Blessurepraat met Femke Pluim
Eind 2017 kreeg polsstokhoogspringster Femke Pluim last van haar voet en daarmee ook van haar achillespees. Door gas terug te nemen en haar oefeningen rustig uit te voeren herstelde ze op tijd van haar blessures en sprong ze begin dit jaar het EK limiet! We spraken Femke over haar blessuregeschiedenis, haar goede voornemen voor 2018 en ze geeft ons een hele hoop blessuretips.
Door Floor Doornwaard
Wil je je even voorstellen?
Hi, ik ben Femke Pluim, Nederlands Recordhoudster polsstokhoogspringen. Op 10 mei 1994 ben ik in Gouda geboren. Na de Spelen van 2016 ben ik vanuit daar verhuist naar Arnhem, waar ik nu een fulltime trainingsprogramma volg op Papendal.
Welke blessure heb je en hoe is dit (denk je) ontstaan?
Ik heb gedurende verschillende seizoenen verschillende problemen gehad aan mijn voeten. Drukpunten leken keer op keer de boosdoeners te zijn. Een drukpunt moet je zien als een blauwe plek op je bot, waar de hele tijd iemand in zit te porren. Een vervelende klacht waarvan de oorzaak niet geheel te verklaren was (en dus ook moeilijk op te lossen). Echter hebben we, door aanpassingen in belasting, toch altijd goed om weten te gaan met de klachten. Voor een polsstokspringer is techniek heel belangrijk en voor mij al helemaal. Ik ben van nature geen technische springer, maar ik moet het meer hebben van snelheid in combinatie met kracht en coördinatie. Tijdens mijn voetklachtperiodes heb ik alle mogelijke drills gedaan om mijn techniek bij te schaven… “Drill it till you kill it”. Kortom: zit niet stil, maar kijk goed hoe je oefeningen kan aanpassen zodat je toch stappen blijft zetten.
Wat zijn je hobby’s buiten hardlopen om?
Buiten mijn trainingen om studeer ik Bewegingstechnologie. Mijn eerste jaren verliepen nog vrij normaal (toen woonde ik nog in Gouda), maar inmiddels is mijn studieprogramma zo aangepast en uitgesmeerd, dat het goed te combineren is. Daarnaast ben ik dol op koken. Wat is nou lekkerder dan na een lange trainingsdag, een goede maaltijd, op het balkon, met de zon op je bol?
Mijn eerste jaren verliepen nog vrij normaal (toen woonde ik nog in Gouda), maar inmiddels is mijn studieprogramma zo aangepast en uitgesmeerd, dat het goed te combineren is.
Welke ervaringen heb jij gehad met het herstellen van een blessure?
Blessures zijn lastig. Dat zal ik (helaas) niet ontkennen. Als ik een tip zou hebben, waardoor klachten als sneeuw voor de zon verwijden, dan zou ik die absoluut met jullie willen delen. Maar helaas..
Echter wel een aantal wijze lessen, waar ik zelf nog vaak genoeg tegen aan loop:
- Blijf altijd duidelijk communiceren over klachten/pijntjes. (Dit geldt ook als je geen blessure hebt).
“ Ja, gaat wel”, hoor je atleten vaak genoeg zeggen. Maar, als je er nu over na denkt, bedoel je dan: ‘ik voel me kiplekker’ of bedoel je dan ook wel eens ‘ik voel wel pijn, maar er valt mee te leven’? Onduidelijk dus. Niemand kan jouw gedachten lezen, dus wees duidelijk over wat je voelt! Uiteindelijk wilt iedereen dat je zo snel mogelijk van je klachten af bent, of zo goed mogelijk traint. - Luister goed naar de fysio/arts.
Fysio’s en artsen hebben jarenlang stapels boeken bestudeerd over hoe zij onze klachten het beste kunnen verhelpen. Hoe slim je zelf ook bent, of denkt te zijn, zij hebben er vele malen meer ervaring mee dan jij. Luister goed naar hun adviezen, denk mee, stel kritische vragen, en doe alle oefeningen die ze je meegeven.
