Zilver voor de gemengde 4×400 meter (terugblik dag 1 WK)

Op de eerste van negen WK Atletiekdagen in Tokio heeft het Nederlandse team op de 4×400 meter gemengde estafette een tweede plaats behaald. De olympisch kampioenen van 2024 waren ‘hartstikke blij’. ,,We hebben volgens mij een goede race gehad”, vertelde Lieke Klaver.

Bekijk hier: Alles over de WK atletiek

,,Het was een typische estafetterace met geduw en getrek, maar we hebben het alle vier goed gedaan.” Femke Bol, die in de finale de plaats in nam van Eveline Saalberg in de serie, was voorbereid op een chaotische race. ,,Toen ik weg liep was het een beetje geduw en getrek en stond iemand op mijn voet en dat gebeurde na honderd meter nog een keer, dat heb ik meestal niet, dus dat was wel een leuke uitdaging.” Bol zag wel dat Amerika ver weg was. ,,Maar ik wilde niet opgeven tot de finish.” Voor Jonas Phijffers was het – na zaterdagochtend – pas zijn tweede WK-race ooit. ,,Zilver, je kunt je bijna geen betere start wensen, geweldig.”

Femke Bol: ‘We kunnen niet elk toernooi legendarisch zijn’

Lieke Klaver wilde nog even gezegd hebben dat het niveau heel erg hoog is. ,,Het is ieder jaar weer anders.” Bol schetste alle inmiddels behaalde plekken op WK’s, en liet weten dat ze niet elk toernooi legendarisch kunnen zijn. Ook benadrukte ze het belang van de mannen in het team. ,,Zij zijn super belangrijk. Als ik heel eerlijk ben haat ik de kop ‘Bol & Co’, want dat is het niet. Het is team Nederland, we doen dit met zijn allen. Iedereen moet zijn stuk doen. Eugene stond vorig jaar op de Spelen voor het eerst. Jonas staat hier voor het eerst; hij stond zijn mannetje vandaag in echt een moeilijke race. De mannen komen steeds dichterbij.” Jonas heeft genoten van de wedstrijd. ,,Het is wel echt moeilijk. Je komt in zo’n kluit aan gelopen en ik bedacht me dat ik op de laatste honderd meter nog sneller kon, en uiteindelijk kwam ik best dicht in de buurt. Je hebt veel mensen voor je, je wil allemaal, maar je moet je aan elkaar aanpassen.”

De 4×400 meter gemengde estafette haalde zaterdagochtend als tweede in de serie de finale in een tijd van 3.11.11. In de samenstelling Eugene Omalla, Lieke Klaver, Jonas Phijffers en Eveline Saalberg werd als derde gefinisht, ruim genoeg, maar later werd de nummer twee Kenia ook nog gediskwalificeerd. De acht finalisten ontliepen elkaar niet veel, van 3.10.18 voor de Verenigde Staten tot 3.12.08 voor Japan. In de finale wonnen de Amerikanen in 3.08.80, Nederland liep 3.09.96 en België was nipt sneller dan Polen in 3.10.61. Op X benadrukte coach Laurent Meuwly even later dat na drie ronden de strijd om het goud al beslist was. ,,Amerika was in de positie om goud te verdedigen en Nederland probeerde er zeker van te zijn zilver veilig te stellen.”

Zaterdagochtend begon WK-dag 1 meer dan uitstekend voor Nederland met drie finaleplaatsen, de maximaal denkbare score. Bij het discuswerpen was Jorinde van Klinken met één worp klaar: haar 66,39 meter was ruim over de vereiste 64 meter. In de eerste kwalificatiegroep werd Alida van Daalen vijfde met 62,65 meter, overall goed voor een twaalfde plaats en dus finale.

Jorinde van Klinken: ‘Finale geslaagd als afstand begint met een 7’

Jorinde gaat vol vertrouwen naar de finale die zondagavond op het programma staat. Ze zal tevreden zijn als haar beste worp daarin start met een 7. En voor minder dan een medaille doet ze het niet. ,,Zo zie ik het graag, meteen in de eerste worp 66 meter, dat is me nog nooit gelukt. Dan kun je meteen terug naar het hotel. Ik ben er klaar voor, om heel ver te werpen.” Tijdens de Diamond Leaguefinale in Zürich wierp ze al een beste seizoensprestatie in 67 meter. ,,Ik was daar nog niet blij mee, dat zegt eigenlijk heel veel. Ik ben dit seizoen echt in vorm, die ik nog niet terug heb gezien in de afstanden.” Ze gaf aan klaar te zijn voor een medaille en wijdde kort uit over de strategie voor de finale en hoe ze favoriet Valarie Allman zou kunnen verslaan. ,,De beste manier is om in de eerste worp meteen 68 of 69 meter te werpen. Zover ik weet is zij mentaal niet de sterkste en verwacht ze ook niet persé hier grote uitdagers te hebben.” Van Klinken gaf aan hele hoge doelen te stellen. ,,De finale is echt geslaagd als mijn beste afstand begint met een 7, en ik ben zwaar teleurgesteld als ik hier weg ga zonder een medaille.” Ze vertelde zich goed voorbereid te hebben op een finale in de regen. ,,Het regent hier in september 20 dagen, wij hebben daar best wel een goed plan voor en ik denk dat regen best wel wat kan doen veranderen in de einduitslag. Het is goed om het niet erg te vinden als het gaat regenen.”

