als atleet (zowel mentaal als fysiek)?
Mentaal zeker. Aquajoggen vind ik echt verschrikkelijk saai en 3 of 4 uur fietsen in oktober tot en met maart is ook geen pretje. Dat is echt even afzien. In mijn ogen niet te vergelijken met de pijn van vermoeidheid of verzuring tijdens een wedstrijd. Als ik weer wedstrijden ga lopen denk ik daar aan terug.
Wat voor een alternatieve trainingsvormen beoefen je, om toch je conditie te behouden?
Ik fiets dus heel erg veel en probeer ook regelmatig in het zwembad te liggen. Het is saai, maar houd mij soepel. Daarnaast heb ik een ElliptiGo, echt een wonderfiets! Je kan hier echt je hardloop trainingen op nadoen, en het is lekker buiten. Je kan je vormpeil echt super goed bijhouden. Helaas mag ik het nu niet doen door mijn achilles, maar ik kan niet wachten tot ‘ie weer de schuur uit mag.
Heb je boeken/series/films of een quote gekeken/gelezen die je bij je herstel geholpen hebben?
De quote van Steve Prefontaine: ‘’To give anything less than your best is to sacrifice the gift’’. Het is super cliché, maar je kunt niet meer doen dan je best. Je kunt wel alles in het teken zetten van je droom en je grenzen verleggen. Dat is wat ik elke dag een klein beetje probeer te doen. Daarnaast vind ik sportbiografieën heel erg leuk en het boek van Paula Radcliffe (Paula) vond ik enorm inspirerend.
Hoe ga je ervoor zorgen dat je niet nog een keer geblesseerd raakt?
Het begint met kritisch zijn naar jezelf. Ik heb gewoon fouten gemaakt. Te veel of te hard willen trainen en te weinig rust. Die fout zal ik denk ik niet meer maken. Ik weet dat je je vorm prima bij kunt houden met alternatieve training, dus moet ik ook niet bang zijn om af en toe de hardloopschoenen te laten staan en iets alternatiefs te doen.
Toen je weer mocht lopen na je lange blessure, hoe voelde je je de eerste keer toen je weer je hardloopschoenen aan mocht trekken?
Dat is altijd weer genieten. Ik loop dan 3X8’ met zo’n grote glimlach, dat mensen die langs lopen of fietsen waarschijnlijk denken dat ik niet helemaal spoor.
Heb je tips voor atleten die op dit moment ook dealen met een blessure?
Durf je dromen echt na te jagen. Als je iets wilt, dan kan het. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, alleen sommige zijn sneller, en andere hebben iets meer ups & downs. Luister vooral goed naar je trainer en fysio en zoek iemand waar je je prettig bij voelt en soms alle blessurepr(h)aat bij kwijt kunt.
Ik word tegenwoordig elke dag wakker en kijk uit op mijn motivatiewall. Een simpel klein prikbord met wat quotes, m’n favoriete wedstrijden en wat ik dagelijks moet doen. Zo zal ik nooit mijn stabiliteits- of rekoefeningen of massages vergeten. Bovendien werkt het motiverend want dan weet ik waarom ik 6:30u opsta om eerst te gaan fietsen voordat ik naar school ga.
Foto: Niels Theloosen