Hoi Noah,
Wat leuk dat je via IJsland naar huis bent gevlogen. Ik heb daar inderdaad ook een keer een tussenstop gemaakt, en toen heb ik heerlijk twee dagen door middel van ‘bustours’ de mooie natuur verkend. Op de ene dag een tour naar de Zuidkust voor woeste watervallen, de zwarte zandstranden en rotsformaties bij het stadje Vík, en een wandeling op een (helaas snel smeltende) gletsjer; en op de andere dag de traditionele ‘Golden Circle Tour’ naar een geothermisch gebied met geisers, nog meer mooie watervallen, en het prachtige Þingvellir nationaal park dat precies ligt op de plek waar de Noord-Amerikaanse en Euraziatische platen elk jaar met een paar centimeter uit elkaar schuiven, wat zorgt voor een knotsgek landschap. Prachtig!
Nog gefeliciteerd met alweer je tweede B-limiet voor het EK in Berlijn, nu op de 3000m steeple! Knap hoor, dat je je weer wist op te peppen na je mindere prestatie bij Regionals en je toch weer wist te verbeteren. Ik zag dat je coach erg blij was, omdat hij nu een 8:39, 8:40, en 8:41 steepleloper in zijn team heeft volgend jaar. Best bijzonder en dat belooft wat voor het cross-seizoen! Maar goed, daar moet je niet te veel aan denken – eerst maar eens die Nederlandse titel veiligstellen vrijdag zodat je naar het EK mag!!! Ik zou echt super blij voor je zijn als het gaat lukken!
Knap hoor, dat je je weer wist op te peppen na je mindere prestatie bij Regionals en je toch weer wist te verbeteren.
Nu even over naar iets minder leuk nieuws: ik heb eerder deze week in overleg met mijn begeleidingsteam helaas moeten besluiten om me af te melden voor het NK. Ik heb er de afgelopen weken alles aan gedaan om op tijd fit te zijn voor een mooie prestatie, maar helaas heeft de laatste week uitgewezen dat ik en niet fit, en niet belastbaar genoeg ben. Het was een lastige beslissing maar gelukkig heb ik een wijze coach, assistent-coach, fysiotherapeut en papa om me heen, en wijze en ervaren teamgenootjes, die het allemaal wel eens waren dat dit de beste keuze was. De langere termijn, en dan met name het EK Cross in eigen land, vind ik toch belangrijker dan een matige prestatie op het NK en het risico op (verergering van) klachten. Ik kan wel weer lopen hoor, maar twee keer per dag durf ik nog niet en ook de spikes laat ik voorlopig staan, totdat mijn rechterenkel weer sterk genoeg en volledig belastbaar is.
Het was een lastige beslissing maar gelukkig heb ik een wijze coach, assistent-coach, fysiotherapeut en papa om me heen, en wijze en ervaren teamgenootjes, die het allemaal wel eens waren dat dit de beste keuze was.
Ik moet zeggen dat ik, toen ik de beslissing eenmaal had gemaakt, me gelijk een stuk beter voelde. Ik weet nu wel dat de gouden formule voor mij is om rustig op te bouwen en elke week goed, maar vooral niet te hard, te trainen. Met het NK zo dichtbij voelde ik toch de druk om weer snel in vorm te komen, maar je kunt het lichaam nu eenmaal niet dwingen. Ik vind het erg knap hoe bijvoorbeeld Susan Krumins altijd zo snel na haar blessures weer prachtige prestaties weet neer te zetten! Maar goed, zij is natuurlijk ook zeer ervaren op het gebied van (terugkomen van) blessures, en ik (gelukkig!) niet ? .
Of ik überhaupt nog baanwedstrijden ga lopen, is op dit moment onzeker. Ik ga eerst een aantal weken lekker trainen, en mocht ik het idee krijgen dat de vorm weer begint te komen, dan kan ik altijd nog nadenken over een laat baanseizoen. En in de maanden augustus, september en oktober lekker wat mooie wegwedstrijden uitkiezen in aanloop naar de Warandeloop! Toch nog wel genoeg om naar uit te kijken dus.
Heel erg veel succes vrijdag!
Groetjes,
Anne
Foto: Instagram Anne Luijten
