Het NN Running Team wordt uitgebreid met twee zeer talentvolle Nederlandse atleten: Nienke Brinkman en Richard Douma. Het NN Running Team is ervan overtuigd dat beiden een belangrijke versterking zijn voor de Nederlandse en Europese vertegenwoordiging. Zo plaatste Brinkman zich onlangs tijdens haar eerste officiële marathon direct voor het WK en de EK atletiek. Douma greep vorig jaar het Nederlands record op de 5 kilometer en zal zich langzaam maar zeker gaan richten op de marathon.
Voor NienkeBrinkman wordt een droom werkelijkheid. De 28-jarige voormalige hockeyster uit Leiderdorp switchte pas recent naar het hardlopen en verraste afgelopen december de internationale atletiekwereld met een officieel marathondebuut in Valencia in 2:26.34. Alleen de in Kenia geboren en voor Nederland uitkomende marathonloopsters LornahKiplagat en HildaKibet waren ooit sneller. Brinkman, die in het Zwitserse Zürich woont voor promotieonderzoek, omschrijft het eerste contact van de organisatie van het NN Running Team als ‘het meest verrassende telefoontje ooit’. ‘Ik was op de hoogte van het bestaan van het team en de prestaties van wereldtoppers als EliudKipchoge, GeoffreyKamworor en JoshuaCheptegei, maar het leek allemaal zo ver buiten bereik.’
Douma profileerde zich aan het begin van zijn carrière vooral op de atletiekbaan. Met name op de 1500 meter boekte de 28-jarige Zaandammer successen. Zo werd hij in 2016 vierde tijdens de Europese kampioenschappen in Amsterdam. Langzamerhand schakelde hij steeds meer over op de wegatletiek en in 2020 evenaarde hij met een tijd van 28.08 het Nederlands record 10 kilometer op de weg van collega NN Running Team-loper Abdi Nageeye, om daar vorig jaar het Nederlands record 5 kilometer op de weg (13.27) aan toe te voegen. ‘Het is een geweldige kans voor mij om deel uit te gaan maken van een team van vele internationale topatleten, ondersteund door een geweldige staf’, legt Douma uit. ‘In de toekomst wil ik me helemaal gaan specialiseren op de weg. Dankzij de mogelijkheid om samen met de allerbesten uit Kenia en Oeganda te gaan trainen, weet ik dat het team me een betere atleet kan maken.’
Tekst gaat door onder beeld.
Foto: NN Running Team
Foto: NN Running Team
‘Voor de Nederlandse markt, waar we met Nationale-Nederlanden volop aanwezig zijn in het hardlopen, is het geweldig dat Douma en Brinkman bij het NN Running Team aansluiten. Samen met onder andere Abdi Nageeye vormen de Nederlanders nu een sterk blok, wat de herkenbaarheid van het NN Running Team in Nederland alleen maar zal vergroten’, aldus Mariëlle Krouwel, Head of Branding NN Group.
Het NN Running Team krijgt er niet alleen twee Nederlandse atleten bij. Ook het Britse talent JakeSmith en de nummer acht uit Israël op de marathon, LonahSalpeter, zijn met ingang van vandaag toegevoegd aan het team. ‘We zijn blij met de toevoeging van deze nieuwe atleten. Met de diversiteit binnen het NN Running Team, kunnen we overal ter wereld impact maken’, aldus Valentijn Trouw, Performance Director NN Running Team.
Björn Koreman heeft ambitieuze plannen voor de 41ste NN Marathon Rotterdam. Op zondag 10 april wil hij zich op de Coolsingel voegen bij het selecte groepje Nederlandse atleten die de klassieke loopafstand binnen 2 uur en 10 minuten hebben volbracht. Met zo’n bijzondere prestatie zou hij voldoen aan de gestelde limieten voor deelname aan de WK atletiek in Eugene en de EK in München.
‘Sinds ik serieus ben gaan hardlopen, heb ik de marathon van Rotterdam in gedachten. Ik ben elk jaar gaan kijken. Ik vind het de mooiste marathon, een feest om mee te maken. Hier heb ik altijd al willen lopen,’ zegt Koreman (30). Van de organisatie krijgt hij alle medewerking om zichzelf op het snelle parcours te overtreffen.