(Oke, blijf ook zelf nadenken. Ik hebt ooit zo veel gekoeld, dat ik er een brandplek van kreeg.. Misschien iets te enthousiast ….) - Laat je schouders niet hangen.
Natuurlijk mag je een dag mopperen, balen en zelfmedelijden proberen weg te eten met een reep chocolade of een rol koekjes (of allebei). Maar daarna komt er een punt dat je je schouders eronder zet, kop op, en aan de slag..!
Denk je dat jouw blessures je sterker hebben gemaakt als atleet (zowel mentaal als fysiek)?
Ja, ik denk dat blessures je mentaal en fysiek sterker kunnen maken. Zoals je hierboven al las, heb ik tijdens mijn voetklachttijden veel drills gedaan. Zo veel zou ik er anders niet hebben gedaan (het is een tijdrovende en nauwkeurige job om al die drills tot in de puntjes te finetunen).
Mentaal gaat het tijdens blessures natuurlijk met ups en downs. Maar als je uiteindelijk weer mag doen wat je al die tijd niet kon doen, en je een dartelend veulen in de weide voelt, voel je je mentaal zeer waarschijnlijk onverwoestbaar! Hou dat gevoel vast, en wees dankbaar voor het feit dat je weer kunt doen wat je zo graag doet.
Wat zijn dat dan, die drills?
Dat is eigenlijk gewoon een soort loopscholing. Maar ook technische oefeningen om de beweging met de stok te oefenen en te verbeteren.
Wat voor een alternatieve trainingsvormen beoefen je, om toch je conditie te behouden?
Conditie is voor mij van minder groot belang (gelukkig, want ik vind langdurig rennen echt oersaai).
Een polsstoksprong bevat veel verschillende onderdelen. Je kan een sprong opdelen in verschillende stukken, die je vervolgens stuk voor stuk kan oefenen. Het voordeel van een opgesplitste beweging is dat het vele malen langzamer gebeurt. Je kan je dus veel meer focussen op kleine details, die ertoe doen.
Conditie is voor mij van minder groot belang (gelukkig, want ik vind langdurig rennen echt oersaai).
Is er een speciaal product dat je geholpen heeft tijdens je herstel?
Voetklachten die verraderlijk dichtbij de aanhechting van je achillespees liggen, slaan gemakkelijk over op je pees. Dat wil je zo veel mogelijk zien te voorkomen en dus is het belangrijk om je kuit sterk te houden. Als je een slappe kuit hebt (wat ik vaak heb), moeten de klappen door iets anders worden opgevangen. In dit geval dus: je achillespees.
Je kuitspieren train je onder andere door calf-raisors. Ik heb ook veel gebruik gemaakt van een Compex. Doormiddel van elektrostimulatie train je hiermee je spieren.
Heb je boeken/series/films of een quote gekeken/gelezen die je bij je herstel geholpen hebben?
Haha, dit is een leuke vraag. Goede boeken/series/films helpen altijd, want ontspanning is goed. Mijn goede voornemen voor 2018 is om elke maand een boek te lezen. Zo nu en dan, na lange trainingsdagen of in drukke tijden doet het me altijd goed als ik even een momentje creëer waarbij ik gewoon domweg op m’n kont zit, en daar een lange poos op blijf zitten. Een boek dwingt me (want ik lees alleen maar goede boeken, anders haak ik binnen no-time af) om die momenten te maken. En eerlijk is eerlijk, het is heerlijk. Ik kan gerust een middag lang op een terrasje zitten, met een boek en.. zonder telefoon (sorry als je me probeert te bereiken).
Hoe ga je ervoor zorgen dat je niet nog een keer geblesseerd raakt?
Blessures voorkomen is goud waard. Voor mij is het belangrijk om mijn kuit sterk te blijven houden, mijn voetspieren te blijven trainen, en fysio-oefeningen niet te vergeten. Ik, en misschien jullie ook wel, dachten nogal eens “zo, ik heb geen last meer, dus die oefeningen hoef ik ook niet meer te doen”. Zo werkt het helaas vaak niet…
Foto’s: Instagram Femke Pluim