Ineke van Koldam had een grote reset nodig aan het eind van het voorjaar. Na maanden te veel te trainen was ze fysiek en mentaal uitgeput en na een wedstrijdpauze en trainerswissel volgde ook een stressreactie. Door ‘een geluk bij een ongeluk’ stond ze er wel op de cross, met EK-kwalificatie als gevolg. Zondag mag ze zich in Turkije voor het eerst op het Europees toneel in het oranjesinglet laten zien.
Voor de 27-jarige atlete is haar eerste Europese titelwedstrijd al een beetje begonnen. Dinsdag, na haar laatste pittige tempotraining voor de Europese kampioenschappen cross, mocht ze op Papendal haar teamkleding ophalen. ‘Ik keek het meest uit naar het oranjesinglet. Dan start het gevoel toch wel een beetje. Het is zeker een mooi tenue!’ Aan het eind van deze vrijdagmiddag vliegt Van Koldam, na een busreis met de andere 19 TeamNL-atleten vanaf nationaal sportcentrum Papendal, naar Turkije. ’s Avonds komt ze aan in de Zuid-Turkse badplaats Antalya. Zaterdagmiddag staat in het teken van de parcoursverkenning, zondagmiddag loopt ze de senioren vrouwenrace en maandagochtend begint de terugreis. ‘Ik heb geen flauw idee hoe de verdere dagen er daar uit gaan zien. Ik hoop gewoon dat het een gezellige tijd wordt. Hopelijk zie ik nog wat van de highlights in Antalya. Mijn familie kon helaas geen vrij regelen en het is best ver om als Nederlander aan te moedigen. Maar twee vrienden komen kijken. Ik laat het wel over mij heenkomen.’
Wel of niet NK-finale
Op haar zevende begon Van Koldam met atletiek, toen nog helemaal niet met de drang om hard te lopen. Pas op de middelbare school liet ze de technische nummers links liggen. ‘Vooral aan hoogspringen moet ik nu niet meer aan denken. In Groningen, waar ik mijn bachelor Sociale Geografie en Planologie haalde, hadden we best een leuke trainingsgroep. Bij de studentenvereniging G.S.A.V. Vitalis trainde ik bijvoorbeeld met Silke Jonkman, nog steeds een goede vriendin. We waren beiden wel oké, maar niet heel goed in lopen. Een beetje het niveau wel of niet NK-finale. In 2020 verruilde ik Groningen voor Utrecht. Ik haalde daar mijn master Water Science & Management en besloot bij AV Phoenix onder Joost Borm te trainen. Rustiger, maar wel met meer intervallen. Toen maakte ik ineens grote stappen.’ Op het Nederlands kampioenschap 5000 meter verraste ze in 2021 door zilver te pakken. Een jaar later liep ze 15:40 op dezelfde afstand, nog steeds haar persoonlijk record. Maar op weg naar EK-kwalificatie op de atletiekbaan kwam de eerste valkuil van te veel trainen.
Lees ook: Het jaar van Sifan Hassan
Stressreactie
Was ze in 2021 de loopsport nog een beetje aan het ontdekken, een jaar later wilde ze steeds meer en beter. ‘Toen deed ik een tijdje te veel. Ik was fysiek en mentaal op. Het liep totaal niet meer. Vorig jaar heb ik een lange wedstrijdpauze ingelast.’ Daarna volgde de trainersswitch naar oud-bondscoach Grete Koens. Ze traint nog wel bij haar oude loopgroep in Utrecht, maar volgt haar eigen trainingsprogramma. Door ook nog een stressreactie in mei van dit jaar, net geen breukje in haar voet, kwam haar seizoen op de baan stroef op gang. ‘Een geluk bij een ongeluk’, want de middellangeafstandsatlete moest nog wennen aan haar in maart gestarte baan. ‘Achteraf had ik een grote reset nodig. Het vinden van de balans werk-sport vond ik erg moeilijk. Ik herstelde niet van trainingen. Dat is heel frustrerend.’
