"para"

De afgelopen maanden verliepen voor Yorben Ruiter niet vlekkeloos. Door een kuitblessure was hij vier maanden uit de running en daarna kreeg hij ook nog eens te horen dat op Papendal geen plek meer voor hem is. De 25-jarige atleet ging zijn gevoel achterna en traint vanaf nu bij Running Team Liemers.

Geblesseerd

Het laatste half jaar was voor de middellange- en langeafstandsloper heel zwaar. Zijn laatste echte wedstrijd was een 1000 meter in Letland afgelopen januari. Daarna kreeg hij lichte klachten aan zijn hamstring, waardoor hij het indoorseizoen liet voor wat het was. In mei verscheen Ruiter weer in goede vorm. Toen won hij een testwedstrijd van zijn team, 2,38 kilometer in het Warnsborn, in 6 minuten en 20 seconden. Twee weken later raakte hij opnieuw geblesseerd. Ditmaal aan zijn kuit. ‘Wat een kleine blessure leek, heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik vier maanden niet heb kunnen hardlopen. Op het moment dat ik geblesseerd raakte begonnen de wedstrijden weer, waardoor het extra pijnlijk was en mentaal moeilijk. Ik ben erg gelukkig dat ik nu weer gezond en fit ben. Het gaat goed met mij. Ik loop nu weer een aantal weken.’

Papendal

In september, toen Ruiter weer kon hardlopen, kreeg hij te horen dat hij niet meer op Papendal mag trainen. Te weinig progressie in de afgelopen jaren en nieuwe atleten die erbij zijn gekomen, zijn de oorzaken voor zijn vertrek. Toen lag voor hem een keuze tussen verschillende trainers. ‘Ik heb voor Running Team Liemers gekozen, omdat ik een goed gevoel heb bij de coach Titus Fierkens. Hij heeft mij in het verleden twee keer een maand begeleid toen Grete afwezig was op Papendal en afgelopen december heb ik al een aantal keer meegetraind toen Grete in Kenia was. Dat beviel zo goed dat ik deze keuze gemaakt heb.’ De baanatleet, gespecialiseerd in de 1500 en 5000 meter, heeft zeven en een half mooie jaren achter de rug op Papendal. Hij werd volwassen op het sportcentrum. ‘Grete Koens is een erg goede en gepassioneerde coach, die er altijd 100% is voor haar atleten. Ik ben nu een hele andere atleet dan toen ik er als 17-jarig broekie aan begon. Daarnaast ben ik vijf keer mee op hoogtestage geweest buiten Europa en heb ik mogen trainen met grote atleten als Arnoud Okken, Susan Krumins, Jip Vastenburg, Maureen Koster, Tony van Diepen en vele anderen.’

Running Team Liemers

Momenteel is Ruiter zoveel mogelijk fulltime-atleet, maar daarnaast werkt hij een aantal uur in de week als boodschappenbezorger bij een supermarkt. Sinds maandag 19 oktober traint Ruiter bij Running Team Liemers. Dat was gelijk zijn eerste baantraining in ongeveer vijf maanden. ‘Wat een heerlijk gevoel is dat toch!’ Drie keer in de week werkt hij zijn trainingen af bij de Zevenaarse groep. De baantrainingen vinden plaats op de atletiekbaan van AV de Liemers en daarnaast traint de groep geregeld in het Montferland. De rest doet hij zelf, maar wellicht dat hij in de toekomst meer gaat lopen bij het team. Zijn voornaamste trainingsgenoten zijn Frank Futselaar en Daan Reintjes. ‘Daarnaast ken ik Saskia Weinans. De rest zal ik snel leren kennen op de trainingen!’

‘Ik wil er komende zomer weer staan op de baan!’

