Hoi Noah,
Spannend hoor, als jij deze brief krijgt ben je op weg naar NCAA Regionals, de voorrondes van NCAA Nationals waar je vorig jaar zo goed presteerde! Ik ben heel benieuwd hoe iedereen het gaat doen en ga het zeker volgen! Hoewel ik me altijd wel voor Regionals kwalificeerde, heb ik het helaas nooit tot de Nationals geschopt. Ik liep altijd de 5000 meter en de wedstrijden werden elk jaar gehouden op de meest gekke plekken – hitte, onweer, tornado’s, uitgestelde wedstrijden of series die compleet gecanceld werden, ik heb het allemaal meegemaakt. Vooral in de hitte vond ik het altijd lastig presteren. Verder piekte ik in Portland vaak verkeerd – achteraf denk ik dat de trainingen voor mij in het begin van het seizoen te heftig waren, waardoor ik wel snel in vorm kwam maar mijn piek nooit tot het einde van het seizoen kon behouden. Ja, pieken is een hele kunst!
Verder piekte ik in Portland vaak verkeerd – achteraf denk ik dat de trainingen voor mij in het begin van het seizoen te heftig waren, waardoor ik wel snel in vorm kwam maar mijn piek nooit tot het einde van het seizoen kon behoude
Wat leuk dat je in je brief uitlegde hoe je met hardlopen begonnen bent. Nog leuker is dat je daarin vermeldt dat je als jochie elk jaar 1 keer een 10 kilometer mocht lopen, namelijk de 10 kilometer van de Leiden Marathon. Drie keer raden waar ik dit weekend aan de start sta…… Het is meer als trainingswedstrijd om te kijken wat mijn huidige niveau is en ik verwacht er niet te veel van, maar je snapt dat ik er heel erg naar uitkijk om weer aan een startlijn te mogen staan!
Je vroeg hoe ik ooit begonnen ben met hardlopen. Eigenlijk dankzij mijn zusje! Zoals jij altijd de Leiden Marathon liep, liep mijn moeder een keer de 10 kilometer bij de City Pier City Loop, onze ‘thuiswedstrijd’. Wij gingen natuurlijk aanmoedigen en toen vroeg mijn zusje waar je dat kon leren…. Dus toen kwam ze terecht op de atletiekvereniging AV’40 in Delft. Mijn moeder probeerde me nog even te verleiden tot hockey, maar ik ben snel mijn zusje gevolgd. AV’40 was een erg leuke en gezellige club maar het was, toen ik me wat meer op lopen ging focussen, soms moeilijk voor me om weinig andere atleten om me heen te hebben die serieus hardliepen. Toen ben ik overgestapt naar Olympus’70 in Naaldwijk (een heeeel eind fietsen!) en daarna naar Amerika!
Wij gingen natuurlijk aanmoedigen en toen vroeg mijn zusje waar je dat kon leren….
Nog 1 dingetje voordat ik deze brief afsluit: nu hij toch al in het teken staat van 10 kilometers, wat was de Night of the 10,000m PBs in Londen afgelopen zaterdag GEWELDIG zeg!! Die wedstrijd wordt echt elk jaar groter en spectaculairder. Binnen onze trainingsgroep was er zoveel enthousiasme dat we volgend jaar wellicht met een groep willen afreizen. Moeten we wel toegelaten worden natuurlijk… Mijn nieuwe team- en huisgenootje Benjamin de Haan (hij traint deze zomer in Nederland) mocht van de Atletiekunie namelijk niet uitkomen in de A-race, en volgens mij waren er nog een aantal andere atleten met hetzelfde probleem. Toch jammer dat er bij de mannen geen Nederlanders aan te moedigen vielen! Een 10.000 meter lopen lijkt me mentaal vreselijk zwaar, maar daar, met zo’n haag van supporters in baan 3 die je elke ronde opstuwen en een mooi sterk deelnemersveld, zou ik me er wel aan willen wagen…
Groetjes en knallen dit weekend! Go Pilots!
Foto: Instagram Odile Verzantvoort