Leonie Balter verraste zondag in het Olympisch Stadion door als snelste Nederlandse door het finishlint te gaan tijdens de Amsterdam Marathon. Grote kans dat je haar nog niet vaak op de Nederlandse looppaden hebt gezien, want de 31-jarige atlete traint en werkt in Stockholm. Wij wilden graag meer van haar weten en interviewden de kersvers Nederlands kampioene op de marathon.
Hoe verliep je marathon in Amsterdam? Ben je blij met hoe je de race hebt ingedeeld?
‘Het was de meest bijzondere race die ik tot nu toe heb gelopen, in een stad waar ik een paar jaar heb gewoond. Veel van mijn vrienden, familie, oud-trainingsmaatjes en oud-collega’s waren erbij, waardoor het een onvergetelijke dag werd. Het was een geweldige strijd met Jacelyn Gruppen (de nummer twee op het NK, red.) waar ik van heb genoten. Ik moest mijn plan aanpassen vanwege problemen onderweg, maar ik was blij dat ik flexibel kon zijn in mijn raceplan, dat meer om positie dan om tijd ging.’
Hoe heb je de finish in het Olympisch Stadion beleeft?
‘De aankomst in het Olympisch Stadion is de beste finish die je je maar kunt wensen. Om als eerste Nederlandse vrouw aan te komen met het juichende publiek en de stralende zon was een waar cadeau. Wetende dat mijn familie en vrienden daar waren, maakte het extra gedenkwaardig.’
Had je verwacht Nederlands kampioene te kunnen worden en was je blij de ‘underdog’ te zijn zondag?
In het begin van dit jaar was ik beter in vorm dan dat ik nu (2:37.41) was, toen liep ik de marathon van Sevilla 2:36:53 met buikklachten. In Amsterdam dacht ik dat ik onder mijn PR kon gaan als het mee zou zitten en er geen problemen waren. Ik had gehoopt dat ik kon gaan strijden voor het podium. Ik wist niet echt hoe ik werd gezien, maar ik wist dat ik in de media onder de radar was gebleven. Ik was gefocust op mijn eigen race en ik ben blij met hoe ik die focus heb gehouden.’
Hoe is het met de spierpijn?
‘Mijn lichaam voelt best oké aan, maar ik ga binnenkort wel twee teennagels verliezen, dus ik ben toe aan een korte rustperiode.’
Lees ook: De 17 beste hardloopschoenen met een carbonplaat getest
Je woont in Stockholm vanwege je werk als psycho-neuro-immunoloog aan de universiteit. Wat houdt je werk precies in?
‘Ik ben een postdoctoraal onderzoeker aan het Karolinska Institute in Stockholm op het gebied van psycho-neuro-immunologie. Dit is een vakgebied dat kijkt naar hoe het immuunsysteem en de hersenen elkaar beïnvloeden. Ik ben naar Stockholm verhuisd na het behalen van mijn doctoraat (PhD) aan de University of Amsterdam en de University of Birmingham (Verenigd Koninkrijk). In mijn onderzoek kijk ik waarom mensen zo verschillend reageren op alledaagse stressoren, met een focus op verstoorde slaap en verstoringen in het immuunsysteem (zoals een infectie). Uiteindelijk probeer ik te begrijpen waarom sommige mensen meer kwetsbaar zijn voor het ontwikkelen van psychische problemen dan anderen in reactie op deze stressoren. Mijn dagen zijn een combinatie van labwerk, conferenties, lezingen, lesgeven en veel lezen en schrijven.’
’Stockholm is een paradijs voor hardlopers. Ik woon naast een koninklijk park en er zijn veel mooie meren en paden om te verkennen.’
Kun je het het trainen en werken in aanloop naar en naast trainingen en wedstrijden goed combineren?
