Elke maand schrijft topatlete Naomi Sedney een column voor ons. In haar nieuwe column schrijft ze over de momenten dat het niet lukt, maar ook dat ze er niet bij de pakken neer gaat zitten. De slechte wedstrijden analyseert ze en probeert ze van te leren.
Door Naomi Sedney
Het indoorseizoen is in volle gang! Na maanden van trainen mogen de baanatleten eindelijk weer aan bak. En die eerste wedstrijd, dat is een spannend moment, op welk niveau je ook meedoet – want je wilt natuurlijk wél dat al dat harde werken uitbetaalt. Maar wat als het dat niet (meteen) doet? Dat je daar staat na je eerste (en tweede, en derde) wedstrijd en een beetje verslagen naar de uitslagen op het levensgrote scherm staat te kijken, omdat het totaal niet is wat je ervan gehoopt had? Dan baal je, ja. En daarna gaat het leven weer door. Want van een week in zak en as zitten is nog nooit iemand sneller gaan lopen. En een slechte wedstrijd is negen van de tien keer leerzamer dan een goede wedstrijd. Dus in plaats van boos of verdrietig te zijn, kun je beter je fouten analyseren. Veel slechte wedstrijden zijn namelijk niet een reflectie van slechte vorm, maar van simpele (tactische) fouten in de race of directe voorbereiding. En bij een volgende wedstrijd kun je deze dus verbeteren.
En die eerste wedstrijd, dat is een spannend moment, op welk niveau je ook meedoet – want je wilt natuurlijk wél dat al dat harde werken uitbetaalt.
Oké, misschien is dit wat makkelijker gezegd dan gedaan. In de praktijk is het moeilijk om niet toe te geven aan twijfels als dingen niet in één keer goed gaan. En ook niet alle fouten zijn even makkelijk te verbeteren. Je kan het natuurlijk wel blijven oefenen, (zowel het niet twijfelen als de fouten in wedstrijden) en écht, het wordt elke keer makkelijker om een slechte wedstrijd van je af te zetten en te rationaliseren (en ja, ook het wedstrijden lopen gaat meestal steeds iets beter). De volgende wedstrijd sta je er gewoon weer, met hetzelfde vertrouwen in een goede afloop, en zo min mogelijk twijfels in je hoofd.
En ook niet alle fouten zijn even makkelijk te verbeteren.
Want de ultieme tip: een waanzin grenzend optimisme. Als je elke race aan de start staat met het idee dat het je beste race ooit wordt, dan heb je één keer gelijk, maar als je er elke race vanuit gaat dat het niet je beste race ooit wordt, dan heb je waarschijnlijk altijd gelijk.