Het jaar start vaak met goede voornemens, maar daar ben ik niet zo van. Ik zie wel hoe het jaar loopt. En dat heb ik geweten. Het werd een jaar met ups and downs, met mooie en met zware momenten, waarin ik soms even niet meer wist waar ik het moest zoeken.
Door Dirk Evers
Gemiddeld probeer ik ongeveer 3x per week te gaan trainen: 2x op de baan en 1x in het bos (fartlek). En op zijn tijd een extra (duur)training kan geen kwaad. Voor mijn gevoel word ik ieder jaar steeds fanatieker en serieuzer. Ook het gebruik van Strava en Instagram hebben ervoor gezorgd dat ik nog bewuster werd van mijn eigen hardloopprestaties.
Begin 2018
Begin 2018 sluit ik het crossseizoen af, waarin ik goed had gedraaid. Het leverde mij in Regio13 bijna een podiumplaats op (4e plaats). Gelukkig behaalde ik met de club, AV Spiridon, wel de hoogste trede in het verenigingsklassement. Dat zag er goed uit voor het aankomende wegseizoen. Helaas startte ik niet best in mijn eerste wegwedstrijd in Tilburg, maar begon het in het koude Drunen wel beter te draaien met o.a. haaswerk van teamgenoot Robin van Riel.
Ondanks de weinige trainingskilometers in april en mei i.v.m. schooldrukte, willen de wedstrijden goed vlotte. Op de 5km zit ik vaak rond de 16:30/16:45 en dat is een goed teken. Ook mijn eerste 1500m, ooit, op de baan in Tilburg loop ik lekker en met een tijd van 4:16,47 ben ik tevreden. Eind mei loop ik nog een wedstrijd in Breda (1e plaats) en begin juni in mijn eigen dorp Rijen (1e plaats). Mentaal en fysiek gaat het super. Ik merk dat ik in een positieve flow zit.
Schoolstress
Aan die positieve flow komt gaandeweg in juni een einde. Ik laat me mentaal gek maken om te moeten presteren i.c.m. schoolstress. Eerst tijdens Next Generation Athletics (baan) en daarna in Gilze (weg) waar ik, op de 5km, een aanval wil doen op mijn PR van 2 jaar geleden (16:16). Vanaf de start gaat het mis. Het gevoel is weg, niets is raak en zware benen. Opgeven dat wil ik niet en ik loop op karakter beide wedstrijden uit. Balen, maar de knop moet om en op naar de volgende wedstrijd krijg ik als advies mee van trainer Jan.
Gelukkig begint het tijdens de trainingen weer te draaien en loop ik in Veldhoven op de 5EM, na een pittige strijd, naar 28:17 (1e plaats). Fijn, dat zit weer goed. Het was een klein dalletje.
Nu de volgende horde nemen: de zomervakantie. Ik probeer mijn trainingen te blijven draaien, maar met een vol programma en zonvakantie valt dat niet mee. Er is tijd voor ontspanning en dat blijkt mij goed te doen.
Meet and Greet met Eliud Kipchoge
Eind augustus loop ik namelijk naar een 2e plaats in Teteringen (16:37) en ook de Tilburg Ten Miles (5km) en Singelloop Breda gaan ongeveer in dezelfde tijd. Tussendoor heb ik de ervaring van mijn leven: een Meet&Greet met WR-houder Marathon ELIUD KIPCHOGE!! Net vers gelopen in Berlijn. Een van de meest inspirerende momenten uit mijn hardloopcarrière.
Drie weken later loop ik, in mijn laatste wegwedstrijd van het seizoen, onverwachts naar de zege in Etten-Leur (5km, 16:32). Het gevoel tijdens deze wedstrijd was onbeschrijflijk. Alles leek vanzelf te gaan. Misschien kwam dat wel door de sessie met Eliud…
Crossseizoen
Laat dat crossseizoen maar beginnen dacht ik. Hier ben ik klaar voor. Tijdens de eerste cross is het goed weer en loop ik sterk. Maar vanaf dat moment is het kopje een beetje gaan hangen. De trainingen draaien niet meer zoals ze moeten. De wedstrijden willen niet meer vlotte en het euforische gevoel ik (deels) verdwenen. Een dalletje waarin ik, op het moment van schrijven, mij nog steeds in bevindt. Ik merk dat de mentale dip ook lichamelijk veel doet. Gelukkig wil de trainer mij hier graag bij helpen en kan ik alleen maar sterker terug komen!
Eerst maar eens dit weekend als vrijwilliger helpen tijdens het EK Cross (Tilburg) in eigen land! Misschien helpen deze toppers mij door mijn dipje heen en ben ik vanaf 2019 weer helemaal terug.
Foto: PR Dirk Evers