McLaughlin-Levrone nadert wereldrecord 400 meter (terugblik dag 6 WK)

DDR-atlete Marita Koch kan weer even opgelucht ademhalen. In het afgekoelde Tokyo National Stadium deed Sydney McLaughlin-Levrone een ultieme poging haar tijd van 6 oktober 1985 van 47.60 te kraken, maar regen en een natte baan gooiden roet in het eten. De Amerikaanse wereldrecordhoudster op de 400 meter horden had duidelijk haar zinnen gezet op het veertig jaar oude record en had bovendien perfecte tegenstand van oud-winnaars Marileidy Paulino uit de Dominicaanse Republiek en Said Eid Nader uit Bahrein.

Bekijk hier: Alles over de WK atletiek

Op de streep liet McLaughlin-Levrone een tijd noteren van 47.78, de tweede prestatie ooit. Paulino zat er niet ver achter met 47.98, de derde tijd ooit net voor Jarmila Kratochvilova uit het voormalige Tsjechoslowakije, die vóór Koch al 47.99 liep. ,,Ik weet dat er veel mensen twijfelden aan mijn switch naar de 400 meter, maar ik vertrouwde op mijn trainingen en op mijn geloof dat ik deze tijd in mij had”, vertelde McLaughlin-Levrone na afloop. ,,Het hielp mij dat Paulino in de buitenste baan liep waar ik haar dus kon zien. Ik moest van mijn coach zo hard als mogelijk uit de blokken starten. Ik wist ook dat de anderen mij zouden uitdagen maar ik bleef vertrouwen op mijn eigen kunnen.”

Fenomeen wil op Spelen van Los Angeles beide disciplines combineren

In het laatste uur van het donderdagavondprogramma begon het te regenen en koelde het af van 35 graden in de middag naar zo’n 24 graden. Dat er desondanks de regen nog zulke toptijden werden gelopen, ook op de 400 meter bij de mannen, tekent de absolute topvorm van de atleten. Omdat er volgend jaar weer geen WK of Spelen zijn kan het zomaar zijn dat de Amerikaanse er nog een jaar op de 400 meter aan vastplakt. Om in 2028 in Los Angeles weer terug te keren op de horden, zo hoopt ook Femke Bol die behalve tegen haar wil strijden ook hoopt op een wereldrecord onder de 50 seconden van McLaughlin-Levrone, die vanavond al vooruitblikte op LA. ,,Ik wil graag kijken of het mogelijk is de 400 meter horden te combineren met de 400 meter vlak. Dan moeten er wel dagen rust tussen deze onderdelen zitten want er zijn veel kapers op kust.”

Terugblik
Dag 1: Zilver voor de gemengde 4×400 meter estafetteploeg
Dag 2: Uniek zilver voor discuswerpster Jorinde van Klinken
Dag 3: Menno Vloon geniet, Nadine Visser baalt
Dag 4: Lieke Klaver mist finale 400 meter ‘Nu uitkijken naar estafettes’
Dag 5: Niels Laros naast medailles 1500 meter: ‘Ontzettend kloten’

Overmacht Botswana op 400 meter

Even voor haar finale schitterde de Botswanees Busang Collen Kebinatshipi door in de stromende regen naar goud te sprinten met een beste wereldjaartijd van 43.53, een halve seconde boven het wereldrecord van Wayde van Niekerk van Rio 2016. Kareem Richards van Trinidad en Tobago won zilver in eveneens een toptijd van 43.72, een andere Botswanees Bayapo Ndori werd derde in 44.20. Er liep nog een derde man uit Botswana in de finale, die zich nadrukkelijk als kanshebber afficheren voor de 4×400 meter estafette.

Maureen Koster met gemak naar finale 5000 meter

Wat een race voor Maureen Koster in de kwalificatieronde 5000 meter. Continu bij de besten in de laatste ronden en op het laatst zelfs strijdend vooraan. Als vierde door waar er uit beide heats acht naar de finale gaan. Niet voor niets juichte ze na de finish. ,,Ik hard wel hard gelopen in Brussel maar toen ik de startlijst zag wist ik dat het serieus aanpoten zou gaan worden. Ondanks de tempowisselingen liet ik me niet gek maken en als er een gaatje viel liep ik er weer rustig naar toe. Ik wilde het op advies van mijn coach Grete Koens niet laten aankomen op het laatste stuk dus pakte ik het tempo en over en liep ik zo hard mogelijk naar de finish en kijken wie er overheen komen. Uiteindelijk waren dat er niet heel veel.” Koster wist niet zeker of ze nog met acht over waren in de kopgroep dus nam ze het zekere voor het onzekere. Achteraf was ze wel verbaasd met welk gemak ze zich naar de finale liep. ,,Ik ben echt super blij, de finale is natuurlijk een feestje.” Over de verwachtingen daarvoor is ze realistisch. ,,Er zijn er een paar dames buitencategorie. Ik ga geen 14 rond lopen maar na de plekken 4 en 5 liggen de kansen open.” Waar het zo goed ging voor Koster haalde Diane van Es de finale niet. Ze was na afloop vanzelfsprekend teleurgesteld en vertelde dat ze in de laatste kilometer al vrij vermoeid was.

Xavi Mo-Ajok mist finale 200 meter

Op papier was het al een helse opgave, in de praktijk was het niet anders. Xavi Mo-Ajok moest het in de halve finale wederom opnemen tegen olympisch kampioen Letsile Tebogo (19.95), maar ook tegen de Jamaicaan Bryan Levell die won in 19.78 (bij windstilte). Uiteindelijk werd Mo-Ajok zesde in 20.55. ,,Mijn langzaamste tijd van het jaar, heel gek, de warming-up ging gewoon goed.” Hij kan zich opmaken voor de 4×100 meter estafette die zaterdag en zondag op het programma staat. Met vier mannen in topvorm zit er misschien een verrassing in. Noah Lyles deed het in een andere halve finale niet rustig aan. Hij racete naar 19.51 (+1,0) en is huizenhoog favoriet voor goud vrijdagavond.

Britt Weerman mist aanvangshoogte

Hoogspringster Britt Weerman heeft de juiste vorm nog niet kunnen tentoonspreiden in Tokio. Drie keer af op de aanvangshoogte van 1,83 meter in de kwalificatieronde. Volgens de perschef voelde ze zich goed. ,,Maar wellicht kwam het WK nog iets te vroeg. Ze had weinig wedstrijden kunnen doen. Ze was vooral erg teleurgesteld dat ze de aanvangshoogte niet haalde.” Weerman won begin 2023 tijdens de EK Indoor in Istanbul nog zilver, maar kwam nadien in de lappenmand terecht.

Lees ook: Anne Luijten aan de start van de Amsterdam Marathon

Andere finales: Walcott en Perez-Hernandez

Keshorn Walcott van Trinidad en Tobago is de verrassende wereldkampioen bij het speerwerpen. Favorieten als Weber en Chopra hadden het nakijken. Walcott won met een afstand van 88,16 meter. De Cubaanse Leyanis Perez Hernandez was de beste bij het hinkstapspringen met 14,94 meter en won voor het eerst de wereldtitel, die de laatste keren steeds naar alleswinnaar Yulimar Rojas uit Venezuela ging. Rojas is na twee jaar dan eindelijk weer terug. Vol emotie vanwege haar lange hersteltijd maar ook niet helemaal tevreden vanwege haar derde plek is ze weer terug aan de top. De Braziliaanse Lafond werd tweede.

Foto’s: Erik van Leeuwen

De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.