Spetterend estafetteslot Nederland (terugblik dag 9 WK)

Het Nederlandse estafetteteam 4×100 meter heeft gestunt met een bronzen medaille. Ze deden dat in de regen bovendien in een nieuw Nederlands record van 37.81 minuten. De Verenigde Staten won voor Canada. Voor de meest ervaren Taymir Burnet, inmiddels 32 jaar, gaat een droom in vervulling. ,,We hebben heel hard gewerkt voor dit resultaat, heel veel uren, zoals op Papendal, op trainingskamp in Zuid-Afrika, overal. Nu kunnen we gewoon genieten van dit moment.” In een regenachtig Tokio wonnen Eveline Saalberg, Lieke Klaver, Lisanne de Witte en Femke Bol weer een estafettemedaille. De bronzen plak (in 3.20.18) werd uitbundig gevierd nadat duidelijk werd dat de Verenigde Staten met Sydney McLaughlin-Levrone en ook Jamaica dit keer te sterk waren (3.16.61 min en 3.19.25 min) op de 4×400 meter.

Bekijk hier: Alles over de WK atletiek

Dat het regende deerde Xavi Mo-Ajok niet. ,,Het is net of je thuis bent”, vertelt hij lachend na het winnen van de bronzen WK-plak. ,,We zijn het gewend. We lopen in Lisse met 3 meter per seconde tegenwind in de regen. We zijn zelfverzekerd. Al had het niet geregend, dan hadden we dezelfde uitslag gehad.” De startende Nsikak Ekpo denkt dat ze allemaal nog sneller kunnen worden. ,,Uiteindelijk zijn we hier ook voor de 100 en 200 meter.” Bekend waren ze nog niet voorafgaand aan de WK. ,,Ze zagen ons niet als een bedreiging. Maar wat andere mensen zeggen dat boeit helemaal niks. Uiteindelijk zijn wij hier om te presteren en hebben wij een bronzen plak. Respect moet je afdwingen en dat hebben we gedaan vandaag.” Elvis Afrifa liep al meters voor de finish te juichen. ,,Ik voelde dat we derde waren en ik kon me niet meer inhouden. Dat was leuk. Gewoon gaan gaan gaan, ik zag Noah Lyles en De Grasse voor me, finishen en daarna gewoon gek doen.” Afrifa bleek op de laatste honderd meter de allersnelste te zijn geweest (8.79). Sneller dat Lyles dus. De Amerikanen wonnen in 37.29 voor Canada met 37.55. Op wereldniveau wist Nederland met de 4×100 meter voor het laatst in 2003 een medaille te veroveren. In Parijs ontving Oranje toen met Timothy Beck, Troy Douglas, Patrick van Balkom en Caimin Douglas brons nadat een Brit uit het estafetteteam op doping was betrapt.

Alweer een medaille voor de 4×400 meter vrouwen

,,In de callroom zeiden we tegen elkaar ‘wij kunnen dit’”, vertelde Lisanne de Witte na het halen van WK-brons met de estafettevrouwen 4×400 meter. Saalberg startte vanuit baan 9. ,,Ik zag niet wat de rest deed. Ik ging nu wel een beetje dood op het eind, in de andere races had ik nog een beetje teveel over op het eind. Het was wel mijn bedoeling wat harder te starten.” Vervolgens kwam Klaver. ,,Gewoon hard starten en zorgen dat ik in ieder geval als derde of tweede de laatste bocht in ga, omdat die andere twee er best ver voor liepen. Ik wilde de Jamaicaanse niet te ver weg laten lopen. Volgens mij ging het wel oké, ik had wel een beetje verzuring de laatste tien meter.” Lisanne de Witte kreeg het stokje als derde. ,,Was best een goede wissel dus ik dacht steeds ‘derde plek houden’. Ik liep nog wel een klein beetje in op de Jamaicaanse maar ik ging wel een beetje stuk.” Slotloopster vond dat ze het stokje best goed kreeg. ,,Die Jamaicaanse ging heel hard weg, en ik dacht laat ik er niet als een gek achteraan gaan, want zij zat natuurlijk achter Sydney en die kan ook al een gek er vandoor gaan en doorhalen, dus gewoon eigen race lopen. Brons halen is geweldig. We staan al zo vaak nu op dit niveau en telkens winnen we een medaille.” Als land wordt Nederland zo sterk, vindt Bol. ,,Er komen ook zoveel nieuwe atleten op, zoals Niels. En dat doet Sifan nog niet eens mee.”

Top 8 voor de 4×400 meter mannen veiliggesteld

Jonas Phijffers, Terrence Agard, Liemarvin Angela en Ramsey Angela zijn achtste geworden op de 4×400 meter. Voor drie mannen was het een weerzien in het stadion na de zilveren olympische plak tijdens de Spelen van Tokio. Helaas konden de mannen dit keer in heel slecht weer geen potten breken. Ze werden uiteindelijk achtste, wat wel betekent dat ze de topsportstatus behouden. De winst ging naar Botswana in 2.57.76, die in een uiterste inhaalpoging de Verenigde Staten achterhaalden (2.57.83). Zuid-Afrika zat er vlak achter, tweeduizendste van een seconde slechts. Eugene Omalla ontbrak in de finale vanwege hamstringsproblemen.

