Tom is aan het trainen voor de marathon. In deze 6-delige satirische serie volgen we hem om te kijken of hij het tot een goed einde gaat brengen. Want van feestvierende student met nul hardloopkilometers in de benen naar marathonloper in 4 maanden, dat lijkt gedoemd te mislukken. Of toch niet? Voordat je begint met het lezen van deel 2, lees deel 1 hier.
Deel 2 – De Uitvoering
- Naam: Tom
- Beroep: Student
- Woonplaats: Rotterdam
- Aantal biertjes per week: 35+
- Aantal dagen tot debuutmarathon: 120
- Gelopen kilometers: 0
Het werd december en zowaar, Tom begon met trainen. De trainingsschema’s online gingen allemaal uit van minstens 3x per week lopen, maar dat paste niet in Tom zijn agenda. Hij had immers een druk leven. Overdag naar school, ‘s avonds feesten en/of werken. Want op maandag was er huisavond, tot laat, met de nodige biertjes. Op dinsdag was hij onderdeel van de barcommissie bij zijn studentenvereniging. Donderdag was stapavond. En dat zo door en zo verder de rest van de week. Tussendoor moest er gewerkt worden om zijn 3 werkgevers te vriend te houden en om de wekelijkse bierconsumptie te kunnen financieren. Dus wanneer moest er dan getraind worden?
Voor Kerst kreeg hij in ieder geval wel al een hardlooptrui, om de eerste koude maanden door te komen. En op advies van zijn oudste zus ging hij braaf naar de hardloopspecialist om de hoek om een loopanalyse te doen en een paar hardloopschoenen aan te schaffen. Niets stond hem meer in de weg.
Het plan was als volgt: doordeweeks zou hij 1x kort lopen – een kilometertje of 10 – en wat sneller, en dan kon hij mooi op zondag zijn lange duurloop afwerken, rond de 5 minuten per kilometer. En zo geschiedde. Het was wel vervelend dat hij de hele tijd met zijn mobiel moest lopen om zijn tijd bij te houden, hoe deden zijn zussen dat eigenlijk? De ene zus stuurde hem wat links naar een goedkoop Polar-horloge met GPS. De andere zus liet hem zien hoe hij die kon verbinden met Strava. Wel jammer: erg veel Kudo’s kreeg hij niet, want de jongens en meiden in zijn vriendenkring gingen misschien wel eens naar de sportschool maar deden ZEKER NIET aan hardlopen en zaten dus al HELEMAAL NIET op Strava.
Ondanks het gebrek aan Kudo’s, en veelvuldig bevroren ledematen omdat hij bij temperaturen rond het vriespunt slechts gehuld in hardlooptrui en voetbalbroekje de deur uitging (“Lange hardlooptights zijn voor losers”), begon hij er lol in te krijgen. Wel een groot nadeel: door al dat geloop hield hij nooit meer op met eten. Hij vertrok ‘s ochtends met een half brood richting zijn stage, en had dan ‘s middags alweer honger! Nu snapte hij waarom zijn oudste zus – de hardloopster – zoveel at…
Een iets te enthousiast begin met een knieblessure tot gevolg zette Tom een maand aan de kant. De rest van het gezin zag tot hun verbazing dat Tom daar behoorlijk over inzat. Hij besefte dat hij geen tijd te verliezen had richting Rotterdam, en baalde van de gemiste trainingen. Gelukkig luisterde hij naar hun advies en ging hij naar de fysiotherapeut, die hem zowaar weer wist op te lappen. Nog zes weken. Het was echt tijd om de lange duurlopen uit te breiden.
Hoe Tom’s eerste echte lange duurloop verliep, dat lezen jullie morgen! Mocht je hem in de tussentijd willen volgen, dan kan dat op Strava. Hij is zeer dankbaar voor elke Kudo die hem toebedeeld wordt.
Tom en zijn studentenvrienden lopen voor de Nederlandse stichting Power2Fly, die in Brazilië zorgt voor opvang van kansarme jongeren, zodat zij van de straat afblijven. Wil je ook doneren? Dat kan hier.
- Race to Adizero is back
- Deze 10-kilometerwedstrijden mag je niet missen deze winter
- Onze vijf favoriete running tights (voor vrouwen)
- De favoriete alternatieve trainingen van Niels Esmeijer
- Rising Star: Jochem Wiersma