Racedirector Marc Corstjens: ‘Voor Nederlandse atleten is de NN Marathon Rotterdam een ideale gelegenheid om zich te kwalificeren voor de WK of EK. Wij willen hen optimaal faciliteren. Zo mag Björn bijvoorbeeld zijn eigen hazen uitkiezen.’ Koreman is een laatbloeier met een enorme potentie. In 2011 deed hij onvoorbereid voor het eerst mee aan een loopje over 5 kilometer. Nadat hij zijn stap- en rookgewoonten had afgezworen, verliep zijn ontwikkeling snel. In 2019 debuteerde de Brabander in Eindhoven op de marathon: na een lange solo finishte hij in 2.17.26. Een jaar later verbeterde hij zichzelf in Wenen, opnieuw als eenzame solist, tot 2.11.07. Een stressfractuur in zijn scheenbeen dwong hem vorig jaar op te geven in Amsterdam.
‘Ik ben nu weer op de goede weg. Een tijd onder de 2.10 is in Rotterdam realistisch,’vindt Koreman. ‘Daarmee voldoe ik aan de limiet voor de WK, maar ik kies dan toch voor de EK. In München heb ik niet de concurrentie van de snelle Afrikaanse lopers.’ Volgens zijn trainer Bram Wassenaar volgt de WK (15-24 juli) voor Koreman ook te snel op ‘Rotterdam’ en zal in het warme Eugene waarschijnlijk sprake zijn van een ‘vechtmarathon’. Koreman heeft nog weinig marathonervaring en denkt pas over een jaar of vijf op zijn top te zijn. De EK in München zijn van 15 tot en met 21 augustus. De vereiste limiettijden voor WK en EK zijn respectievelijk 2.10.00 en 2.12.30. Koreman zal zich op de NN Marathon Rotterdam voorbereiden met een stage van vijf weken op Tenerife. Aansluitend vliegt hij dan naar Rome voor een halve marathon op 6 maart.
Daarna wil de atleet uit Geertruidenberg zich in Rotterdam voegen bij de vijf landgenoten die een marathon onder 2.10 achter hun naam hebben: AbdiNageeye (2.06.17), KamielMaase (2.08.21), GerardNijboer (2.09.01), KhalidChoukoud (2.09.55) en MichelButter (2.09.58).
Eind vorig jaar al legde de NN Marathon Rotterdam het olympisch droomduo ‘Abdi & Abdi’ vast voor de 41ste editie. AbdiNageeye en BashirAbdi, de boezemvrienden uit Nederland en België, verdeelden bij de Olympische Spelen van Tokio na een adembenemende apotheose van de marathon het zilver en brons. Nageeye bracht in 2019 in Rotterdam zijn Nederlands record op 2.06.17. Bashir Abdi won vorig jaar op de Coolsingel in 2.03.36, een parcours-, Belgisch en Europees record, en bovendien de snelste tijd ooit in Nederland gelopen.
Remco Barbier, directeur van de NN Marathon Rotterdam: ‘Het deelnemersveld wordt een prachtige mix van internationale en Nederlandse atleten die op ons snelle parcours hun grenzen willen verleggen. Bovendien is #demooiste, zoals Björn Koreman terecht zegt, een feest voor iedereen. Voor de toppers en zeker ook voor de tienduizenden andere lopers, die zich traditioneel bij de finish op de bruisende Coolsingel allemaal ‘winnaar’ kunnen voelen.’
Er zijn nu geen wedstrijden, maar dan is er altijd Indie Runner die iets gaafs verzint. Eerder was er al Last Runner Standing, Randstad Relay en Noord Gestoord, nu komen ze met Noord Oost Zuid West. Wij zijn fan! Tijdens NOZW loop je zo snel als je kan door de stadsdelen van Utrecht of Amsterdam (meer steden volgen). Een virtuele hardloopwedstrijd waar je vooraf een slimme route door alle stadsdelen moet uitzetten en die daarna zo snel mogelijk lopen.
Hoe werkt het?
Loop snel mogelijk een route die alle stadsdelen van jouw stad doorkruist. Deze route mag je zelf ontwerpen. Het gaat dus niet alleen om snelheid, maar ook om slimheid.
Je activiteit moet plaats vinden tussen 15/1/2022 en 15/2/2022
Deadline voor uploaden is 15/2/2022 23:59!
