Nieuw! Regelmatig zal Kim Dillen in haar blog de lezers van Hardloopnetwerk vertellen over de ”laatste loodjes”, het nieuwe leven na de bevalling en de ”back to fit”’periode die komen gaat.
Door Kim Dillen
Zeeën van ruimte liggen voor me
Nog zeven dagen, zeven dagen werken, zeven dagen nog met vraagstukken waar ik mijn hoofd over mag breken. Ik ga het vast nog heel hard missen, maar langzaamaan verlang ik naar die 16 weken verlof. Zeeën van tijd denk ik dan. Dat denk ik, maar tot op heden heeft niemand die gedachtegang bevestigd. Integendeel. Het vliegt voorbij. Leven naar het ritme van je kindje. Een intervaltraining, maar dan wat betreft voeden en slapen. En dat zo’n zeven keer per dag. Ondertussen moet je zelf herstellen van waarschijnlijk de zwaarste marathonbeproeving in je leven, de bevalling zelf.
Het vliegt voorbij. Leven naar het ritme van je kindje. Een intervaltraining, maar dan voor wat betreft voeden en slapen.
We gaan het zien. Geen idee van wat komen gaat. Het gevoel went. Het is de kunst jezelf over te leveren aan de grillen en nukken van je lichaam. Onzekerheid alom. Iedere dag opnieuw kijken hoe de vlag erbij hangt. Afhankelijk daarvan de avondetappes of looproutes inkorten, of gewoon simpelweg besluiten een dagje niet te sporten.
De eerste maanden van de zwangerschap
De eerste maanden voelde ik mij werkelijk een soort van ontheemd. Vermoeidheid en hoge hartslag weerhielden me ervan om mee te trainen in onze haast wekelijks sneller wordende trainingsgroep in Eindhoven. Na op de toppen van mijn fitheid geleefd te hebben naar de Berlijn marathon toe, was ik ‘officieel’ een week na die marathon zwanger. Ik stortte voor mijn gevoel in een diep dal van vermoeidheid, brakheid en rusteloosheid. Overtraind wellicht dacht ik. Gelukkig wees de test een maand na dato positief uit en werd me een boel duidelijk. Dat gaf een beetje rust. Iets dan hè. Stil zitten na 11 uur per dag op pad te zijn voor het werk blijk ik lastig vinden.
Na op de toppen van mijn fitheid geleefd te hebben naar de Berlijn marathon toe, was ik ‘officieel’ een week na die marathon zwanger.
Is inspanning tijdens de zwangerschap gezond?
Inmiddels zijn we 34 weken verder. De tijd vliegt dus toch… Ik heb de mooie nieuwe rondingen van mijn lichaam leren accepteren en zelfs waarderen (wonderbaarlijk hoe het lichaam zich op natuurlijke wijze klaar maakt voor dit proces). Wrijvend over mijn buik ga ik de dag door. Tevens geleerd de slechte dagen te accepteren en het beste uit de mooie dagen te halen. Gaandeweg ben ik ook het proces gaan vertrouwen. Inspanning en zwangerschap lijken voor de buitenwereld moeilijk samen te gaan. Er is ook weinig over bekend. Dank aan vooral de Belgische vrienden die me diverse wetenschappelijke onderzoeksresultaten toestuurden waaruit blijkt dat inspanning tot een bepaald hartslagniveau geen probleem is. Wel altijd blijven luisteren naar je lichaam. Dat is en blijft de belangrijkste graadmeter.
Tevens geleerd de slechte dagen te accepteren en het beste uit de mooie dagen te halen
Ik kijk uit naar de aanstaande vrijheid in tijd, maak stiekem wilde plannen voor het post partum tijdperk en ben razend benieuwd naar de kleine. Hope she is fine…that is all that counts!
Erg tof dat ik de lezers van Hardloopnetwerk mag meenemen in de ‘laatste loodjes’ en nieuwe leven na de bevalling en de ‘back to fit’ periode die komen gaat.
Lees hier deel twee in deze serie rond zwangerschap & hardlopen.