Mike Foppen mist aansluiting in laatste ronde

Mike Foppen is twaalfde geworden op de 5000 meter. Een plekje hoger dan in olympisch Parijs. Meer zat er ook niet echt in want in de hele race en vooral in de laatste ronde ging het extreem snel. Middenin waren er een paar ronden wat leek op geboemel, maar toen Amerikaan Cole Hocker als eerste over de streep ging in 12.58.30 vlak voor de Belgische Isaac Kimeli en Fransman Jimmy Gressier was het duidelijk dat het toch een snelle race was. Mike Foppen liep 13.05.94, slechts drie seconden boven zijn Nederlands record van 13.02.43 van juni dit jaar. Daar moet hij tevreden mee zijn.

Andere finales: Odira, Olyslagers, Stahl en Neugebauer goud

Huizenhoog favoriet was ze, de Britse Keely Hodgkinson, maar ze won uiteindelijk niet. Haar landgenote Georgia Hunter-Bell was 1/100^e sneller. Maar de grootste verrassing van de dag was Lilian Odira uit Kenia die met een verschroeiende eindsprint iedereen versloeg in ook nog eens een bizar snelle eindtijd: 1.54.62. De Australische Jessica Hull werd laatste in 1.57.30.

Het was natuurlijk geen doen, dat hoogspringen. Ondank het uitstel was bleef het een waterballet. De Australische Nicola Olyslagers won met 2,00 meter, iets wat de Poolse Maria Zodzik met een PR ook lukte, razendknap natuurlijk. Yaroslava Mahuchikh uit de Oekraïne moest het doen met brons met 1,97 meter.

Door de stortbuien werd het discuswerpen met bijna twee uur uitgesteld, maar zelfs toen regende het zachtjes door. De organisatie liet tientallen handdoeken aanrukken waarover de werpers konden lopen naar de discusring die voor iedere werpbeurt zo goed en zo kwaad als het ging drooggewreven werd. Daniel Stahl uit Zweden wist in zijn allerlaatste worp het enorme verschil te maken. Met 70,47 meter won hij afgetekend, ook nog zijn beste seizoenprestatie. Mykolas Alekna had het nakijken met 67,84 meter. Alex Rose van Samoa verraste met brons (66,96 meter).

Op ons Instagramaccount vind je meer foto’s en video-interviews met Jessica (goud) en Femke (goud)

Tienkamper Leo Neugebauer uit Duitsland hield ondanks zijn zware afsluitende 1500 meter met 8804 punten net genoeg over om voor Puerto Ricaan Ayden Owens – Delerme te eindigen. Zijn prestaties: 10.80/100 meter, 7,62 meter/verspringen, 16,70 meter/kogelstoten, 1,99 meter/hoogspringen, 48.27/400 meter, 14.80/110 meter horden, 56,15 meter /discus, 5,10 meter/polsstokhoogspringen, 64,34 meter/speerwerpen en 4.31.89/1500 meter. Owens-Delerme pakte zilver met 8784; hij blinkt vooral uit op de looponderdelen (10.31 op de 100 meter, 4646 op de 400 meter, 13.65 op de 110 meter horden en 4.17.91 op de 1500 meter). Kyle Garland uit de Verenigde Staten zakte door het ijs met 4.45.45 op het slotonderdeel en behaalde 8703 punten. Sven Roosen viel na drie onderdelen uit toen hij zijn aanvangshoogte bij het hoogspringen niet haalde.

Amerikanen beste bij 4×100 meter vrouwen

In Nederlands sterkste opstelling (Nadine Visser, Lieke Klaver, Minke Bisschops en Marije van Hunestijn) had Oranje een goede kans gehad op eremetaal, maar Visser en Bisschops waren niet fit en Klaver kon haar 4×400 meter estafette niet goed combineren. Toch werd Nederland in een fantasieopstelling zaterdagavond nog knap tiende, net niet genoeg voor een finaleplaats. De winst ging naar de Verenigde Staten voor Jamaica en Duitsland.

Laurent Meuwly: ‘Fantastisch gepresteerd, wel zorgen over betaalbaarheid’

Met een vierde plaats op de medailletabel en zes medailles heeft Nederland het uitstekend gedaan deze WK Atletiek, vindt hoofdcoach Laurent Meuwly. ,,We zijn daarmee het beste land van Europa met twee keer goud, twee keer zilver en twee keer brons. We wisten dat we meer kansen hadden dan dit, en je hebt gezien dat niet altijd alles deze week volgens plan ging. Maar als je vierde bent in de meest competitieve sport in de wereld na voetbal zijn we natuurlijk hartstikke tevreden.” Er waren zoals bij ieder toernooi ook teleurstellingen. ,,En we moeten analyseren of het goed is geweest om iedereen die geïnviteerd is door World Athletics ook daadwerkelijk mee te nemen naar Tokio.” Er zijn ook uitdagingen. ,,Het team wordt groter maar de financiële bronnen zijn dat niet. Ook logistiek wordt het steeds lastiger. ,,Toch ben ik dankbaar voor alle inspanningen van de bond en NOC*NSF die een uitstekend trainingskamp voor ons mogelijk gemaakt hebben.” En vooruitblikkend. ,,Als je succesvol wil blijven kost dat meer geld. We moeten als bond meer sponsors vinden, we moeten aantrekkelijk blijven. Ik denk niet dat NOC*NSF nog meer geld gaat geven; we hebben al een bevoorrechte positie. We zijn hier nu met 53 atleten, vijf estafetteteams met alle begeleiding erbij betekent dat enorm veel werk.”

Foto’s: Erik van Leeuwen

De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.