Vanaf deze maand houdt Ivo Meex (40 jaar) een maandelijkse blog voor ons bij. Hij is lid van het JJ Runningteam, genoemd naar trainer John Jansen en gesitueerd in Arnhem. Onder Jansen heeft Meex flinke stappen gemaakt, met als voorlopig hoogtepunt zijn 2:39.08 minuten op de marathon van Frankfurt afgelopen jaar. Hij werd afgelopen weekend bij het Nederlands Kampioenschap 10 kilometer op de weg derde in de categorie mannen 40+ in een persoonlijk record van 33:24 minuten.
Het (scheeps)recht in eigen handen
Het scheelde weinig of deze blog was hetzelfde begonnen als de vorige. Na een aantal weken goed getraind te hebben in Nederland en Portugal, waarin ik een mooie basis legde voor de 10 km in Schoorl, kreeg ik op de maandag vóór de wedstrijd wéér griepachtige klachten: pijnlijke spieren, gevoelige huid, futloosheid en een flinke hoest. Niet zo erg dat ik het bed in moest, wel zo erg dat ik 3 dagen niet kon trainen. Hoe nu verder? Was dit het lichaam dat haar grenzen aangaf? Of domme pech? Als het aan John lag, werd er niet gelopen in Schoorl. Maar Schoorl was nou eenmaal een NK en ik was niet van plan om de 3e wedstrijd achter elkaar af te zeggen wegens ziekte. Noem het scheepsrecht. Het prettige van deze situatie was dat ik minder last had van wedstrijdspanning, hetgeen het weekend dat Marieke en ik traditiegetrouw doorbrengen in een hotelletje in Alkmaar alleen maar ten goede kwam. Bij goede resultaten waren er alleen maar meer redenen om trots te zijn op mijn prestatie. Bij slechte resultaten zou de griep dienen als zwijgzame zondebok. Of het dan daadwerkelijk aan die griep had gelegen zouden we nooit weten en was dus van geen enkel belang.
”Bij goede resultaten waren er alleen maar meer redenen om trots te zijn op mijn prestatie. Bij slechte resultaten zou de griep dienen als zwijgzame zondebok.”
De weerprofeten voorspelden voor zondag hel en verdoemenis; windkracht 5 en stevige regen. Van vorig jaar weet ik nog dat wind tegen in de Schoorlse duinen loodzwaar lopen is. Toen ik zondagochtend de gordijnen van de hotelkamer opende, bleek de werkelijkheid bijna tegenovergesteld: het regende niet (of amper) en de bomen aan de Alkmaarse gracht stonden er nagenoeg roerloos bij. Ik kreeg zowaar zin in de wedstrijd. Na een ontspannen ochtend stapten we in de pendelbus naar Schoorl en na een kort rondje inlopen stond ik vooraan in het startvak voor het NK masters.
Na het startschot ging het meteen hard weg; de eerste 2 km werden ruim onder de 3’20/km gelopen. Maar de benen voelden goed en een klein buffertje voor het zelfvertrouwen is nooit weg. Nadat we de enige echte heuvel bedwongen hadden in de derde kilometer, vond ik een perfecte haas waar ik tot en met het 7 km punt probleemloos achteraan kon lopen. Jeroen van Aken, mocht je dit ooit lezen: dankjewel en mijn excuses voor de paar keer dat ik je voeten aantikte. Op dat 7 km punt realiseerde ik me dat ik een mooi PR ging lopen; de gemiddelde tijd per km stond op 3’19 dus er was voldoende werk verzet. En dat was maar goed ook, want vanaf dat punt begon het ineens echt zwaar te worden. Mijn “haas” had genoeg van mijn aanwezigheid en had er flink de sloffen in gezet. Ik moest alleen verder. Ondanks het langzaam dovende licht is het me tóch gelukt een negative split te lopen en nadat ik een directe concurrent er in de laatste honderd meters uit sprintte (sorry Wouter), passeerde ik de streep op 33’24 (netto); mijn PR verbeterd met een mooie 25 seconden. Als kers op de toch al heerlijke taart bleek ik ook nog 3e te zijn in de categorie M40 en mocht ik me in de theaterzaal van het gemeenschapshuis te midden van Nederlands grootste atleten op een heus podium laten huldigen.
Al met al toch blij dat ik het risico genomen heb om te gaan lopen in Schoorl. Maar vanaf nu staan beide voeten weer gewoon op de grond en volg ik de wijze raad van mijn trainer op; we nemen de komende weken een beetje gas terug qua trainingsarbeid om het lichaam optimaal te laten herstellen. Het NK halve marathon is immers alweer over 7 weken. Des te meer tijd heb ik intussen om lekker van mijn NK medaille te genieten.
Wil jij Ivo’s vorige blogs lezen? Klik hier. Je kunt hem ook volgen via Strava.