Wat is er mooier dan met je vierde Nederlandse titel de 100 kilometer van Winschoten voor de vijfde keer op naam schrijven? Bijvoorbeeld bijna twee minuten van je Nederlands record afsnoepen. Hinke Schokker flikte het afgelopen zaterdag, met 7 uur, 32 minuten en 5 seconden. Hoewel ze op de ultra-afstand misschien nog tientallen minuten harder kan, neigt de 40-jarige atlete naar extremere wedstrijden.
Verbazingwekkend
‘Het was wel een leuk loopje’, begint Schokker relaxt over haar vijfde winst in de 100 kilometer bij de RUN Winschoten. ‘Ik herinner me alles nog wel van zaterdag. Ik heb veel mensen gehoord die mijn naam riepen. Iemand had een spandoek gemaakt met mijn naam erop en er waren veel kinderen die sponzen uitdeelden. Alle straten waren versierd. Zo zie je langs de kant telkens dezelfde mensen, heel leuk. Het evenement leeft echt in het best kleine stadje. Zonder de Run zou niemand Winschoten kennen denk ik. Belangrijk voor mij was het horen van speaker Rolf Huizinga op 90 kilometer, want toen kreeg ik pas door dat ik rond Nederlands recordtempo (4:31 min/km) liep. Mijn horloge laat ik vaak thuis.’ Vorig jaar ben ik uitgevallen, met de ambulance afgevoerd. Toen heb ik me denk ik in het warme weer opgeblazen. Deze editie wilde ik liever laatste worden dan uit te moeten stappen. Ik ging er zonder veel druk in. Ik probeer niet te veel te denken tijdens de race. Dat maakt hardlopen voor mij ontspannen: een soort mindfulness, echt in het moment bezig zijn. Ik ben vaak niet eens met de wedstrijd bezig, maar gewoon aan het focussen op mijn passen. Af en toe zwaai ik naar mensen. Ik denk altijd wel een keer tijdens de 100 kilometer: ik kan dit helemaal niet, haha. Gelukkig gaat dat vaak snel voorbij.’
Op de Mr. D.U. Stikkerlaan in Winschoten arriveerde Schokker na tien rondes van tien kilometer een uur en 21 minuten voor de tweede vrouw binnen het Nederlands kampioenschap. 1 minuut en 59 seconden dook ze onder het door haar in 2019 neergezette Nederlands record. ‘Dat laatste is best wel marginaal. Verbazingwekkend, want in 2019 was ik heel goed in vorm en nu juist niet. Ik studeer nog in Groningen. Gelukkig ben ik in december klaar, waarna ik aan de slag ga in de psychiatrie. Door mijn studie kon ik nooit optimaal trainen. De langste training die ik deed was een 100 kilometer met een vriend op 1 augustus, maar de rest was veel korter. Ik liep in de aanloop vaak maar 40 tot 60 kilometer per week. Daar zit nog veel ruimte tot verbetering.’
Lees ook: Loop hard tegen borstkanker
Dopingfrustratie
Voor Schokker is de RUN Winschoten, de oudste ultraloop van Nederland, beladen. In oktober 2019 testte ze, na het behalen van haar eerste Nederlandse titel 100 meter, positief op doping. Ze bleek vanwege medische redenen modafinil te hebben gebruikt, waarvan ze niet wist dat het op de dopinglijst stond. In juni 2021 werd Schokker vanwege dispensatie voor haar verklaring in hoger beroep vrijgesproken. De zaak schoot in het Groningse stadje nog even door haar hoofd. ‘Ik weet niet of die gedachte ooit weggaat. Ik heb me in dat proces best wel verdiept in doping, want het overviel me. Dan besef je hoeveel risico je loopt als sporter. Je bent altijd verantwoordelijk voor wat je in je lichaam hebt. Totaal bezopen, want als je iets van een patattent neemt, kun je al positief testen. Dan maar een risico. Ik weet nu wat een schorsing inhoudt en ik wil niet weer het plezier verliezen in het hardlopen. Ik heb het losgelaten. Hardlopen moet ontspannend zijn.’ Al zit de komende drie weken nog wel de onzekerheid van de uitslag van de dopingtest na haar nieuwe titel en record in haar hoofd. ‘Binnen vier weken krijg je de uitslag en in 2019 was het op vier weken. Ik denk er nu elke dag wel even aan, ook al had ik me voorgenomen dat niet te doen. Het is vooral frustratie en irritatie, niet per se angst. Ik wil niet weer in de shit belanden. De vorige keer heeft het me 7000 euro gekost en mijn leven op zijn kop gezet. Mijn werk als klinisch fysicus liep daardoor ook niet lekker.’
