Ze was de jongste atlete in de Nederlandse olympische atletiekploeg en behaalde meteen een finaleticket. Isabel van den Berg, 19 jaar, lid van het 4×100-meterteam. Waar ze beter had willen presteren op de baan, verliep haar reis naar en door Parijs bijna zoals gepland. Het avontuur van de sprintkampioene bij de junioren, met wat raad voor toekomstige olympische debutanten.
Donderdag 8 augustus, even na elven in de ochtend, Stade de France. De zenuwen gieren door het lichaam van Isabel van den Berg als ze onder toeziend oog van zo’n 75.000 mensen haar startblok klaarzet. Haar eerste titeltoernooi in het oranje is serie twee van de 4×100 meter. Met een reactietijd van 0.157 seconden komt Van den Berg goed uit de blokken, als derde, achter Canada en Trinidad en Tobago. Sneller dan tijdens haar recordrace in de halve finale van de NK eind juni (0.219), waar ze 11.53 seconden noteerde. Maar veel belangrijker is het estafettestokje, waar dag in dag uit mee is getraind op het voorbereidende trainingskamp in Liévin.
In deze serie zet ze 11.70 neer, in een bochtige 100 meter, maar het stokje bereikt na enkele handdraaien Marije van Hunenstijn. Na een goed optreden van Minke Bisschops en Tasa Jiya verschijnt 42.64 seconden op de klokken. De vijfde tijd in deze serie en op het oog net niet genoeg voor een finaleplaats. Maar na diskwalificatie van Ivoorkust blijkt het kwartet de achtste tijd van het hele veld te bezitten, genoeg voor een finaleplek in Parijs. Vreugdetranen zijn zichtbaar bij Van den Berg.
In de finale van de 4×100 meter mag Van den Berg opnieuw starten, in de regen. Uiteindelijk brengen dezelfde vier vrouwen 42.74 seconden op de klokken, hiermee worden ze zevende in de Olympische finale. Enkele minuten na de finish overheerst trots bij de 19-jarige debutante, die nog nooit zoveel zenuwen voelde voor een wedstrijd. We spraken haar een week na haar olympische toernooi in Parijs.
Hoe kijk je terug op je olympische serie 4×100 meter?
‘Het was best wel spannend. Ik had nog nooit eerder een toernooi gelopen, laat staan voor zoveel man op de Olympische Spelen. De enige ervaring die ik had was de Londen Diamond League drie weken daarvoor. Dat was een hele goeie race, dus dat gaf wel iets van vertrouwen. Uiteindelijk was mijn wissel met Marije rommelig, waardoor ik na het wisselen meteen dacht dat we niet door zouden zijn. Ik was vooral bang dat ik het had verpest. Toen ben ik zo snel mogelijk terug naar de finish gejogd, naar de rest van het team. We kwamen al snel tot te conclusie gekomen dat we niet door waren. Maar we wisten niet dat we exact dezelfde tijd als Ivoorkust hadden gelopen en dat zij nog gediskwalificeerd zouden worden. Ik was vooral heel blij om te zien dat we door waren. Dat het toch nog zou lukken had ik niet verwacht!’
Heb je er in de olympische finale alles uit kunnen halen?
‘Ik denk het niet. Maar meer zat er blijkbaar op dat moment niet in. Vanuit baan twee lopen is lastig door de krappe bocht en de wissels waren niet allemaal scherp in de stromende regen. Ik ben wel superblij dat we zijn gefinisht, want dat was vooral ons doel!’
Lees ook: Voor triatleet Mitch Kolkman was Parijs een opstapje: ‘Doel is een medaille in L.A.’
Begin juli werd je opgesteld voor de 4×100 meter op de Spelen. Had je 1 januari van dit jaar gedacht daar te kunnen staan?
‘De selectie voor de Spelen kwam niet als een verrassing, maar ik probeerde wel rekening te houden met dat alles nog kon gebeuren. Soms worden er gekke beslissingen gemaakt, dus ik probeerde mij voor te bereiden op alles. Mijn selectie voor het EK in Rome daarentegen kwam wel onverwachts, omdat ik het idee had dat ze voor het estafette team geen ‘nieuwe’ mensen wilde meenemen in een olympisch jaar.’
