Leuk dat wij jou, als eerste Duitse topatleet, mogen interviewen!
Je won goud in juni vorig jaar (Kassel, outdoor) en goud in februari van dit jaar (Leipzig, indoor). In hoeverre had je deze geweldige resultaten verwacht?
We hebben hard gewerkt om deze doelstellingen te bereiken. De trainingen waren erop afgestemd, dus we zouden het ook moeten kunnen. Dat geldt zowel voor de estafette als voor het individuele. Maar in een sprint zijn er altijd verrassingen, dus het is heel bevrijdend en fantastisch als het werkt.
Op dat moment was je goed op weg en werd je genomineerd voor de Duitse 4×200 meter estafette op de Bahamas. Dat moest een hoogtepunt zijn uit je carrière tot zo ver. Maar dan in Nassau (de Bahamas), breek jij je sleutelbeen. Kun je beschrijven hoe dit gebeurde?
Ja, dat was een hele mooie ervaring en een enorm hoogtepunt. We moesten voor de wedstrijd het estafetteteam een beetje aanpassen, omdat een teamlid zich ziek voelde. Door een wissel door te voeren, hadden we de nieuwe samenstelling ook niet zo goed getest. In de race zelf heb ik met alle macht geprobeerd het stokje te overhandigen, maar dit bleek net niet genoeg… Het scheelde minder dan vijf centimeter om het stokje over te geven aan een teamlid. Hierbij heb ik me zo ver naar voren gebogen, dat ik viel.
Je bent zakenman in het vastgoed. Hoe combineer je dit met topsport?
Ik ben momenteel voor 60 procent in dienst bij een groot bedrijf en werk daar maar drie dagen per week. Dat is goed te doen. Ik kan mijn werkdag zelf inplannen, zodat ik op intensieve momenten of lange dagen niet hoef te werken. Ik zou graag willen dat ik mijn sportcarrière nog verder kan professionaliseren en hoop daar een manier voor te vinden.
In het verleden liet je ons zien dat je sterk kan terugkomen van blessures en tegenslagen en dat je een goede zelfdiscipline hebt. Wat zijn je doelen en plannen de komende maanden?
Ten eerste wil ik graag bij de Duitse Kampioenschappen weer fit zijn. Natuurlijk wil je deelnemen aan een wedstrijd. Hoe het dan verder gaat, blijft afwachten.
Hoe belangrijk is jouw vader (verdienstelijk oud-renner Michael Huke) voor jou op dit moment?
Dankzij mijn vader kan ik mij in mindere perioden altijd duidelijk maken dat mijn doelen mogelijk zijn. Hij ondersteunt me waar hij kan. Daarnaast is hij eigenaar van de atletiekvereniging waar ik lid van ben, en dit verhoogt natuurlijk mijn ambitie in gezonde mate.
Ik was aandachtig toeschouwer bij de Wereldkampioenschappen atletiek in 2009, in Berlijn. De sfeer was adembenemend! Ik krijg nog kippenvel wanneer ik daaraan denk. Ik wil dat ook gewoon zelf ervaren als atleet in een thuisbasis met het thuispubliek! Mijn doel is om daar zowel de estafette te lopen als een individuele wedstrijd.
Hoofdfoto: Instagram Maurice Huke