5000 meter

Yorben Ruiter hoopt voor iedereen dat er zo snel mogelijk weer wedstrijden op de planning staan. Voor hemzelf maakt het niet zoveel uit, want hij moet eerst weer opbouwen. ‘Ik wil er komende zomer weer staan op de baan!’ De atleet richt zich vooral op de 5000 meter, maar daarnaast blijft hij zeker nog actief op de 1500 meter. Met de 10.000 meter wacht hij nog even. Ruiter hoopt in 2022 op de 5000 meter deel te nemen aan de EK in München. ‘Ik zou graag de EK halen op de baan en ben er van overtuigd dat ik die tijden zou moeten kunnen lopen in de toekomst! En dan weet je verder nooit hoe raar het kan lopen.’

Hoofdfoto: Danaïd Prinsen

• Ethiopiërs Mengesha & Ketema winnen 50e Berlijn Marathon
• Remyo Tielsema na hersenbloeding op zoek naar beste marathon ooit in Berlijn
• 5x hardloopverlichting waarmee je goed zichtbaar bent
• De mooiste traildag van Nederlands kampioen Niels Baljet: ‘Ik schreeuwde het uit’
• Job IJtsma stopt: ‘Het voelde ineens nutteloos’

Pim Bijl is sportjournalist bij het AD, Eric Brommert is eigenaar van hardloopspeciaalzaak Run2Day in Rotterdam én de racemanager van de Rotterdam Marathon. Samen maken ze podcast De Pacer. Inmiddels hebben ze al 52 afleveringen gemaakt. Nick Klaessens sprak de twee loopgekken en schreef een prachtig verhaal in de nieuwe Runner’s World.

Als Pim Bijl (28) en Eric Brommert (53) niet aan het lopen zijn, dan zijn ze wel aan het praten over lopen. Een muntje of spraakwater hebben de heren Rotterdammers niet nodig om de boel op gang te helpen. Ze komen pratend aan op de locatie van de fotoshoot, kleden zich pratend om, poseren pratend en ook tijdens het maken van de foto ouwehoeren ze een eind weg. Over de laatste aflevering van Lance Armstrongs podcast THEMOVE, over de training van de dag ervoor en bijvoorbeeld over een filmpje dat Pim die ochtend zag met in de hoofdrol ‘een veganistische YouTube-gozer’ uit Australië. ‘Moet je horen, Eric. Die gast klapt gewoon veertien banánen op een dag. Dan ben je gewoon een aap toch?’

Die gast klapt gewoon veertien banánen op een dag. Dan ben je gewoon een aap toch?

Wie naar hardlooppodcast De Pacer luistert, waant zich aan de toog van een kroeg met mensen die verstand van hardlopen hebben. ‘Dat is wel de sfeer die we voor ogen hebben,’ zegt Eric. ‘Zodra die opnameapparatuur ingesteld is, willen we eigenlijk vergeten dat we een podcast aan het opnemen zijn. Gewoon lullen en kijken waar we komen.’ Lees verder.

De allernieuwste podcast van De Pacer (met gast Ellen van Langen) staat online en luister je hier!

Eric Brommert

3000m – 8.37 (1989)
5000m – 14.41 (1989)
10.000m – 30.22 (1991)
Halve Marathon – 1.05.54 (1990)
Marathon – 2.33.37 (1991)

Pim Bijl

1500 – 4.03 (2020)
3000m – 8.38 (2020)
5000m – 14.58 (2020)
10.000m – 31.45 (2020)
Marathon – 2.49 (2015)

Runner’s World Magazine

Samen sieren de twee Rotterdammers de cover van de nieuwste Runner’s World, bestel ‘m hier.

Lees ook: Onze 10 favoriete podcasts.

Foto’s: Dirk-Jan van Dijk voor Runner’s World Magazine

Sinds maandag loopt Eva Hovenkamp haar rondjes niet meer op de blauwe kunststofbaan van Papendal. De 24-jarige sprintster is terug bij de coach die haar heeft groot gebracht. Een besluit dat niet uit haar zelf kwam.