Terugkijkend naar vijf keer winnen in Winschoten, in 2018, 2019, 2021, 2022 en 2024, was haar eerste in het Groningse stadje de mooiste. ‘Niemand kende mij, dus ik liep totaal onbevangen. Ik kon het niet fout doen. Vanuit het niks liep ik daar een ultrarun. Maar deze was ook heel erg leuk, want ik had niet gedacht sinds die schorsing nog een persoonlijk record te lopen. Iedereen verwachtte afgelopen zaterdag wel dat ik ging winnen. Dat is een extra drempeltje aan de start. Dat moet ik even uitschakelen. Ik heb meerdere keren gedacht: ik heb er geen zin in, ik ben ziek. Maar als ik dan start, dan gaat dat weer weg.’
Lees ook: Overstap naar Australische coach moet Tony van Diepen dichter bij 800 meter brengen
Griekenland, India en Verenigde Staten
De voormalig paardrijdster denkt nog veel minuten van haar Nederlands record af te kunnen halen. ‘Zaterdag had ik het gevoel dat ik superlangzaam ging. Ik ben soms een beetje overmoedig, dat ik denk: ik kan ooit zeven uur lopen. Zoiets zit in mijn hoofd, maar of dat realistisch is, weet ik niet.’ Vrijdag 27 en zondag 28 september wacht haar volgende uitdaging: de Spartathlon. 246 kilometer van Athene naar Sparta met een tijdslimiet van 36 uur. ‘Ik heb nog geen vlucht geboekt, dus dat moet ik nog even regelen’, bedenkt ze zich ineens. ‘In mijn ogen valt de uitdaging wel een beetje mee. Tenminste dat vond ik vorig jaar. Toen viel ik door onderkoeling bijna uit, maar heb ik het met lang wandelen toch uitgelopen. Je hebt best wel veel tijd. Ik hoop echter dat ik niet in slaap val. Die neiging heb ik bij runs boven de 200 kilometer.’ Schokker, die haar persoonlijk record van 2:47.23 op de marathon ooit ook nog wel wil aanscherpen, Dan wacht zaterdag 19 oktober haar het WK backyard ultra in Leersum. Dat betekent samen met het Nederlands team daar elk uur een ronde van 6706 meter lopen, met de rest van het uur tijd om uit te rusten. ‘Ik hoop meer dan 40 rondes te halen en natuurlijk daarmee te winnen. Maar een goede teamprestatie is ook belangrijk.’ Zaterdag 7 december start ze waarschijnlijk nog op het WK 100 kilometer in Bangalore, India. ‘Voor de schorsing heb ik altijd gezegd dat ik wereldkampioen wil worden.’
Belangrijker voor haar is nog de Barkley Marathons: een bizarre ultraloop van dik 160 kilometer door de bossen van de Amerikaanse staat Tennessee, ergens in maart of april. ‘Ik wil die volgend jaar of het jaar erop lopen. Eigenlijk ben ik helemaal geen trailloper. Maar ik vond de editie dit jaar waarin Jasmin Paris als eerste vrouw ooit de finish haalde erg mooi. Door de ballotage komen is moeilijk. Als vrouw heb je het wat makkelijker, want de drempel tot inschrijving is lager gelegd. In mijn ideaalbeeld voeg ik mij bij het kleine rijtje vrouwen dat de Barkley ooit heeft uitgelopen. Daar hecht ik meer waarde aan dan bijvoorbeeld de Olympische Spelen. Maar je kan niet zeggen: ik ga ooit die Barkley finishen.’
De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.
Foto’s: OltambtNu & Dave Leeuwerik
- Barkley droom van Hinke Schokker na Nederlands record 100 kilometer
- Loop hard tegen borstkanker
- NN Dam tot Damloop met Nederlandse Olympiërs
- Berlijn Marathon 2024
- Overstap naar Australische coach moet Tony van Diepen dichter bij 800 meter brengen