In elk stadsdeel moet minimaal 1 meter gelopen zijn
Stadsdeel grenzen zijn hier te vinden: Amsterdam (vink stadsdelen delen aan) of Utrecht
In Amsterdam hoef je NIET door de stadsdelen Weesp en Westpoort te lopen
Start en finish mogen uit elkaar liggen
Uploaden gaat via Strava (zet in je activiteit op hardlopen en op wedstrijdmodus en geef ‘m een naam met #NOZW en #AMSTERDAM of #UTRECHT in de titel (niet in de ondertitel)
In Amsterdam: het nemen van de pont is toegestaan
Deelname is gratis
Je activiteit verschijnt automatisch in het leaderboard. Rob Maas heeft iets slims geprogrammeerd zodat er automatisch gecheckt wordt of je in je Strava activiteit alle stadsdelen hebt bezocht. Plan je route en zorg dat je in alle stadsdelen Amsterdam (behalve Weesp en Wespoort) of in die van Utrecht loopt en upload je activiteit! Het event is gratis en de wedstrijd loopt van 15 januari tot en met 15 februari. De snelste man en vrouw in elke stad wint een paar schoenen naar keuze van ON RUNNING.
De 10K Valencia Ibercaja levert al jaren razendsnelle tijden op. In 2020 werd in de hardloopstad een wereldrecord, Europees record én Nederlands record gelopen. Ook zondag 9 januari stonden er weer genoeg atleten aan de start in Spanje die 2022 met een persoonlijk record willen beginnen, waaronder een heleboel Nederlanders. Alle uitslagen vind je hieronder.
De start en finish is ingericht op de Paseo de La Alameda, ter hoogte van de de Exhibition Bridge (La Peineta). Om 9:15 uur vertrekken de topvrouwen en vanaf 9:30 uur mogen de mannen en de rest van de atleten los. Per startwave starten maximaal 2000 lopers. Zoals we van Valencia kennen, zal het parcours zeker geschikt zijn voor records. De 10K Valencia Ibercaja is niet voor niets door World Athletics bestempeld met het Road Race Label.
De voornaamste kanshebber bij de vrouwen is de Ethiopische Yalemzerf Yehualaw. Ze realiseerde vorig jaar in Valencia de tweede snelste tijd ooit op de halve marathon en was op de 10 kilometer al goed voor 29:45 minuten. De Keniaanse Norah Jeruto Tanui liep twee jaar geleden in de Spaanse stad onder de 30 minuten. Karoline Grövdal (Noorwegen) en Meraf Bahta (Zweden) maken ook kans op een hoge klassering.
Bij de mannen ligt de strijd meer open. De Keniaan Daniel Simiu Ebenyo is op papier de snelste met 27:12. Teamgenoten Julien Wanders (Zwitserland) en Boniface Kibiwott (Kenia) hebben 27:13 staan en zijn klaar voor een gooi naar de winst. De Spanjaard Juan Antonio Pérez weet wat het is om onder de 28 minuten te finishen in Valencia en staat op de startlijst op plaats 7.
Zo’n 25 Nederlanders reizen af naar Spanje voor een snelle 10 kilometer. In de eliterace starten Bo Ummels en Benjamin de Haan, die voor tijden laag in de 32 en 28 minuten gaan. Daarachter zullen onder meer Famke Heinst, Saskia Weinans, Kim Dillen, Filmon Tesfu, Gianluca Assorgia, Luuk Maas, Tom de Gelder, RoelWijmenga, PimLambregts, StanSchipperen, MahadiAdbiAli, WouterHeinrich, TomHoogeboom, Luc Velzeboer, Dominic Bersee, Maikel Peeman en Milan Verheugen op jacht gaan naar een persoonlijk record.
Voor zowel de Nederlandse toppers als de atleten van het NN Running Team was de NN Mission Marathon één van de hoogtepunten van 2021. Op het vliegveld in Enschede haalden vele lopers de Olympische limiet. De filmmakers van het NN Running Team maakten een mooie documentaire.
Wat komt er kijken bij de organisatie van een marathon ten tijde van corona? Wat is er nodig om binnen tien dagen naar een andere stad en naar een ander land te verhuizen? Die vragen staan centraal tijdens “NN Mission Marathon | The making of” van het NN Running Team. Deze laatste documentaire van het jaar vertelt het verhaal achter een speciale marathon in april.