Lastige situatie

Het ontbreken van progressie op de 400 meter en deelname aan internationale toernooien zijn de oorzaken voor haar vertrek. De staf van de Atletiekunie kwam begin september met het besluit. ‘Er is besloten dat een andere coach en trainingsomgeving misschien beter voor mij zullen zijn.’ Best een lastige situatie, omdat ik gewoon niet gepresteerd heb en zij en ik er wel alles aan hebben gedaan. Maar dat mocht niet baten. De conclusie is dat het op Papendal niet meer werkt.’ Hovenkamp heeft wel mooie herinneringen overgehouden aan het sportcentrum. ‘Ik heb acht jaar met veel plezier op Papendal mogen trainen en gebruik kunnen maken van de mooie faciliteiten en goede begeleiding. De jaren zijn mij heel goed bevallen. Niet alleen door de goede coaching die ik kreeg, maar ook door mijn trainingsmaatjes die altijd zorgden voor gezelligheid.’ Nu is het tijd om andere atleten die mogelijkheid ook te bieden. Dit jaar heb ik ook niet de tijden gelopen die ik zou willen lopen op de 400 meter en een nieuwe trainingsprikkel zou misschien wel goed zijn om weer stappen vooruit te kunnen maken.’ In 2012 begon Hovenkamp op Papendal bij voormalig bondscoach Wigert Thunnissen. Toen hij eind 2016 stopte, ging ze aan de slag bij de sprintgroep van Bart Bennema. De laatste twee jaar trainde ze bij de 400-metergroep onder Laurent Meuwly en Bram Peters. ‘Ik kan gerust zeggen dat alle coaches echt top zijn en leven voor de sport. Door hun professionele aanpak heb ik mooie prestaties behaald en blijf ik het sporten erg leuk vinden.’

Hamstring

Afgelopen outdoorseizoen was voor de atlete erg speciaal. ‘Niet door mijn prestaties, maar door de corona-omstandigheden waarmee we moesten dealen. De creativiteit en flexibiliteit van trainers Laurent en Bram zorgden voor goede en leuke trainingen. Deze trainingen zorgden ervoor dat ik bij kleine testwedstrijdjes een goede 300 meter liep en vertrouwen had in het outdoorseizoen.’ Helaas scheurde Hovenkamp vlak voor de eerste echte outdoorwedstrijd haar hamstring. Enorm balen voor de atlete, want dit zorgde ervoor dat ze eerst zeven weken moest revalideren voordat ze weer kon vlammen. ‘Gelukkig heb ik toch nog een paar wedstrijden kunnen lopen, maar helaas vielen de tijden tegen. Ik won nog wel brons op het NK 400 meter, maar echt snelle tijden heb ik niet laten zien dit seizoen. Na mijn laatste wedstrijd in Leiden ben ik samen met mijn vriend op vakantie gegaan naar Zwitserland (ja dat kon toen nog) om daar lekker te genieten en op te laden voor komend seizoen.’

Scriptie

Vanaf deze week traint Hovenkamp in Haarlem onder Wigert Thunnissen, haar eerste trainer op Papendal. Ze zeeft erg veel zin om weer aan de slag te gaan met hem. ‘Dit is altijd heel goed bevallen.’ Doordeweeks werkt ze drie trainingen af in Haarlem, waarna ze in het weekend meegaat de duinen in. ‘De eerste trainingen zijn goed bevallen en ook mijn nieuwe trainingsmaatjes zijn erg gezellig! En zoals met de eerste trainingen is de spierpijn ook weer aanwezig.’ Naast het vele trainen studeert ze ook nog af en toe. ‘Ik ben nu bezig met mijn bachelor scriptie “welke factoren zorgden ervoor dat COVID-19 zo dodelijk was in Italië?”. Het werken aan mijn scriptie kan eigenlijk wanneer het uitkomt. Je zit dan toch thuis achter je laptop en hoeft niet meer naar de universiteit te gaan.’ Daarnaast geeft ze één keer per week training aan jonge sprinttalenten. ‘Dit doe ik met veel plezier. Het is leuk om de nieuwe dingen die ik leer dan ook weer aan de talenten te leren. Door de nieuwe trainingsomgeving nu in Haarlem is er wel wat reistijd bijgekomen en dat vergt een strakke planning, maar ik zie komend jaar erg positief tegemoet!’

‘Ik wil iets sterker worden en de topsnelheid moet omhoog, zodat ik de 400 meter echt als een sprint in kan gaan.’

