Triatlete Maya Kingma beleeft doorbraakjaar dankzij sterke verbetering in hardlopen

Maya Kingma beleefde het jaar van haar internationale doorbraak. De 26-jarige triatlete werd vierde in het WK-klassement en Nederlands kampioen op de Olympische afstand, de discipline waarop ze in Tokio haar Olympisch debuut maakte. Door constante kilometers heeft ze zich vooral verbeterd op het hardlopen.

De Super League in Jersey van 18 september was voor de 26-jarige Kingma de afsluiter van haar seizoen. Een lang seizoen, waarin ze van wedstrijd naar wedstrijd reisde en natuurlijk veel spierschade opliep. Herstellen staat nu centraal. Haar beide achillespezen hebben rust nodig na het lopen op blote voeten in de vele wissels van de Super League. ‘Ik had sowieso al mijn jaarlijkse rustperiode gepland. Dus daar ga ik nu even van genieten. Ik ben nu iets minder gefocust in de triatlontrainingen.’ Over twee weken legt Kingma zich weer volledig toe op haar die geliefde disciplines: zwemmen, fietsen en hardlopen. ‘Dan begint weer een mooie winter en ga ik opbouwen naar het seizoen 2022. De kalender is helaas nog niet bekend’, blikt ze alvast vooruit.

Fantastisch seizoen

Vorig jaar maakte Kingma al grote stappen op internationaal niveau. Ze werd zesde op de WK in Hamburg. Dit jaar onderstreepte ze haar vorm. Haar palmares kreeg flink vorm met sterke optredens in de World Triathlon Championship Series, met als gevolg een vierde plek in het eindklassement. Voor ons beschrijft ze haar doorbraak van de afgelopen anderhalf jaar in een notendop. ‘Toen de coronacrisis net losbarstte, stapte ik bijna het vliegtuig in voor mijn eerste race, die helaas werd afgelast. Als alternatief heb ik toen zelf een 10 kilometer gelopen, waarin ik drie minuten van mijn persoonlijk record afliep. Omdat ook mijn fiets- en zwemtesten goed waren, wist ik dat de vorm goed zat. Maar ook wij moesten tot september 2020 wachten voordat er weer een race was, en dat was meteen de enige WK-race van 2020, in Hamburg. Ik werd hier verrassend zesde, vooral door een sterk looponderdeel. Zoals ik zei, ik wist dat ik goed was, maar zo goed had ik nog niet gedacht. Ik werd erna nog derde in een sterk bezette World Cup, maar toen was het seizoen alweer voorbij. Na dat seizoen was het natuurlijk toch een beetje spannend of ik de vorm in 2021 kon doortrekken. De eerste race van 2021 was meteen een race uit de serie voor de WK-titel. Die titel wordt bij ons behaald door punten te halen in een serie wedstrijden, dit jaar waren dat er vijf. In die eerste race werd ik meteen derde, vooral door een sterk fietsonderdeel. Voor 2021 had ik als doel gesteld standaard voor de top 10 in dit soort sterk bezette wedstrijden mee te doen, maar een podiumplaats was boven verwachting. De volgende race was de tweede uit de WK-serie, in Leeds. Hier gingen alle onderdelen, zwemmen, fietsen, lopen (en wisselen) heel goed, en ik won. Dit had ik niet eens durven dromen, dus vanaf dat moment kon dit seizoen niet meer stuk.’

’Elfde op de Spelen had ik een jaar geleden eigenlijk niet durven hopen. Maar het liefst had ik natuurlijk wel mijn beste race van het seizoen daar gehad.’

Na de WK-wedstrijd in Leeds werkte Kingma een hoogtestage af in Font Romeu. Niet zonder succes, want even later won ze de Nederlandse titel Olympische afstand als generale repetitie voor de Spelen. Maar vlak voor vertrek naar Tokio werd ze ziek. Dat in combinatie met beperkte trainingsmogelijkheden in Japan zorgden ervoor dat ze niet in topvorm aan de start van de Olympische triatlon stond. Dat zorgde ervoor dat ze op maandag 26 juli niet met vol vertrouwen aan de wedstrijd van het jaar begon. 1500 meter zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer hardlopen had ze voor de boeg. ‘Na het zwemmen had ik een achterstand die ik normaal niet heb, maar het was niet anders. Ik kwam met fietsen nog terug bij de tweede groep. Het lopen was goed, maar ik had niet de topvorm waarop je hoopt op de Spelen. Ik werd elfde. Geen toprace, maar ook geen slechte. Elfde op de Spelen had ik een jaar geleden, toen ik nog niet eens gekwalificeerd was, eigenlijk niet durven hopen. Maar het liefst had ik natuurlijk wel mijn beste race van het seizoen op de Spelen gehad. Echter heb je dat helaas niet altijd in handen. Overall was ik tevreden met mijn debuut.’ Na de Olympische Spelen stond nog steeds de wereldtitel in de triatlon op het spel. Van de twee resterende wedstrijden nam Maya Kingma alleen deel aan de finale in het Canadese Edmonton, waar nog veel punten op het spel stonden. Op dat moment stond ze derde in het klassement, waarin de nummers twee tot en met vijf erg aan elkaar gewaagd waren. ‘In de race was Taylor Knibb oppermachtig, want ze fietste bij iedereen weg’, gaat Kingma verder. ‘Zij zou daardoor sowieso tweede in het klassement worden. Daarachter kwam ik in een groep van elf atleten te lopen, met alle favorieten voor het klassement. Uiteindelijk vocht ik tot de laatste meters om plek drie in de race en het klassement. Ik werd in de sprint zesde en daarmee vierde van het WK. Dat kan jammer zijn, maar dat was het voor mij eigenlijk niet. Vooral niet omdat dit mijn beste loopprestatie in een triatlon ooit was.’ Een plaats bij de beste vier van de wereld was een Nederlandse triatleet nog nooit gelukt. ‘Voor het seizoen had ik op een top-10-klassering gehoopt, dus ik had een vierde plaats niet verwacht.’

View this post on Instagram

Shared post on Time