Mark Lubberts stopte vorig jaar met voetballen omdat hij klaar was met blessures. Door het voetballen had hij een goede basisconditie en durfde hij wel een marathon te lopen. In Amsterdam maakte hij zijn debuut. Zijn verhaal.
Door Mark Lubberts
Kun je ons meenemen in jouw marathon?
Mijn doel voordat het trainen begon was om onder de 3 uur te gaan lopen. Door het regelen van mijn bruiloft heb ik er niet zo veel tijd in kunnen steken als dat ik had willen doen maar ik had me ingeschreven dus ik moest hem dan ook gaan lopen. Het doel om onder de 3 uur te lopen had ik al een beetje laten varen. Maar hoe ik het wel zou gaan doen had ik eigenlijk een hele tijd geen idee van. Ik heb besloten om maar gewoon op het tempo te gaan beginnen waarbij ik onder de 3 uur terecht zou gaan komen. 4.15 per kilometer zou ik zo lang mogelijk gaan volhouden en wanneer ik erdoorheen zou zitten ging ik de marathon lekker rustig uitlopen. Over de eerste kilometers valt eigenlijk weinig te vertellen. Ik liep lekker rustig door allerlei bekende plekken van Amsterdam. Te beginnen natuurlijk bij het Olympisch stadion zelf en vanaf daar gingen we richting het Vondelpark, onder het Rijksmuseum door, om de Zuidas en dan zo richting de Amstel.
Voordat je het wist zaten de eerste 10 kilometers er alweer op. Ik had nog nergens last van en kon gewoon lekker lopen. Onderweg eerst alleen snel wat water gedronken maar nog geen bananen of energiedrank. Het stuk over de Amstel ging ook redelijk vlot. Er viel voor mij aan de ene kant van het kanaal genoeg te zien. Super mooie huizen met op de achtergrond de hoge torens van de Zuidas. Nadat we in Oudekerk aan de Amstel de rivier waren over gestoken was er niet meer zo veel te zien. Toen begon ik na te denken en kwam er achter dat ik wat last begon te krijgen van mijn linker knieholte. Hij begon wat stijf te worden maar als ik een paar keer goed mijn hak tegen mijn bil aan deed ging het wel weer een tijdje goed. Verder had ik nog geen problemen met andere lichaamsdelen en van vermoeidheid was op dat moment ook nog geen sprake. We kwamen weer in Amsterdam terecht op een industrieterrein niet het mooiste stuk om te lopen. Lange brede wegen en verder niks speciaals te zien. Alleen de Gamma en de Praxis maar die heb ik in Emmen ook al wel een keer voorbij zien komen.
Hij begon wat stijf te worden maar als ik een paar keer goed mijn hak tegen mijn bil aan deed ging het wel weer een tijdje goed.
Ik kwam nu wel in het spannende gedeelte van de marathon want zo ver had ik nog nooit gelopen. 25 kilometer was het maximale wat ik tot dan toe gelopen had. We kwamen weer een beetje in de bewoonde wereld van Amsterdam en er was weer wat om te zien. Ik zag nu de eerste mensen wandelen en rekken en strekken aan de kant van de weg. Eentje liepen over te geven en ik vroeg mezelf af waarom ik nog niet zulke kwalen was tegen gekomen. We waren inmiddels alweer bij kilometer 32 aangekomen en ik kon nog steeds goed doorlopen. Ik begon al wel te merken dat de energie op begon te raken maar ik kon nog steeds mijn tempo goed volhouden en zag op mijn horloge dat ik 4,12 gemiddeld liep per kilometer. 3 seconden sneller als ik in gedachten had maar ook niet veel te snel dacht ik.
We kwamen inmiddels in de buurt van de finish. Ik begon bij elke kilometer mij voor te stellen hoe lang het nog was. Bij elke kilometer minder stelde ik mij een rondje voor die ik thuis had gelopen in de voorbereiding. Dat betekende dat ik nu toch echt al wel een beetje aan het afzien was. Ik kon nog steeds wel goed doorlopen maar het kostte me wel meer moeite. Tot ik bij een tunnel kwam op kilometer 37. Hier verbruikte ik zo veel kracht om er uit te komen dat ik na de klim helemaal stuk zat. Ik kon nog wel lopen maar het lekkere tempo was verdwenen. Ik probeerde nog in de 5 minuten te lopen maar na een paar kilometer lukte ook dat niet meer. Ik zakte ver weg en kon de tijd van onder de 3 uur vergeten. In het laatste stuk heb ik in het Vondelpark ook nog een klein stukje gewandeld om een bekertje Isostar en water rustig op te drinken. Gelukkig kon ik daarna nog weer redelijk doorlopen om niet wandelend de laatste 2 kilometer af te leggen.