Snelheid omhoog

Seizoen 2020-2021 is begonnen en dat betekent dat er weer nieuwe doelen zijn gesteld. Hovenkamp wil iets meer trainen als een korte sprinter om haar snelheid te verbeteren. ‘Ik wil iets sterker worden en de topsnelheid moet omhoog, zodat ik de 400 meter echt als een sprint in kan gaan. Over wedstrijden valt er nu nog weinig te zeggen, omdat het even afwachten is wat er allemaal door kan gaan. Maar als ze doorgaan, ben ik er klaar voor.’ Komend jaar is door corona moeilijk te voorspellen, maar hoe dan ook zal ze niet stil zitten. ‘Ik zal hard gaan trainen om weer snelle tijden te gaan lopen en fit te blijven. Hopelijk kunnen grote toernooien doorgaan en worden in de zomer van 2021 de Spelen alsnog gehouden. Mijn doel is dan weer een plekje in het 4×400-meterteam te bemachtigen en goed te presteren in Tokio. Individueel is niet realistisch op dit moment, dus focus ik me op een plekje bij de 4×400 meter.’

• Ethiopiërs Mengesha & Ketema winnen 50e Berlijn Marathon
• Remyo Tielsema na hersenbloeding op zoek naar beste marathon ooit in Berlijn
• 5x hardloopverlichting waarmee je goed zichtbaar bent
• De mooiste traildag van Nederlands kampioen Niels Baljet: ‘Ik schreeuwde het uit’
• Job IJtsma stopt: ‘Het voelde ineens nutteloos’

Foto’s: Erik van Leeuwen en Janwillem Broer

Na een veertienjarige samenwerking is Laura de Witte gestopt bij haar coach Sven Ootjers. De 25-jarige sprintster wil zich de komende jaren verbeteren bij de 400-metergroep op Papendal. Een interview over stroeve jaren, hoogtepunten, een nieuwe woon- en trainingsomgeving en de Spelen.

Moeilijke beslissing

De afgelopen twee jaar verliepen voor Laura de Witte erg moeizaam. Ze raakte ver verwijderd van haar persoonlijk record en plaatste zich niet voor internationale titeltoernooien. Deze teleurstellingen zetten de 400-meterloopster aan het denken. Wat kan beter? ‘Na heel veel jaar bij Sven getraind te hebben, voelde ik dat ik wat nieuws nodig had.’ In maart schakelde ze samen met Ootjers de hulp in van Laurent Meuwly, de hoofdcoach van de 400-metergroep op Papendal. Ze maakten aanpassingen in haar trainingen. Vanaf afgelopen maart was ik al een keer per week op Papendal te vinden om bij deze groep te trainen.’Ik trainde vanaf toen op de schema’s van Laurent, maar Sven was nog steeds mijn hoofdcoach. Ik merkte dat ik die aanpassingen fijn vond en toen is het idee gekomen om helemaal bij Laurent te gaan trainen.’ Laura de Witte traint al zo lang onder Sven Ootjers dat ze eigenlijk niet precies weet hoe lang. ‘Maar volgens mij is het elf jaar fulltime geweest en daarvoor een aantal jaren twee keer in de week.’ De coach heeft haar bij AV Trias zien opgroeien vanaf dat ze 8 jaar was. In al die jaren heeft ze dan ook een hele bijzondere en hechte band ontwikkeld. ‘Onze samenwerking is al die tijd super goed geweest. Het was dan ook geen makkelijke beslissing om te nemen.’ De 400-meterloopster, die zich eerder vooral op de 200 meter richtte, heeft twee mooie internationale prestaties onder Ootjers behaald. ‘De hoogtepunten zijn absoluut mijn deelname aan de Olympische Spelen in 2016 (Nederlands record 4×400 meter) en de bronzen medaille op het EK onder 23 jaar in 2017 (PR 52.15).’