Eliud Kipchoge
Michel Butter
Jill Holterman
De NN Mission Marathon zou oorspronkelijk in Hamburg plaatsvinden, maar door het hoge aantal coronabesmettingen werd tien dagen voor de wedstrijd gekozen voor Enschede. Tussen de vliegtuigen op Twente Airport streden zondag 18 april meer dan 70 atleten voor snelle tijden. Eliud Kipchoge bevestigde zijn vorm voor de Olympische marathon door te winnen in 2:04.30. Michel Butter was de snelste Nederlander en maakte een prachtige comeback door zich met 2:10.30 te kwalificeren voor de Spelen. Jill Holterman mocht ook daadwerkelijk in Sapporo starten door de snelste Nederlandse tijd te realiseren, een verrassende 2:28.18.
Ook dit jaar ondersteunt het CTS GROUP Talententeam jonge atleten bij het najagen van hun dromen. We volgen vijf potentiële wereldtoppers, onder begeleiding van CTS GROUP en de Atletiekunie, in hun weg naar de top. In deze laatste aflevering: middellange afstandsloper Rick van Riel (19), die dit jaar een belangrijke keuze maakte.
Medaille blijft in familie
Rick van Riel met zijn zilveren EK-medaille
’2021 was een mooi jaar voor mij’ begint Rick van Riel het interview. Het jaar begon met een nieuwe omgeving, de overstap naar het Nederlandse sportwalhalla: Papendal. Net als broer Robin koos hij voor de stal van Grete Koens, de afgetreden bondscoach middellange- en lange afstand. De extra motivatie die Rick daardoor kreeg, werd uiteindelijk uitbetaald op twee kampioenschappen. De Europese kampioenschappen onder 20 jaar in Estland moesten voor hem het hoogtepunt van het seizoen worden. ‘In Tallinn had ik veel druk op mezelf gezet. Ik wilde natuurlijk mijn vijfde plek van de EK in 2019 verbeteren. Vanaf het moment dat ik daar over de finish kwam, zat al in mijn hoofd deze zomer een medaille te pakken. Toch blijft het een 1500 meter zoals alle anderen.’ Veel vertrouwen haalde Rick uit een race die hij twee weken voor het toernooi liep. In Heusden-Zolder, begin juli, scherpte hij zijn persoonlijk record aan naar 3:41.80 en dat zorgde bij Rick voor het idee dat een podiumplaats mogelijk was. Met het extra doel om de prestatie van zijn broer Robin in 2019, de zilveren medaille, te evenaren. ‘Ik was ervan overtuigd dat ik vooraan mee kon doen en met die mindset ging ik ook de series en finale in. Het scenario dat ik met de kop van de wedstrijd de laatste 100 meter in ging, had ik al zo vaak afgespeeld in mijn hoofd dat ik wist wat ik moest doen. Dan is veertien honderdsten van een seconde het verschil tussen zilver en goud, maar zilver was alles wat er in zat op dat moment. Het was dan voor mijn gevoel het minimale resultaat om met een goed gevoel naar huis te gaan.’ In september volgden nog de Nederlandse kampioenschappen 800 meter onder 20 jaar, waar Rick met een persoonlijk record van 1:48.03 op papier de tweede snelste was. Zijn geweldige inhoud in Amersfoort zorgde voor weer een nationale titel, zijn laatste bij de junioren. ‘Het was mooi om te zien om na een rustperiode nog een mooi basisniveau te hebben daar.’
Dit is de vijfde en laatste atleet die we belichten in de serie talenten uit het CTS GROUP Talententeam. In de vorige vier afleveringen volgden we de verrichtingen van Mark Heiden, Olivier Hendriks, Sven Roosen en Alida van Daalen.
