Over een jaar vindt de opening van de 25e Olympische Winterspelen plaats in Milaan. 400 kilometer noordoostwaarts, in Cortina d’Ampezzo, strijken de bobsleeërs van TeamNL neer. Wie daar denkt bij te zitten is Dave Wesselink, meervoudig Nederlands juniorenkampioen op de 110 meter horden. Hoe de 25-jarige stuurman drie jaar geleden via een ontmoeting op Tenerife bij de bobselectie in Oostenrijk belandde.
In het Oostenrijkse Igls, een plaatsje onder de rook van Innsbruck, beleefde Dave Wesselink waarschijnlijk het moment van zijn winter. Samen met teamgenoot Jelen Franjić, ook voormalig sprinter, klasseerde hij zich zondag 18 januari achtste over twee runs in de tweemansbob tijdens de wereldbeker. Wesselinks beste resultaat op het hoogste podium tussen de grote mannen. Dan te bedenken dat Franjić zijn schouderblad had gebroken bij een wereldbeker eerder in Winterberg. Om maar meteen de link met de Olympische Winterspelen te leggen: volgens het kwalificatiesysteem van de Spelen van 2022 volstaat een top 8-klassering in een wereldbeker naar keuze voor deelname in de tweemansbob.
Wat kun je je nog goed herinneren van die zaterdag in Igls?
‘De eerste run ging heel erg goed. We mochten als derde naar beneden, waardoor we het voordeel van goed ijs hadden. Ik stuurde mijn beste run ooit. Voor die tweede run probeerde ik mezelf tot rust te manen. Die was iets minder, maar we eindigden op de achtste plaats. Er was heel veel blijdschap. Dat het er nu allemaal eruit komt laat zien hoeveel potentie we hebben. Jelen en ik wisten dat we dit niveau konden en moesten halen voor de Spelen. Terwijl onze tweemansbob nog wordt ontwikkeld. We werden door een Duits bedrijf gevraagd om de huidige te testen. Die was tot dan toe niet zo heel snel. Een top vijftien is mooi, top acht is fantastisch, dachten we.’

Van de Spelen zijn jullie nog niet helemaal zeker. Leg uit.
‘We zijn heel blij met beide runs, maar het is nog niet definitief. Volgens het oude systeem is top acht voldoende. Ik denk dat de Internationale Bobslee- en Skeletonfederatie het zo houdt. NOC*NSF stelt de nationale limiet op, net als bij atletiek. Top acht is vrij streng voor een klein bobsleeland als Nederland.’
Het is op dit moment nog de vraag of de bobbers tijdens de Spelen van 2026 wel in actie kunnen komen in Italië. Onrust ontstond in 2023, toen werd aangekondigd dat gestopt moest worden met de baan in Cortina d’Ampezzo. Tot ongenoegen van Matteo Salvini, minister van Transport, die de baan in Noord-Italië nieuw leven in wilde bladen. Iets meer dan een jaar geleden is het project van 118 miljoen in gang gezet. Het organierende Internationaal Olympisch Comité wil volgende maand een oordeel vellen. Lake Placid, een bergdorpje in het noordoosten van de Verenigde Staten, behoort al tot plan B voor de bobslee-, rodel- en skeletonwedstrijden.
Hoe ben je ooit met atletiek begonnen?
‘Toen ik een jaar of 11 was, voetbalde ik. Op een dag ging ik met een vriend van school mee naar een training op de atletiekbaan in Heiloo. Het was al snel superleuk. Op mijn veertiende ging ik het serieuzer nemen en kon ik bij Sven Ootjers trainen, bij dezelfde club Trias. Een jaar later ben ik me gaan specialiseren in het hordelopen. In 2016 werd ik voor het eerst Nederlands juniorenkampioen op de horden, gevolgd door nog enkele keren.’
Met als hoogtepunt?
‘Deelname aan de WK onder 20 jaar in juli 2018 in Tampere. In de laatste serieuze training voor het toernooi brak ik mijn sleutelbaan. Een behoorlijke domper. Het betekende heel veel toen ik in juni hoorde dat ik de selectie had gehaald. Vanaf mijn veertiende wilde ik al in het oranje lopen. Toen ik de limiet liep in Oordegem kwam het er eindelijk uit. Ik wilde het heel graag, dus ben ik na een operatie, met plaat in mijn sleutelbeen, toch van start gegaan.
En daarna?