Hoe zou je je olympisch avontuur willen omschrijven?
‘Dat vind ik lastig. Ik ben alles nog aan het verwerken.’
Lees ook: Rising Star: Luuk Pelkmans
Waren de Spelen wat je ervan verwachtte?
‘Vrijwel precies wat ik ervan verwachtte. Veel mensen, veel dingen te zien en te doen. Zo kon je koffie laten bedrukken met een foto en waren er chillplekken buiten. De eetzaal was ook heel erg groot. Ik had het idee dat ik alles wat ik nodig had mee had. Genoeg toiletspullen, kleding, spikes en schoenen. Dat is eigenlijk het allerbelangrijkste. Het enige wat ik was vergeten was paracetamol, maar dat kon je bij de fysio en sportarts krijgen. Ook was ik een schaar vergeten, waardoor ik de kaartjes niet uit mijn nieuwe Nederlandse tenue kon knippen, haha.’
Heb je tips voor atleten die in 2028 hopen te debuteren op de Spelen?
‘Op het moment niet echt. Ik heb ook niet echt hier naartoe geleefd, omdat ik nooit had gedacht dit te kunnen halen. Misschien heeft dat ook wel geholpen, dat er niet zo’n hele grote druk achter zat. Gewoon lekker je eigen ding doen en zelf zo goed mogelijk willen presteren. Wat je moet doen en laten is voor iedereen anders. De ene persoon zit aan een strak dieet en feest niet tijdens het wedstrijdseizoen. De ander doet dat misschien wel. Het is maar wat voor jou werkt om zo goed mogelijk te presteren én plezier te houden in je sport.’
Je verbeterde dit jaar al je persoonlijke records tussen 60 en 300 meter sprint. Hoe hard kun je individueel nog?
‘Ik ga dit jaar waarschijnlijk niet meer individueel lopen. Wel loop ik misschien nog wat estafettewedstrijden, maar daar weet ik officieel nog niks van. Ik heb het idee dat ik wel nog harder kan lopen dan ik dit jaar tot nu toe heb laten zien, maar daar gaan we denk ik niet achter komen. Ik loop waarschijnlijk nog de 4×100 meter bij de Diamond League van Lausanne of Zürich.’
Zitten intussen de wereldkampioenschappen van volgend jaar augustus al in je hoofd?
‘Stiekem denk ik daar al wel een beetje aan. Met (hopelijk) de terugkomst van enkele belangrijke sprintsters wordt het vechten voor je plekje in het team. Maar als ik net zo’n winter en trainingsstage draai als afgelopen jaar, dan moet dat hopelijk wel goed komen. Ik wil na dit baanseizoen nog een paar daagjes weg en dan begint in oktober de voorbereiding voor het indoorseizoen.’
Wat moet er nog gebeuren om 2024 helemaal geslaagd te maken? Zowel op de baan als daarnaast.
‘Het enige wat dit jaar perfect had kunnen maken was starten op de WK onder 20 jaar van eind deze maand. Kwalificeren is niet gelukt, maar daar zit ik niet al te veel mee. Op dit moment doe ik geen studie, want ik heb afgelopen jaar een tussenjaar genomen. Ik was een beetje klaar met school en wilde focus leggen op de sport. Ik heb besloten om dat door te trekken en weer een tussenjaar te nemen. Wel blijf ik waarschijnlijk werken bij café en boekenwinkel Libris Venstra in Amstelveen. Voor financiële ondersteuning hoop ik de A-status te krijgen. Officieel is er nog niks geregeld, maar ik hoorde dat het eraan komt. Ik hoop dit jaar mijn rijbewijs te halen en een cursus te volgen. Welke weet ik nog niet.’
De Hardloopnetwerk Nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.
Foto’s: Bjorn Parée & eigen bezit
- Loop hard tegen borstkanker
- NN Dam tot Damloop met Nederlandse Olympiërs
- Berlijn Marathon 2024
- Overstap naar Australische coach moet Tony van Diepen dichter bij 800 meter brengen
- Review: Brooks Glycerin Max