Topsportleven
Ook kijkt Rick terug op een mooi jaar als Papendalganger. ‘Ik heb het hier erg naar mijn zin en heb ook het idee dat ik hier op mijn plek zit’, vult hij aan. Momenteel bestaat zijn leven uit trainen en stage lopen. Dat laatste doet hij op een steenworp afstand van zijn trainingsbasis. Op hetzelfde nationale sportcentrum loopt Rick namelijk stage bij de Edese Golf Club. Een goede combinatie vindt hijzelf. ‘Het ‘’topsportleven’’ bevalt me zeker. Ik woon in Arnhem samen met andere sporters van verschillende sporten. Die beleven sport op dezelfde manier zoals ik, dus het is fijn om mensen om je heen te hebben die ook naar hun eigen doelen toewerken.’ De afgelopen maanden kreeg Rick nog eens te maken met een belangrijke keuze. De Pool Tomasz Lewandowski, die zijn broer Marcin naar drie Europese titels leidde, werd op Papendal aangesteld als bondscoach voor de middellange en lange afstand. Hierdoor werd Ricks coach Grete Koens vervangen en kreeg hij de vraag of hij bij de nationale selectie op Papendal wilde blijven trainen of op een andere locatie met Grete verder wilde. ‘Dit was een moeilijke keuze voor mij. Eigenlijk zat ik in een luxe positie, waarin ik kon kiezen tussen twee van de beste coaches die er momenteel zijn.’ Na wikken en wegen besloot Rick op Papendal te blijven en voortaan onder Lewandowski te trainen. ‘Ik kende Tomasz al, dus het is niet echt een sprong in het diepe voor mij.’
Bevoorrecht
Rick herinnert zich het moment nog dat hij werd benaderd voor een verlenging van zijn lidmaatschap. Een verlenging, want in 2020 kreeg hij ook al een plaatsje in het CTS GROUP Talententeam aangewezen. In de auto richting Papendal kreeg hij een telefoontje, waarin hij namens de Atletiekunie opnieuw een samenwerking met CTS GROUP en ASICS kreeg aangeboden. ‘Het is fijn om steun te krijgen vanuit CTS. Daardoor kan ik mijn sport beoefenen op de manier dat het nodig is om het beste uit mezelf te halen. Ik voel me daarom ook bevoorrecht dat ik bij het team zit!’ Het team opent bijna letterlijk deuren voor Rick. ‘Samen met de Atletiekunie zorgt CTS GROUP dat ik op trainingsstage kan gaan om stappen te blijven zetten als atleet’, gaat hij verder. ‘Het is mooi dat een bedrijf zoals CTS investeert in jonge atleten zoals ik en ik hoop dat ze dat nog een lange tijd door kunnen blijven zetten. Zeker met het talent dat momenteel rondloopt op de atletiekbaan.’ Wie van de andere vier CTS-talenten hem inspireert? ‘Ieder onderdeel is natuurlijk bijzonder, maar het vergt wel een speciaal soort talent om alle onderdelen goed te kunnen. Sven Roosen is een mooi voorbeeld daarvan. Het vermogen om meerdere zware inspanningen te leveren vind ik erg indrukwekkend.’
800 of 1500 meter?
‘Dit is een lastige. Een 800 meter als alleenstaande wedstrijd is heel gaaf, maar een 1500 meter op een toernooi vind ik dan toch wel mooier.’
Rick van Riel stelt het zilver op de 1500 meter tijdens de EK onder 20 jaar veilig.
Arnhem of Tilburg?
’Tilburg is natuurlijk de plek waar ik bijna 19 jaar heb gewoond, maar de natuur en trainingsmogelijkheden zijn in Arnhem wel mooier. Ik heb hier nu ook mijn leven opgebouwd.’
Goud op de EK senioren of de Olympische finale halen?
’Dan denk ik dat ik toch voor een Olympische finale ga. De Olympische Spelen staan voor mijn gevoel zo veel hoger dan een Europees kampioenschap. Vooral met het huidige niveau is het al een extreem goede prestatie om een Olympische finale te halen.’
Aansluiting
De eerste weken van de winter zal Rick het moeten doen met het leggen van een goede basis, aangezien de aangescherpte coronamaatregelen wedstrijden onmogelijk maken. In de hoop dat die doorgaan richt hij zich gewoon op enkele indoorwedstrijden en misschien hier en daar een korte cross. ‘Als 800- en 1500-meterloper is een cross van 10 kilometer gewoonweg te lang om competitief te zijn. Ik denk dat het vooral zaak is om blessurevrij te blijven en ook een goede basis te leggen voor komende zomer. In 2022 komt Rick namelijk voor het eerst als senior in actie. Zijn doel is dan ook om zichzelf proberen te vestigen als eerstejaars senior. ‘Dat betekent dus gewoon snelle tijden lopen en goede uitslagen neerzetten op wat grotere wedstrijden’, vult hij aan. ‘Het ultieme doel van veel sporters is de Olympische Spelen en dat is bij mij niet veel anders. Parijs 2024 zou heel mooi zijn, maar daar ben ik nu nog niet mee bezig.’ Tot slot: ‘Ik probeer wel zo snel mogelijk de aansluiting te vinden met de Europese top op de middellange afstand.’
