Na het uitstappen van drie Nederlandse toplopers was Dominic Bersee de snelste Nederlander in de marathon van Valencia. Al zei die titel hem aan de finish bij de Ciudad de las Artes y las Ciencias zondag vrij weinig. Van betekenis was wel zijn eindtijd: 2 uur, 19 minuten en 17 seconden. Hoe hij zijn gedroomde eindtijd bereikte en waarom hij het komend half jaar geen wedstrijden loopt, aan de hand van drie trefwoorden.
Afterparty
‘Jazeker heb ik mijn resultaat al kunnen vieren! Allereerst met een welverdiende lunch en ijskoud biertje aan het Spaanse strand, samen met loopmaatje Bas ten Dam, die 2:20.23 liep. Ook Luc Essink was erbij, die ons bij de drankposten geholpen heeft. ’s Avonds vlogen we alweer terug naar Nederland en op maandag, the day after, ben ik met familie gaan brunchen. Verder gaan we met de groep van Leiden Atletiek nog een mooie afterparty houden. Veel lopers uit de groep van Bram Wassenaar hebben ontzettend goed gepresteerd, dus daar ook op geproost worden. Tot ongeveer 34 kilometer liep onze groep zondag achter Luuk Maas en een Spanjaard aan, de hazen van de tweede kopgroep voor de vrouwen. Dat was ideaal, vandaar de vlakke kilometertijden van 3:18, 3:19 en 3:20 minuut per kilometer. De laatste acht kilometer was het ieder voor zich, waarna krampaanvalletjes in de kuiten begonnen, waardoor ik niet meer durfde aan te zetten. Verder voelde ik mij nog hartstikke sterk. Het was dus zaak om alles onder controle te houden en geen gekke versnellingen meer door te voeren tot 42 kilometer. Onderweg kijk je wel naar de kilometertijden, maar net zo belangrijk is het om te luisteren naar je gevoel. Achteraf zag ik pas hoe vlak het tempo was. In de laatste kilometer begon ik er langzaam in te geloven dat finishen onder de 2 uur en 20 minuten moest lukken. Dat was een grote ontlading. Als je vervolgens op het lichtblauwe tapijt naast het museum de laatste 400 meter loopt en de finishklok voor je ziet, dan verdwijnt alle pijn. Je vliegt richting de eindstreep. Een zeldzaam, maar magisch moment!’
Puzzel
‘Voor mij als sporter is deze sub 2:20 een gedroomde eindtijd die ik al sinds 2021 koester. Toen liep ik mijn eerste marathon in 2:31.51. De marathon is voor mij een ontzettend moeilijke puzzel gebleken. Nu pas, na de vijfde poging, ben ik niet in de tweede helft helemaal kapotgegaan. Op fysiek vlak ligt een 5000 meter of 10 kilometer mij beter. Maar ik wilde zo graag ook de marathon een keertje voltooien met een tijd waarop ik later met trots terug kan kijken. Dat is nu gelukt. De titel eerste Nederlander zegt mij helemaal niks. Het is vooral balen dat het de Nederlandse toppers niet is gelukt de finish te halen in eindtijden die rond of onder hun persoonlijk records liggen. Terugkijkend op de voorbereiding ben ik trots op mijn doorzettingsvermogen en het voltooien van een zeer uitdagend, maar realistisch plan. Het ging zeker niet vlekkeloos, maar dat maakt het juist extra zoet. De 15 weken voorafgaand aan Valencia heb ik gemiddeld 120 kilometer per week hardgelopen, twee keer per week aan kracht gedaan, één per week op de Tacx/hometrainer gezeten en ik ben vier keer per week naar werk (en terug) gefietst. Naast een fulltime kantoorbaan is dat geen appeltje eitje. Daarnaast kreeg ik vier weken voor Valencia griep, waardoor ik drie dagen plat op bed heb moeten liggen. Desalniettemin heb ik veerkracht getoond door een kleine week later de trainingen geleidelijk weer op te pakken en op tijd wedstrijdfit te worden. Ik heb deze keer geen trainingsstage gehad. Ik heb nog niet nagedacht hoe ik het richting een volgende marathon anders wil inrichten. Daarvoor is nog tijd genoeg en het is nu vooral fijn om van het moment te genieten.’
Lees ook: Het jaar van Sifan Hassan
Gezond
‘Ik voelde mij mentaal namelijk zeker niet altijd gezond. Dit jaar heb ik me steeds vaker afgevraagd of het plezier in wedstrijdlopen wel groot genoeg is. Kern van het verhaal: stel jezelf mooie doelen en ga ervoor, don’t give up! Maar wees ook eerlijk tegen jezelf en doe dingen waar je op lange termijn energie van krijgt. Nu ben ik trots dat ik de knoop heb doorgehakt om de komende zes maanden even geen wedstrijden meer te doen. Even bewust de agenda leegmaken om zodoende meer tijd te hebben voor de mensen die dichtbij mij staan. Sociale activiteiten, één keer per week training geven bij Olympus ’70 en een beginnerscursus boulderen. De afgelopen jaren was het ontzettend gaaf om zo gefocust te zijn op het hardlopen. Op loopgebied ben ik het meest trots op het bereiken van drie van de vier doelen die ik mezelf voor het jaar gesteld had, met veel persoonlijke records. Plezier blijven houden is daarvan niet helemaal gelukt. Hardlopen doe ik waarschijnlijk komend weekend weer, heel easy door de duinen. De liefde voor het lopen is nog lang niet voorbij. Ik kijk deze maand hoe ik mij voel en ga sporten als ik daar zin in heb. Dat is een heerlijk gevoel als je de afgelopen maanden volgens een strak schema getraind en geleefd hebt. Al kijk ik met een schuin oog naar de volgende editie van de Amsterdam Marathon, die erg bijzonder schijnt te worden. In de loop van volgend jaar kijk ik of dat weer een mooi project kan worden. Voorlopig wil ik mij echter niet vastpinnen en vooral lekker bezig blijven . Maar plezier bovenop!’
Foto’s: Maratón Valencia & Bjorn Parée
De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.
- Dominic Bersee na 2:19 in marathon van Valencia: ‘Voelde mentaal zeker niet altijd gezond’
- Het jaar van Sifan Hassan
- De Nederlandse marathonranglijst van 2024 (mannen en vrouwen)
- Onze 42 favoriete hardloopboeken
- Verbeter je kracht en flexibiliteit: De 5 beste kuitoefeningen