Mijn werk is zeker geen 9 tot 5 baan, wat ik heel fijn vind. Maar in zeer drukke periodes kan ik soms tot diep in de nacht doorwerken en is het balanceren van trainingen, werk, herstel, vrienden/familie etc. een uitdaging. Op dit moment heb ik geen sponsoren, dus ik moet mezelf en mijn training heel goed organiseren. Een verandering in de afgelopen paar jaar is dat ik ben gestart met preventieve manuele behandelingen en dit werkt heel goed voor mij.’
Hoe ziet je trainingsomgeving eruit?
‘Stockholm is een paradijs voor hardlopers. Ik woon naast een koninklijk park, dat wij Nederlanders een bos zouden noemen en er zijn veel mooie meren en paden om te verkennen. Sterker nog, net over een lokale brug steek ik over naar een eiland waar ’s werelds grootste crossrace wordt gehouden. Ook Norra Djurgården, Hagaparken en Royal Djurgården zijn heel dichtbij en dat kan je heel gemakkelijk verbinden aan Lidingö (het eiland met de crosswedstrijd), waar talloze mooie trails zijn. Ik ga ook wel eens naar Nackareservatet zo’n 7km ten zuiden van waar ik woon, dat overloopt in Tyresta National park. Dit alles is geweldig, behalve in de wintermaanden, waar veel paden donker en ijzig worden. Dan is mijn training gericht op de weinige wegen die goed sneeuw- en ijsvrij zijn.
Ik train ongeveer zes keer per week, van een shuffle van 5 kilometer tot langere marathonsessies. Sinds anderhalf jaar loop ik bij FK Studenterna, een grote en goed georganiseerde hardloopclub in Stockholm (en ondanks de naam niet gericht op studenten). Hoewel ik geen coach heb, heeft mijn clubhoofdcoach Lorenzo Nesi het afgelopen jaar enorm veel steun en hulp geboden. Niet alleen in de algemene begeleiding, maar ook wanneer ik problemen had met wedstrijdinschrijvingen. Tijdens mijn studententijd woonde ik (onder andere) in Wageningen. waar ik Tonnie Dirks als coach had. Sindsdien pas ik wat ik van hem heb geleerd toe in mijn trainingen en wedstrijden. Ik kom regelmatig terug in Nederland. Dan geniet ik van het lopen van mijn oude routes, lopen en fietsen met mijn zus, broer, ouders en vrienden en het bezoeken van mijn Nederlandse club AVON in Heerlen.’
Hoe gaat de rest van de maand er voor je uit zien? Neem je tijd voor rust of ben je al snel weer druk met je werk? En heb je nog wedstrijdplannen?
‘Op dit moment neem ik een korte hardlooppauze. Helaas moet ik de NK cross later volgende maand missen omdat ik voor mijn werk naar Zuid-Amerika reis. De rest van het jaar heb ik geen grote races gepland, maar ik hoop deel te nemen aan een aantal crosswedstrijdjes. Ik hoop vooral een stabiele trainingsperiode te hebben en mezelf klaar te stomen voor volgend jaar.’
Heb je al doelen gesteld voor volgend jaar? Waar droom je van als atlete?
‘Ik moet nog nadenken over de details voor 2023, maar ik wil graag een paar snelle halve marathons lopen. Ik overweeg een marathon in het voorjaar of het vroege najaar met als doel een tijd onder de 2 uur en 35 minuten. Ik ben vooral benieuwd naar hoe ver ik kan gaan en mijn grenzen kan verleggen. Ik houd niet van te veel dromen, maar ik hoop dat mijn jonge bordercollie Chapeau op een dag met mij mee wil gaan op een meerdaagse run door de Zweedse bergen.’
Foto’s: Erik van Leeuwen & Hazel Mansfield
Lees ook: Marathonkalender 2023
- Deze 10-kilometerwedstrijden mag je niet missen deze winter
- Onze vijf favoriete running tights (voor vrouwen)
- De favoriete alternatieve trainingen van Niels Esmeijer
- Rising Star: Jochem Wiersma
- Kiplimo verpulvert eigen wereldrecord in Zevenheuvelenloop