Het was een drukke zomer voor de Atletiekunie. In totaal vlogen zeventig atleten naar Tampere (Finland), Györ (Hongarije) en Berlijn (Duitsland) om ons land te vertegenwoordigen. De talenten van Nederland mochten het magische Oranje aantrekken in Tampere (WK onder de 20 jaar) en Györ (EK onder de 18 jaar). 45 atleten gingen naar het Europees Kampioenschap in Berlijn. Toch twijfelt Ad Roskam, technisch directeur, openlijk over het aantal atleten die de bond naar Berlijn heeft gestuurd. Niet geheel onterecht, maar mocht de Atletiekunie het besluit nemen om in het vervolg minder atleten naar Europese Kampioenschappen te sturen, dan blijven voor veel atleten alleen maar jeugdtoernooien over.
Door de redactie
Het ligt voor de hand dat toptalent Zoë Sedney over een paar jaar voor de medailles gaat strijden op Europese Kampioenschappen. Een combinatie van talent, doorzettingsvermogen en veel trainingsuren heeft het jongere zusje van Olympiër Naomi Sedney al ver gebracht. Niet iedereen is op jongere leeftijd al dusdanig goed, dat hij/zij naar verwachting een mooie atletiekcarrière is toegediend. Daar is ook helemaal niks mis mee, maar uit het verleden is gebleken dat atletiek een ervaringsvak is.
Medaillewinnaars in Berlijn gemiddeld 26 jaar
De gemiddelde leeftijd in Berlijn van de medaillewinnaars van Nederland was 26 jaar. Een leeftijd waarop atleten over het algemeen op hun top zijn (langeafstands. Dat Dafne Schippers op 23-jarige leeftijd een individuele gouden medaille won op het WK, dat is eerder een uitzondering, dan een regel.
Lisanne de Witte liep in 2009 op de 400 meter 56,16 seconden Acht jaar later liep ze in het Olympiastadion haar eerste individuele medaille op de 400 meter in 50,77 seconden. Een forse progressie, maar die wellicht zonder alle internationale ervaring niet mogelijk was geweest. Vorig jaar bewees ze in Lille tijdens het EK landenteams dat niks onmogelijk is. In de culture hoofdstad van 2014 versloeg De Witte haar concurrenten in een geweldig eindschot. Een handelskenmerk die ze de laatste jaren heeft ontwikkeld.
De zogeheten ‘laatbloeiers’ zullen bij het minder sturen van atleten naar Europese kampioenschappen mogelijk afhaken. Internationale ervaring is toch echt wel een pré om het maximale uit je loopbaan te halen. Als atleten pas op latere leeftijd internationale ervaring opdoen, dan is de kans op een medaille minimaal. Neem bijvoorbeeld Irene van der Reijken. De 25-jarige steepleloopster is pas drie jaar serieus bezig met het lopen van steeplewedstrijden, maar liep vorige week haar eerste EK. Haar eindklassering (31e van de 33) roept misschien vraagtekens op bij meneer Roskam, maar de technisch directeur zou er goed aan doen om de statistieken erbij te pakken. In 2015 liep Van der Reijken namelijk nog een tijd van 11.26,95 op de 3000 meter steeple, maar dit jaar was haar persoonlijk record 9.51.79. In vier jaar tijd sprokkelde de Rotterdamse atlete meer dan anderhalve minuut af. Door haar internationale ervaring van afgelopen week zal ze erop gebrand zijn om in de toekomst wel in de voorhoede te eindigen.
Wie de atletiekcarrière van de 32-jarige Susan Krumins erbij pakt komt tot dezelfde constatering. De atlete wordt elk jaar beter. Vorig jaar kwam ze dicht in de buurt van het podium op de 10.000 meter op het WK in Londen, maar dit jaar was het dan wel raak op het Europees Kampioenschap. Op de langste afstand op de baan won Krumins een zilveren medaille in een kolkend stadion. Haar internationale ervaring zorgt ervoor dat ze zich niet van de wijs laten brengen in een volgepakt stadion.
Sponsoring minder aantrekkelijk zonder internationale ervaring
De gevolgen van geen internationale ervaring kunnen voor atleten keihard zijn. Op een paar uitzonderingen daar gelaten verdienen atleten niet genoeg om hun sport te bekostigen. Gelukkig hebben atleten hulp van sponsoring. Meestal voor het bekostigen van trainingskampen of het dragen van kleding en hardloopschoenen. Hoe je het wendt of keert; het is toch makkelijker een sponsor te vinden met internationale ervaring. De 45 atleten die in Berlijn hebben meegedaan komen makkelijker binnen bij een bedrijf voor mogelijke sponsoring, dan een atleet die ‘slechts’ Nederlands Kampioen is geworden.
Conclusie
Ad Roskam heeft tot nu toe prima werk verricht voor de Atletiekunie, maar wij hopen dat hij niet alleen maar aan ”scorebordjournalistiek” doet. Wij snappen dat de technisch directeur gematigd tevreden is over de prestaties van de Nederlanders, want als je 45 atleten stuurt en er worden ‘maar’ acht medailles gewonnen, dan valt dat inderdaad tegen. Zeker als je bedenkt dat van die acht medailles er drie door Dafne Schippers en twee door Jamile Samuel werden gewonnen.
Besluit hij met zijn team minder atleten naar komende te sturen, dan wordt de spoeling atleten mogelijk dunner. Atleten die nog tot de categorie ‘net niet’ behoren zullen eerder genoodzaakt zijn om voor hun maatschappelijke carrière te kiezen. Toch moet hij verder kijken dan zijn neus lang is en denken aan de essentie van ervaring. Hij is tenslotte ook geen technisch directeur van de Atletiekunie geworden zonder ervaring.
Foto: HN redactie