Jill Holterman legde een jaar geleden de volle focus op het hardlopen en dat heeft goed uitgepakt. De 29-jarige hardloopster plaatste zich op de halve marathon voor de EK, maar nadat deze werden afgelast ging het roer om. In december gaat ze in Valencia debuteren op de marathon. Kan ze daar de Olympische limiet lopen?
Plan D
Door de afgelasting van diverse wedstrijden is Jill Holterman inmiddels toe aan plan D. Maar dat er weinig testmomenten op het programma staan vindt de atlete niet erg. Ze kampt namelijk met haar rechter achillespees. ”Het is een wisselende klacht, waarbij ik soms nagenoeg pijnvrij kan hardlopen en andere dagen al na drie minuten last heb. Omdat ik in het verleden vaker achillespeesklachten heb gehad, ben ik nu extra voorzichtig. Ik hoop uiteraard dat ik snel weer helemaal de oude ben.” Afgezien dat gaat het goed met haar. Ze is net terug van een heerlijke week Italië met haar familie. ”Het was wel even wennen om een keer in het buitenland te zijn voor vakantie in plaats van een trainingsstage. Ik kan mij eerlijk gezegd niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst heb gedaan”, lacht Holterman. Natuurlijk vindt ze het erg jammer dat wedstrijden worden afgelast, maar ze heeft begrip voor de keuzes van organisaties. De atlete ziet een groot verschil met andere sporten. ”Ik vind het moeilijk om te zien dat andere sporten wel wedstrijden en nationale kampioenschappen organiseren, maar dat met name wegatleten langs de kant blijven staan. Gelukkig zijn er wel weer baanwedstrijden, maar voor mij is dat helaas nu niet haalbaar. Daar heb ik gewoonweg te weinig specifieke trainingen voor gedaan.” In Sankt Moritz, waar ze in juli en augustus op trainingsstage was, was Holterman voornamelijk bezig met het verbreden van haar basis voor de marathon. ”Ik heb dus geen 5 of 10 kilometer trainingen gedaan. Ik geniet enorm van de resultaten van andere atleten en hoop uiteindelijk straks zelf ook weer resultaten neer te kunnen zetten.”
Grote stappen
Vanaf 1 september 2019 richt de hardloopster zich volledig op de sport. Ze stopte als advocaat en besloot toe te werken naar de EK in Parijs, waar ze de halve marathon wilde lopen. In maart kwalificeerde ze zich daarvoor, maar al snel werd het toernooi vanwege de coronapandemie afgelast. Het leven als fulltime atleet is Holterman het afgelopen jaar ontzettend goed bevallen. ”Met name de eerste maanden merkte ik echt een heel groot verschil wat betreft arbeid/rust-verhouding. Ik maakte mooie stappen in training en kon dat uiteindelijk bekronen met goede prestaties in wedstrijden. Het is natuurlijk een beetje wrang dat de EK niet doorging vanwege Covid-19, net als alle andere wedstrijden die ik eigenlijk op de planning had staan. Ik probeer er daarom elke dag het beste van te maken, ook al is dat nu soms mentaal best pittig, omdat ik minder kan lopen dan ik zou willen.” Gezien de grote stappen die ze kan maken, is de langeafstandsloopster ervan overtuigd dat er nog veel meer in het vat zit. Hardlopen staat bij haar nog wel een tijdje op één. ”Zo lang ik zelf het gevoel heb dat ik nog beter kan, ik plezier heb in het lopen en ik het kan blijven organiseren, blijf ik dit doen.”
Twee keer per dag trainen
Als Holterman goed belastbaar is, traint ze meestal twee keer per dag. ’s Ochtends doet ze vaak een rustige duurloop of alternatieve training en in de middag wat vlotter of een tempotraining. Ze doet zo’n twee tempotrainingen per week, één à twee krachttrainingen, één lange duurloop en één keer heuvelsprints. Daaromheen doet ze voornamelijk hersteltrainingen. ”Mijn rustige trainingen doe ik in de omgeving van Egmond en tempotrainingen in de buurt van IJmuiden, Santpoort of Schoorl. Mijn man Ronald Schroer en sinds kort ook Remyo Tielsema trainen bij mijn coach Gerard van Lent. Uiteraard zijn zij een stuk sneller dan ik, dus ik doe mijn trainingen meestal alleen met Gerard op de fiets.”
”Uiteindelijk zullen de trainingen uitwijzen wat mijn niveau is en waar ik op weg kan gaan, dus niet andersom.”
Marathon van Valencia
De komende weken richt de hardloopster zich op het herstel van haar achillespees. ”Hopelijk duurt dat niet lang meer!” Daarna zal ze haar trainingen gestaag uitbouwen richting de marathon van Valencia, die op 6 december plaatsvindt. ”Ik hoop met heel mijn hart dat ik mee kan doen in Valencia. Tegelijkertijd moet ik voorzichtig zijn en niet gaan overhaasten met mijn achillespees. Ik zal dus het herstel van de pees voorop stellen en gedurende de tijd merken of ik fit genoeg ben of niet.” Het wordt haar debuutmarathon en deze zal vooral in het teken staan van ervaring opdoen. Vlak voor de marathon kan Holterman pas zeggen of ze op de Olympische limiet van 2:28.30 weggaat. Dan kan ze op basis van haar niveau in trainingen een reële inschatting maken van haar eindtijd. ”Natuurlijk wil ik daar wel een snelle tijd lopen, maar ik kan pas een absolute tijd noemen als ik verder ben qua training. Het zou fantastisch zijn als ik in Valencia zo goed kan zijn, maar als ik eerlijk ben, denk ik dat dat te vroeg komt. Uiteindelijk zullen de trainingen uitwijzen wat mijn niveau is en waar ik op weg kan gaan, dus niet andersom.”
Olympische kwalificatie
Ze hoopt in ieder geval tot en met de Spelen van 2024 in Parijs door te kunnen gaan met de topsport. Haar ambities liggen duidelijk op de marathon. Als het dit najaar niet lukt, wil Holterman in het voorjaar proberen Olympische kwalificatie af te dwingen voor Tokio. ”Ik heb gemerkt dat ik heel goed reageer op langere trainingen. Als ik dat een tijdje achter elkaar kan doen, dan kan ik denk ik mooie marathons lopen de komende jaren!” Wel zal ze de 42 kilometer en 195 meter waarschijnlijk blijven combineren met de 10 kilometer en halve marathon. ”Die afstanden vind ik namelijk machtig mooi en krijg ik veel energie van. Bovendien zullen die gaan bijdragen aan het lopen van een snellere marathon.”
- De favoriete alternatieve trainingen van Niels Esmeijer
- Deze 10-kilometerwedstrijden mag je niet missen deze winter
- Rising Star: Jochem Wiersma
- Kiplimo verpulvert eigen wereldrecord in Zevenheuvelenloop
- Doe de test: welke supplementen kunnen jou helpen?
Hoofdfoto: Bjorn Parée