Ik kon nog wel lopen maar het lekkere tempo was verdwenen.
Ik besloot maar gewoon om rustig naar de finish te gaan en goed om mij heen te kijken. Dat is wel redelijk gelukt. Er liepen allemaal mensen mij nog voorbij die zich denk ik wel goed hadden voorbereid op de marathon. Ik kwam uiteindelijk binnen in 03.07.08. Een prima tijd en zeker sneller als dat ik van tevoren had gedacht. Ik heb mij zelf verbaasd hoe lang ik het tempo van 4.15 per kilometer vol kon houden en heb op het laatst er echt wel even door heen gezeten. Behalve het 10 seconden wandelen en het drinken achterover slaan heb ik toch wel lekker door kunnen lopen.
Hoe zag je voorbereiding er voor de marathon uit?
Ik ben na afgelopen seizoen gestopt met voetballen, na een paar knieblessures was ik er wel een beetje flauw van om door blessures niet te kunnen sporten. Dat voetballen bestond uit 2 keer in de week trainen en op zaterdag een wedstrijd op een redelijk niveau. De basisconditie was dus wel aanwezig waardoor mijn voorbereiding wel lekker begon en in het begin heb ik best wel wat kilometers kunnen maken. Vaak 2 keer in de week een wat kleiner rondje en op de zondag een lange duurloop van minimaal 20 tot 25 kilometer. Omdat ik ook graag mag mountainbiken heb ik 1,5 maand voor de marathon de Veldslag om Norg nog gefietst. Een tocht van 100 kilometer die ik graag wou proberen om onder de 3 uur te gaan fietsen. Ongeveer dezelfde tijd die ik ook in gedachten had voor de marathon. Het was wel grappig om te zien dat na ongeveer 2 en een half uur stevig doortrappen ik kramp op voelde komen. Ik wist dus dat ik nog wel even door moest blijven trainen om de marathon lekker uit te kunnen lopen. Ik had mij voorgenomen om in de 6 weken voor de marathon nog wat te gaan proberen met gelletjes enzo. Maar omdat ik het ook wel druk had met het regelen van mijn bruiloft is dat er niet meer van gekomen evenals de trainingen die ik niet zo vaak heb gedaan als dat ik eigenlijk had gewild.
Ik wist dus dat ik nog wel even door moest blijven trainen om de marathon lekker uit te kunnen lopen.
Wat deed je een dag voor de wedstrijd?
De dag voor de wedstrijd was niet echt bijzonder. Ik heb ’s ochtendsvroeg een fiets van het station gehaald, ik heb daarna bij mijn moeder koffie gedronken, bij mijn neefje zijn voetbalwedstrijd gekeken, het huis schoongemaakt, patat gegeten en toen rond een uurtje of 10 wat krentenbollen gesmeerd en kleren klaar gelegd voor de volgende dag. Wel relaxed, maar geen uren uitrusten op de bank of de hele dag pasta eten. Stel dat ik weer een marathon ga lopen heb ik al wel een aantal verbeterpunten waar dit er eentje van is.
Wat wil je lopers meegeven die voor het eerst een marathon lopen?
Zoek een marathon uit die je graag zou willen lopen. Dan wordt het misschien wat makkelijker om er voor te gaan trainen en hem ook daadwerkelijk te lopen en uit te lopen.
Weet zeker dat je tijd hebt om te trainen. Maak voor jezelf vaste trainingsmomenten en houd je daar dan ook aan. Zet niet als eerste je training aan de kant om iets met/voor een ander te doen.
Zorg dat je op tijd bent! Ik heb op de wedstrijddag vaak meer zenuwen van of ik wel op tijd in het startvak ben dan over het lopen zelf. Op een blog van Klaas Boomsma las ik over het hoe laat je in de buurt van het olympisch stadion moest zijn en hoe laat je moest zorgen dat je binnen was. Dat scheelde al een boel spanning voor die tijd.
Welke marathon zou je ooit nog willen lopen?
Ik wil nog wel een marathon onder de 3 uur gaan lopen. Misschien dat ik dat in Rotterdam ga proberen. Maar er zijn zoveel marathons die er vet uit zien om te lopen. Als je plaatjes van de Majors ziet krijg ik ook wel zin om die te lopen. Eerst weer even wat meer kilometers op de mountainbike maken en kijken of ik ergens een leuke trail of cross loop mee kan gaan doen.
PR: Mark Lubberts