Dure hobby
Door de stressreactie was ze even alleen op fietsen aangewezen. Naast haar 100-120 kilometer wekelijkse loopkilometers houdt ze die trainingsvorm erin, omdat ze het leuk is gaan vinden. Nu traint ze minder dan voor haar blessure. Lange duurlopen tellen voor haar nu maximaal 75 minuten. Maar het loopt beter. ‘Het belangrijkste wat ik heb geleerd, is dat zelfs als het allemaal goed gaat, je nog steeds moet wennen aan veranderingen. Dan kun je beter het trainen uit voorzorg een tikkeltje rustig aan doen. Even een stapje terug, settelen en wennen tot je voor je zelf zeker hebt dat je een goed ritme heb. De balans is nu prima. Ik ben wel tevreden met mijn 32 uur werken nu. Vrijheid is er best wel in het indelen van mijn uren.’ Dinsdagochtend kon ze bijvoorbeeld trainen en haar teamkleding ophalen, die uren kan ze vervolgens op korte termijn inhalen. ‘Minder is altijd prettig. Maar ik heb het geld wel nodig. Hardlopen is een beetje een dure hobby geworden. Al verdien ik gelukkig wel wat met prijzengeld.’
Lees ook: Niels Laros: ‘Cross is voor de leuk en als middel richting het outdoorseizoen’
Roeselare en Tilburg
Bijvoorbeeld bij de CrossCup in Roeselare op zondag 27 oktober. In de vrouwenrace, die door een te vroege bel een ronde te weinig telde, moest Van Koldam landgenotes Silke Jonkman en Jasmijn Lau van zich afschudden. Dat lukte, dankzij een overtuigende eindversnelling. ‘Ik wist niet of ik ze allebei kon hebben. Maar ik merkte dat ik met name op de heuveltjes sterker was. Supervet om me te kwalificeren voor een EK. Het was steeds net niet. Ik had hier van de zomer niet van kunnen dromen, want toen was ik nog kneitergeblesseerd.’ Haar laatste veldloop voor de EK van zondag was de Warandeloop op zondag 24 november. In Tilburg beleefde ze een pittige wedstrijd, maar Van Koldam eindigde opnieuw als snelste Nederlandse. ‘Ik dacht vanaf het begin: oe, dit gaat wel hard. In rondje drie hoorde ik van mijn coach: versnellen. Ik dacht: mens, ik ben blij dat ik er nog aanhang. Maar kennelijk had de rest het nog zwaarder. Ik liep op Veerle Bakker in, waarna ik vertrouwen kreeg dat ik die kon pakken. Het was een laatste, goede prikkel. Ik weet dat ik kan vertrouwen op mijn tweede helft in een wedstrijd.’
Rare dingen
Net als in de Warandeloop wil de nationaal kampioene 5000 meter van 2023 zondag ‘gewoon aanklampen’. ‘Een leuk groepje vinden en dan kijken hoe ik in de laatste ronde plekken kan winnen. De startlijst staat vol Europese toppers, maar met een cross gebeuren altijd rare dingen. Ik hoop voor de top 20 mee te strijden en tijdens de race wil ik kijken of het beter kan. Zonder mij daarbij te veel te laten leiden door andere tactieken. Mezelf niet gek laten maken. Er zal vast idioot hard gestart worden. Ik hoop mezelf niet helemaal op te blazen.’
EK weg
Hoe haar eerste EK zondag ook draait, zondag 12 januari wacht haar volgende doel. Van Koldam, die zich volgend jaar weer op de 5000 meter richt en waarschijnlijk geen indoorwedstrijden loopt, start in de altijd sterk bezette 10 kilometer in Valencia. Inzet: plaatsing voor de Europese kampioenschappen op de weg komend voorjaar in België. ‘Daarvoor moet ik een hele harde 10 kilometer lopen. Het zou moeten kunnen, al klinkt de eis van 32:21 minuten wel bizar hard. 3:14 per kilometer lijkt vrij intimiderend.’
Foto’s: Erik van Leeuwen, Christien van Koldam & eigen bezit
De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.
- De magie van Magnesium. Verbetert magnesium je slaap?
- Fotodagboek van Abigail Noruwa in Potchefstroom
- Run & Roast Eindhoven
- Gouden Laros revancheert zich op EK cross in Antalya, mixed relay vierde
- Hoe aanstaand oranjedebutant Ineke van Koldam zich door minder te trainen mentaal beter voelde