‘In mijn eerste wedstrijd bij de senioren liep ik 14.12 seconden op de 110 meter horden. Maar al snel scheurde ik mijn hamstring en kreeg ik meer blessures, waaronder een achillespeesontsteking. Ik werd nog twee keer derde op een NK bij de senioren, maar de progressie stokte. Ik ben nooit meer echt teruggekomen.’
Het was zijn coach Ootjers die hem in januari 2022 de steun gaf eens bij de Bob en Slee Bond Nederland aan te kloppen. Te midden van hun trainingsstage op Tenerife, waar ook Lisanne en Laura de Witte aanwezig waren, prepareerde de Duitse sprintster Alexandra Burghardt zich ook voor aanstaande wedstrijden. Was ze in augustus 2021 nog mede-verantwoordelijk voor de vijfde plaats van het estafetteteam op de Zomerspelen, een half jaar later mocht ze Duitsland vertegenwoordigen op de Winterspelen. In de tweemansbob. Het inspireerde Dave Wesselink, die het baanseizoen ervoor tienden van een seconde verwijderd bleef van zijn persoonlijk record op de horden. Zijn lichaam wilde steeds minder graag over de 1,06 meter hoge hekken.
Eenmaal thuis belde hij, nog steeds in enthousiasme, naar de Nederlandse bobbond. Vijf minuten later werd hij teruggebeld. Of hij de taak van stuurman op zich wilde nemen? Toenmalig piloot Ivo de Bruin stopte datzelfde 2022 namelijk, na de Spelen van Beijing. Coach Ootjers vertelde Wesselink: dat moet je gewoon doen, een kans die je misschien één keer krijgt. Na een weekje thuis van trainingsstage ging Wesselink op avontuur, naar Igls.
‘Dat gevoel is vergelijkbaar met de allerheftigste achtbaan, maar dan keer tien.’
Hoe was die eerste training in Oostenrijk?
‘Ik had de baan één gezien en toen mocht ik al starten, vanaf iets lagere hoogte dan de profs er doen. Met mijn bij de organisatie geleende helm stond ik bovenaan. De adrenaline spoot door mijn lichaam. Dat gevoel is vergelijkbaar met de allerheftigste achtbaan, maar dan keer tien. Het wordt telkens wat minder, je wordt rustiger in je hoofd. Maar die eerste afdeling was zo vet, dat ik dacht: als ik in de topsport wil blijven, is dit wel iets voor mij. Dat afdalen is met niks te vergelijken. Zoveel inspanning, snelheid: een adrenalinebom.’

Waar denk je aan, tijdens zo’n afdaling?
‘Naast het sturen aan niks. Hoeveel problemen je ook in je hoofd hebt buiten de sport. Qua gedachten komt het neer op hordelopen, al heb je daar wat meer mensen naast je en wil je jongens pakken. Bobsleeën is nog meer hyperfocus.’
Sinds 2022 ben je ook advocaat. Dat staat nu op een lager pitje. Hoe ziet een doorsnee winterdag in Sankt Moritz, waar je nu enkele weken verblijft, eruit?
‘Gebruikelijk is acht uur training, dus dat betekent 5:15 uur opstaan. Een kwartier later ontbijten, 6:15 naar de garage voor de slee. Op de baan verzamelen we 6:30 uur. Dan loop ik met mijn coaches Ivo de Bruin en Nico Semmler de baan twee keer, van beneden naar boven. Je bespreekt de bochten, wat ging er goed en mis de dag ervoor. Dan arriveren we tussen 7:15 en 7:30 uur boven. Van 8 tot 11 uur trainen we op de bobsleebaan. Dan gaan we terug naar de garage om alle spullen uit te laden. De ijzers onder de slee moeten worden geschuurd met schuurpapier. Van heel ruw naar steeds fijner, zodat het ijzer helemaal glimt. Dat het bijna een spiegel is. Dat duurt wel een tijdje. Teruggekomen in het appartement gaan we nog even douchen. 15:30 uur is het tijd om naar de gym te gaan, waar we tot 17:30 uur krachttraining doen. Na het avondeten bekijken we met de coaches video’s van de trainingsdag. Rond 21:00 uur lig ik op bed. Af en toe spelen we nog Mario Kart.’
Hoe zorg je ervoor dat je financieel de winter doorkomt?
‘De Bob en Slee Bond Nederland heeft een hele grote sponsor: NewCold, die zorgt voor de financiële ondersteuning van het hele seizoen. In verzekeringsmaatschappij Raetsheren heb ik nog een persoonlijke sponsor. De stuurder – het team heet Bobteam Wesselink – zorgt voor de helmen, het appartement en het vliegtuig. Ik moet ervoor zorgen dat de jongens kunnen presteren. Leuke dingen die we doen betalen we zelf. De berg op met de gondel bijvoorbeeld.’
Wat zou je nog anders willen zien dit jaar?
‘Hoe meer geld, hoe beter natuurlijk, haha. Een fysio die kan worden ingevlogen zou natuurlijk nog beter zijn. Nu zijn we aangewezen op de plaatselijke fysio hier in Sankt Moritz. Ik ben wel op zoek naar meer financiële ondersteuning. Wat meer tijd over hebben op een dag zou wel mooi zijn. Maar het belangrijkste gaat nu op: ons hele seizoen is bekostigd. We hoeven geen wedstrijden over te slaan omdat we geen geld hebben. De hoofdsponsor ligt vast tot en met de Winterspelen. Volgende week wacht ons de wereldkampioenschappen junioren, waar ik nog onder val.’
Als je het nu moet zeggen: de olympische bobsleewedstrijd in Cortina d’Ampezzo over een jaar, is het realistisch?
‘Ik ben 99 procent zeker dat ik erbij ben. Die ene procent is het onvoorspelbare aspect van bobsleeën. In Winterberg crashte onze viermansslee en dat leverde blessures op. Ik ga ervanuit dat we zowel in de viermans- als de tweemansbob volgend jaar op de Spelen staan. De bedoeling is dat ik in beiden zit. Het doel is dan leren, met hopelijk vier jaar later een plaats bij de beste zes in de Franse Alpen. Ik hoop er dan nog bij te zijn. Met sturen geldt: hoe meer ervaring, hoe beter je wordt. Zo simpel is bobsleeën.’
Foto’s: Viesturs Lacis & Erik van Leeuwen
- Stilte na de storm voor Bram Peters, hoofdcoach in België: ‘Was shitzooi, maar wel mijn shitzooi’
- De Witte, Dokter, Geerds & Tjin A-Lim openen baanseizoen bij Ter Specke Bokaal
- Review: Saucony Endorphin Elite 2
- De indrukwekkende belastbaarheid van Afrikaanse lopers komt mogelijk door hun voeding
- Keniaanse recepten voor lopers