Alida van Daalen: ‘Ik ben klaar voor die ene knaller’

Alida van Daalen was vanzelfsprekend verguld met haar kwalificatie, maar in de mixed zone wist ze nog niet of ze die zou halen. ,,Persoonlijk denk ik dat het gaat lukken om hiermee de finale te halen, maar ik wil het eerst op papier zien, dan pas ga ik juichen.” Eenmaal in de finale hoopt ze zes keer te mogen werpen. ,,Ik heb het hele seizoen heel constant geworpen, rond de 64 en vaak ook 65 meter en ben klaar voor die ene knaller. Als ik straks de kans krijg voor drie worpen en hopelijk zes hoop ik eindelijk te laten zien wat ik kan. En die zes pogingen halen is natuurlijk het doel. Ik weet waar ik toe in staat ben. Het zou mooi zijn als ik hier kan laten zien wat ik vroeger ook bij de juniorentoernooien liet zien: pieken op het juiste moment.” Het is haar eerste WK met de discus. Ze is nog steeds woonachtig in Amerika en komt daar uit voor de Florida Gators, waar ook haar jongere broer Jarno sinds kort studeert en traint. ,,Ik studeer volgend jaar december af.” De kwalificatie werd op het laatst nog spannend doordat ze met nog een paar werpers te gaan op plek 12 was beland. De ontlading was daarom ook groot met haar Amerikaanse coach en moeder Jacqueline Goormachtigh, een moment dat prachtig vastgelegd werd door onze fotograaf Erik van Leeuwen.

In de avond kwamen ook nog zes Nederlanders in actie voor hun (eerste) kwalificatieronde.

Verspringfinalist Pauline Hondema: ‘Ik ga alles geven voor een top 6 positie’

Pauline Hondema plaatste zich met een vertesprong van 6,66 meter als zevende voor de finale die zondagavond wordt gehouden. Vanzelfsprekend was ze na afloop erg blij. ,,Ik zit er gewoon bij en mag morgen nog een keer. Dit was stap 1 en ik hoop morgen weer verder te gaan dan die 6,66 meter. Ik denk echt wel dat dat kan. Ik had er veel vertrouwen in dat ik het zou halen. Natuurlijk moet je dan wel steeds alles geven.” Hondema denkt dat ze het fysiek aan kan haar Nederlands record van 6,91 meter van deze zomer kan verbreken. ,,Ik hoop zo dicht mogelijk bij die afstand te kunnen springen en dan zes keer te mogen springen. Daarvoor moet je tegenwoordig dan wel top 6 staan. Ik ga alles geven.”

Polshoogfinale voor Menno Vloon, sprinter Elvis Afrifa bij beste 24 van de wereld

Polsstokhoogspringer Menno Vloon was het eigenlijk aan zijn vooral dit jaar opgebouwde status verplicht om de finale te halen. Hij liet in Tokio zien uitstekend aan die hoge verwachting te kunnen voldoen door net als elf anderen over 5,75 meter te springen. Vloon deed dat in zijn eerste poging, nadat hij daarvoor ook in één keer 5,40 en 5,55 meter bedwong. De 5,70 meter deed hij in twee sprongen. De finale is maandagavond. Op de 100 meter wist Elvis Afrifa knap de halve finale te bereiken. Zijn 10.15 was precies genoeg om als tijdsnelste door te stromen naar één van de drie series in de halve eindstrijd. Taymir Burnet kwam tekort in zijn serie 100 meter. Zijn 10.21 (+0,3 m/s) was niet genoeg voor een plek bij de beste 24. In de series 1500 meter konden Amina Maatoug noch Marissa Damink potten breken. Beiden strandden, Maatoug met 4.09.25 en Damink in 4.11.18.

Andere spetterende finales op de eerste WK-dag

Meer dan 2000 atleten uit meer dan 200 landen zijn erbij, de WK Atletiek in Tokio. Op de eerste dag werden meer finales dan de 4×400 meter gemengd afgewerkt. Bij het kogelstoten mannen werd zowel de kwalificatie als de finale zaterdag gehouden. De Amerikaan Ryan Crouser was toch weer de allerbeste met 22,34 meter. Daarachter ontspon zich een razend spannende strijd om zilver en brons tussen Leonardo Fabbri uit Italië en Tom Walsh uit Nieuw-Zeeland. Beiden kwamen tot 21,94 meter waarbij Fabbri een betere tweede prestatie had en dus zilver ging winnen. Maar als een duveltje uit een doosje was daar opeens de Mexicaan Uziel Munoz die met 21,97 meter in zijn zesde poging het zilver wegkaapte. Walsh bleef met lege handen achter. De 10.000 meter vrouwen was voor het eerst in jaren zonder Nederlanders. Ook geen Sifan Hassan, die zich volledig op de marathon lijkt te hebben gestort. De wedstrijd werd een prooi voor Beatrice Chebet, die met 30.37.61 in een ongelofelijke eindsprint de al even ongelofelijke Italiaanse Nadia Battocletti en Gudaf Tsegay wist af te troeven. Al om 7.30 uur (in Nederland is het 7 uur vroeger) startten de snelwandelaars voor hun 35 kilometer. Snelste man werd favoriet Evan Dunfee uit Canada in 2.28.22. Ook bij de vrouwen won favoriet Maria Perez uit Spanje in 2.39.01.

Vrouwenmarathon start vroeg op zondag

Zondagochtend moeten de vrouwelijke marathonlopers met Anne Luijten en Marcella Herzog ook al om half 8 aan de bak. Het wordt naar verwachting nog een stuk warmer dan de afgelopen dagen. Om 9 uur zijn de series 1500 meter met Niels Laros en Stefan Nillessen en om 11.05 uur komen Nadine Visser en Maayke Tjin A-Lim in actie voor hun series 100 meter horden. In de avond worden meteen al vijf finales gehouden, waaronder die van het discuswerpen vrouwen met Van Klinken en Van Daalen, het verspringen met Hondema en de 100 meter finales.

De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.