Opgeladen

Na een matig outdoorseizoen, waarin ze met 53.53 ruim boven haar persoonlijk record bleef, was de Witte erg blij met drie weken vakantie. ‘Ik merkte aan het eind van het outdoorseizoen dat ik wel aan rust toe was. Dus ik heb zeker genoten van mijn rustperiode. Ik ben nog een paar dagen naar de zon gegaan en dat heeft ook veel goed gedaan. De batterij is helemaal opgeladen om nu weer hard aan de bak te gaan.’ Sinds 12 oktober traint ze op Papendal met (inter)nationale topatleten op de 400 meter en 400 meter horden. De groep wordt naast Meuwly door Bram Peters getraind en bestaat onder andere uit toptalenten Femke Bol, Lieke Klaver en Jochem Dobber. Negen trainingen, verspreid over zes dagen, werkt ze af op het nationale sportcentrum. Door de lange reistijd van anderhalf uur naar Heiloo gaat ze voortaan in Arnhem wonen. ‘Ik merk dat ik best vermoeid kan raken van veel reizen, dus voor mij is het wel noodzakelijk hier te gaan wonen. Het idee is dat ik dan in de weekenden naar Heiloo ga om mijn familie en vrienden te zien.’

Spierpijn

De Witte heeft al een goede indruk van de 400-metergroep op Papendal. ‘Het is een gezellige groep met atleten die allemaal soortgelijke doelen en dromen hebben. Een fijne omgeving dus om elke dag in te trainen.’ Halverwege vorige week, haar eerste fulltime week op Papendal, had de Witte al aardig spierpijn. Wel was ze al een beetje gewend aan de trainingswijze op Papendal, doordat ze al wekelijks in Arnhem trainde. ‘Maar nog steeds is het absoluut een nieuwe ervaring.’ Ondanks dat de trainingsomgeving één van de weinige aspecten is die voor haar veranderen, is de overstap wel even wennen. Net zoals in Heiloo traint ze van maandag tot en met zaterdag. Het verschil is dat de Witte nu vaker dubbele trainingen draait, op maandag, woensdag en vrijdag. ‘Op maandag beginnen we in de ochtend met een snelheidstraining. Deze training is gefocust op techniek en snelle sprintjes met relatief meer rust. Daarna lunch ik op Papendal en rust ik nog even wat uit. In de middag staat er namelijk een krachttraining op het programma. Na de krachttraining ga ik koken en kijk ik nog wat Netflix voordat ik ga slapen.’

‘Ik wil vooral genieten en veel plezier hebben in de trainingen en wedstrijden.’

Olympische kwalificatie

Het nieuwe trainingsseizoen is weer gestart. De eerste weken staan in het teken van opbouwen en veel omvang maken. ‘Denk dan aan veel herhalingen in de krachttrainingen en wat langere loopjes op het loopschema. Daarnaast ga ik mij veel richten op het verbeteren van mijn techniek en het wennen aan het nieuwe trainingsschema.’ Deze aanpassingen moeten uiteindelijk gaan leiden tot deelname aan haar tweede Olympische Spelen. De doelen zijn hetzelfde gebleven. Net als haar zus Lisanne wil ze na Rio de Janeiro ook in Tokio het oranje tenue dragen. Zowel individueel als met de estafette wil ze zich kwalificeren, maar concurrentie van haar trainingsgenoten ligt op de loer. Het niveau in Nederland op de 400 meter is dit jaar namelijk aanzien gestegen. Eerst moet de Witte dus aan haar eigen vorm schaven. ‘Ik hoop natuurlijk weer richting mijn oude niveau te komen of dit zelfs te verbeteren.’ Maar dat is niet wat voorop staat. ‘Ik wil vooral genieten en veel plezier hebben in de trainingen en wedstrijden. Uiteindelijk is dat het allerbelangrijkste!’

Foto’s: Erik van Leeuwen en eigen bezit

• Ethiopiërs Mengesha & Ketema winnen 50e Berlijn Marathon
• Remyo Tielsema na hersenbloeding op zoek naar beste marathon ooit in Berlijn
• 5x hardloopverlichting waarmee je goed zichtbaar bent
• De mooiste traildag van Nederlands kampioen Niels Baljet: ‘Ik schreeuwde het uit’
• Job IJtsma stopt: ‘Het voelde ineens nutteloos’