Britt Ummels heeft vrijdagavond haar laatste baanwedstrijd van het seizoen in stijl afgesloten. Op de 3000 meter liep ze een sterke wedstrijd en dat uitte in een eindtijd van 9:09,75. Wij besloten haar uit te roepen tot ‘Atlete van de Week.’
Door Jasper Boot
Afgelopen vrijdag liep je tijdens de Trackmeeting in Utrecht een sterke 3000 meter en finishte je in een tijd van 9:09,75. Hoe kijk je terug op deze wedstrijd?
Ik kijk met een heel goed gevoel terug naar deze wedstrijd. Het was de laatste wedstrijd van mijn seizoen en ik wilde heel graag goed eindigen. Een weekje eerder liep ik een wat mindere 1500 meter en was ik wat vermoeid na een drukke werkweek, dus ik was erop gebrand een goede laatste wedstrijd te lopen. Mijn idee was van te voren om ongeveer rondjes 74 te lopen. Ik zat in de race goed voorin en kon in een groep met jongens lopen die precies op dat tempo liepen. Ideaal! Na 2000 meter kwam ik langs mijn coach, en hij riep: ‘6:10 en nu racen!’. Ik begon meer naar voren toe te lopen, en bevond mij inmiddels rond de 8e plek. Met nog twee rondes te gaan kreeg ik het behoorlijk zwaar, maar ik probeerde het tempo te handhaven. De laatste 200 meter begon ik te sprinten om er nog alles uit te halen, en wist ik nog twee of drie mannen in te halen. Het bleek dat mijn laatste km in ongeveer 3:00 minuten ging. Daar ben ik echt heel tevreden over, vooral omdat ik nog redelijk goed kon pushen onder vermoeidheid. En om dan net onder die 9:10 te duiken geeft een geweldig gevoel.
Daarnaast heb ik ook hele fijne trainingspartners om mee te trainen en hebben we allemaal de intentie wil om goed te lopen.
Sinds je overstap naar Team Distance Runners lijk je in een flow te zitten. Hoe verklaar je dat?
Bedankt! Ik liep afgelopen twee jaren ongeveer dezelfde tijden en ik merk dat na anderhalf jaar trainen bij TDR de trainingseffecten tot uiting komen. Bij mij duurt het altijd even om te wennen aan een nieuwe trainingsaanpak. Voorafgaand aan het seizoen had ik samen met mijn trainer een aantal doelen gesteld en daar hebben we goed voor getraind. Ik doe meer dynamische krachttraining en meer aan snelheid dan voorheen. Ik weet nog dat ik de eerste paar maanden chronisch spierpijn had aan mijn hamstrings haha. Daarnaast heb ik ook hele fijne trainingspartners om mee te trainen en hebben we allemaal de intentie om goed te lopen. Dat zorgt voor veel motivatie. En wat natuurlijk ook heel belangrijk is, is dat ik geen blessures heb gehad dit jaar en ik constant heb kunnen trainen. Dat is dit jaar allemaal samengekomen!
Wat is volgens jou het grootste verschil tussen je huidige trainer Guido Hartensveld en je vorige trainer?
Voor ik naar TDR kwam, heb ik twee jaar in Amerika getraind onder een Amerikaanse coach. Qua persoonlijkheid lijken ze veel op elkaar, ze zijn allebei direct en eerlijk, wat ik prettig vind. In Amerika ben je meer ondergeschikt aan het team. Als individu ben je ook belangrijk, maar alles staat in het doel van een goede teamprestatie. In trainingen is het de bedoeling dat je samen traint en daarnaast in bijvoorbeeld crosswedstrijden ook dat je samen loopt (het team is zo sterk als de zwakste schakel). Het teamaspect is dus doorslaggevend voor de trainingsaanpak. Bij TDR train je wel in een team, maar het individu staat veel meer voorop. Als team maak je wel optimaal gebruik van elkaar om goed te presteren, maar er is veel meer sprake van een individuele aanpak. Ieder persoon is verschillend, qua persoonlijkheid, maar ook qua capaciteiten, en dat wordt hier erg gerespecteerd. Ik vind dat Guido perfect trainingen kan bedenken waarbij een combinatie qua training tussen verschillende atleten mogelijk is. Zo kan iedereen optimaal profiteren van elkaar.
Het team is zo sterk als de zwakste schakel.
Op het NK Atletiek in Utrecht won je twee medailles (800 meter en 1500 meter). Aan welke medaille hecht je de meeste waarde?
Ik was enorm blij met beide medailles, maar ik hecht de meeste waarde aan de medaille op de 800m. In eerste instantie had ik nooit verwacht een gouden medaille te halen op deze afstand. Maar als je eenmaal in de finale zit, dan kan alles gebeuren. Er kan veel misgaan op deze afstand, en eigenlijk kan je je nauwelijks fouten permitteren. Dat maakt deze afstand zo leuk en onvoorspelbaar, alles is mogelijk. Vooraf had ik samen met mijn coach als doel gesteld om rustig af te wachten en een harde versnelling te plaatsen op het eind. De laatste 300m versnelde iedereen en ik wist naar voren toe te lopen. Ik zette mijn sprint in en kon aan de binnenkant passeren en de snelheid behouden. De laatste 100m kwam ik richting medaille positie, de laatste 50m liep ik samen met Suzanne en Marissa nek aan nek. Ik had het gevoel dat ik door mijn benen zou zakken, maar om dan als eerste over de finish te komen, geeft zo een onbeschrijfelijk gevoel. Als atleet doe je het hiervoor. Jezelf verbazen en grenzen verleggen. Daarom hecht ik meer waarde aan deze medaille.
Foto: Max Kooijmans