Kim Traas hoopt snel weer te kunnen hardlopen. De studente aan het CIOS in Hoofddorp moest afgelopen zomer het NK outdoor junioren laten schieten en dat was een grote domper voor haar. Zo had ze haar juniorentijd niet af willen sluiten. Gelukkig is inmiddels weer licht aan het eind van de tunnel, want het vriendinnetje van atleet Vincent Hazeleger doet inmiddels weer minutenloopjes.
Door Jasper Boot
Afgelopen zomer moest je het NK outdoor voor junioren door blessureleed laten schieten. Ben je inmiddels alweer op de weg terug?
Dat ik het NK outdoor junioren moest laten schieten was een grote domper. Zo had ik mijn juniorentijd niet willen afsluiten. Samen met mijn fysiotherapeut, Karin Witte, werk ik nu aan een nieuwe loopstijl. Als dit verbeterd is, dan moeten mijn klachten als het goed is weg zijn. Nu loop ik alleen nog maar minutenloopjes om de nieuwe loopstijl eigen te maken.
Je zit op het CIOS in Nieuw – Vennep. Wat wil je na het behalen van je opleiding gaan doen?
Toevallig is het CIOS, precies toen ik begon, verhuisd naar Hoofddorp wat op dat moment voor mij perfect uitkwam. Ik zit nu in mijn laatste jaar en ben begonnen aan de decentrale selectie van fysiotherapie aan de Hogeschool Leiden. Sinds de basisschool was ik al zeker van de keuze fysiotherapie en nu is het eindelijk bijna zo ver.
Ik zit nu in mijn laatste jaar en ben begonnen aan de decentrale selectie van fysiotherapie aan de Hogeschool Leiden
Een Kim Traas in vorm is een atlete die gegarandeerd op een NK staat. Wat zijn je ambities voor de komende tijd?
Ik heb mezelf geen doelen gesteld qua tijden. Alles staat nu in het teken van revalideren met de hoop dat ik komend outdoor seizoen voor het eerst een heel seizoen kan draaien. En natuurlijk hoop ik ook op een mooi pr op de 400 meter. Wellicht ook een leuke comeback op de 800 meter.
Je hebt een relatie met Vincent Hazeleger. Het is niet ondenkbaar dat Vincent op nog meer grote internationale toernooien komt te staan. Wat bewonder jij het meest in hem?
Hoe gestructureerd hij is. Hij zegt zelf dat lopen net iets als tandenpoetsen is geworden, iets wat je dagelijks doet. Ik kan ondertussen uitdenken hoe laat hij zijn duurlopen doet. Met elke keer opnieuw beginnen zit er voor mij nog niet heel veel structuur in. Ik hoop dat het lopen voor mij dit jaar net zo vanzelfsprekend wordt.
Vincent zegt zelf dat lopen net iets als tandenpoetsen is geworden, iets wat je dagelijks doet.
Met welke atleet/atlete zou jij een dagje willen ruilen?
Ik zou wel een dagje met Wayde van Niekerk willen ruilen. Hij kampt regelmatig met blessures maar heeft ook genoeg succes. In de blessures herken ik mezelf alleen nu het grote succes nog.
Je volgt Hardloopnetwerk als sinds het begin. Wat zou jij graag verandert willen zien in de Nederlandse atletiek?
Ik heb de afgelopen twee jaar te weinig wedstrijden gelopen, waardoor ik niet veel verder dan mijn eigen dorp kwam en daarom kan ik geen goed voorbeeld noemen over wat ik graag anders zou zien. Wel hoop ik dat er ooit een oplossing komt voor de meestal veel te grote en onhandige startnummers.
Geef jij de voorkeur aan een duurloopje of juist interval?
Intervaltraining! Door de afwisseling vind ik het leuker dan een duurloopje. Duurlopen met mijn vader in het bos van Amerongen vind ik dan wel weer leuk. Waarschijnlijk door de lichte onderlinge strijd en het mooie gebied.
Op welk PR ben jij het meeste trots en waarom?
Op mijn 3,13.17 min op de 1000m als D junior en 59.27 op de 400m afgelopen NK indoor. Op de 1000m omdat ik toen voor het eerst een grote sprong had gemaakt. Namelijk van 3.30 naar 3.13. Ik weet nog dat mijn oma het als eerst hoorde en niemand haar geloofde. Gelukkig had ze gelijk. Op de 59.27 ben ik trots omdat dit pr bewijst dat ik met minimaal training toch aardig kan lopen. Dit was een mooie eyeopener dat er echt veel meer in zit zodra ik fit ben.
Wat is je levensmotto?
Een beetje cliché misschien, maar dat is nooit opgeven. Sinds ik begonnen ben met atletiek heb ik alleen maar met blessures gekampt en dus nooit een volledig seizoen gedraaid. Er is mij ondertussen al vaak gevraagd of ik niet beter kan stoppen en of ik het nog wel leuk vind. Ik doe niets liever dan lopen, dus stoppen is geen optie. Natuurlijk heb ik ook mijn baalmomenten, maar ondertussen ben ik mentaal sterk genoeg geworden om vertrouwen te houden. Dit komt mede door de wedstrijden zoals het afgelopen NK junioren indoor. Mijn favoriete quote: veni vidi vici, ik zag ik kwam ik overwon. En daar blijf ik in geloven.
Foto: Instagram Kim Traas