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met CTS GROUP en de Atletiekunie.
Foto’s: Erik van Leeuwen, Coen Schilderman en Paul Raats
Na een matig 2020 was Leonie van Vliet erop gebrand dit jaar revanche te nemen. Het werd een doorbraakjaar, waarin de 28-jarige sprintster haar persoonlijk record verpulverde, debuteerde in het oranje met de estafette en zelfs naar de Spelen werd uitgezonden. In 2022 hoopt ze zich ook individueel te meten aan de wereldtop.
Gebaald en genoten
Op Lanzarote werkte Van Vliet deze maand een trainingsstage af met het Groningse Team4Mijl. De focus ligt alweer op het indoorseizoen, dat hopelijk in januari en februari losbarst. ‘Na 1,5 jaar niet op trainingsstage te zijn geweest, is het echt heerlijk om te trainen in de zon. Het ging goed, ik was fysiek fit. Ik heb geen pijntjes gehad en dat is in het verleden wel eens anders geweest.’ Op het Spaanse eiland trainde ze weer wat meer op snelheid. ‘Mede omdat het hier qua temperatuur een stuk aangenamer is. De afgelopen periode deed ik wat sprinttrainingen, maar niet veel maximale snelheid op spikes.’ Eén van de laatste keren dat ze dat had gedaan, was op de Olympische Spelen. Samen met de andere estafettevrouwen op de 4×100 meter reisde ze af naar Tokio, maar daar kon ze helaas niet in actie komen. Echter was het halen van de Spelen voor Van Vliet al een droom die uitkwam, hoewel ze eigenlijk nu pas beseft dat ze daar echt is geweest. ‘Je leeft daar best wel in een bubbel, waardoor ik niet altijd besefte dat ik gewoon op dé Olympische Spelen was.’ Van te voren had Van Vliet zich er al op ingesteld dat ze mee zou gaan als reserve. Toch zou ze liegen als ze zegt niet teleurgesteld te zijn toen ze hoorde dat ze niet mocht starten op de estafette. ‘Je werkt met het team toe naar dat ene moment. Iedereen wil op dat moment op de baan staan in het Olympisch stadion en niet op de tribune zitten. Ik was ook fit, en ergens heb je dan denk ik toch wel een sprankje hoop dat je misschien mag lopen. Ik ging er vanuit dat alles kon gebeuren, zodat ik klaar was voor alle mogelijke scenario’s. Als ik had moeten lopen, was ik daar klaar voor. Toen ik hoorde dat ik niet ging lopen, heb ik natuurlijk heel erg gebaald. Maar het is ook een goede motivatie om nog beter te worden en de volgende keer wel te mogen lopen. Als ik nu terugdenk aan de Spelen, voel ik die teleurstelling helemaal niet meer. Het is heel jammer dat we met het team niet het beoogde resultaat hebben gehaald, maar ik heb veel ervaring op gedaan en veel geleerd van andere atleten. Ondanks dat de Spelen natuurlijk anders waren dan normaal door COVID, heb ik er enorm van genoten!’
Leonie van Vliet en een teamgenoot in actie tijdens een heuveltraining op Lanzarote.
Weinig vertrouwen
Van Vliet omschrijft 2021 als een rollercoaster. Ze mocht voor het eerst in het Nederlands tenue lopen tijdens de EK Landenteams en de Diamond League, de hoogste atletiekcompetitie. ‘Dat was een droom die uitkwam, want een jaar geleden durfde ik daar alleen maar van te dromen. Het was echt een doorbraakjaar voor mij, waar ik heel erg van genoten heb. De weg naar deze successen vond ik wel zwaar. We (mijn coach Eddy Kiemel en ik) hadden als doel gesteld voor 2021 om een plekje in het 4×100 meter estafetteteam te bemachtigen. We hadden een plan gemaakt om te zorgen dat ik met name op de eerste meters sneller zou worden.’ Hiervoor wilde de atlete, die de 100 en 200 meter combineert, in de winter ook vaker indoor trainen, om kwalitatief betere starttrainingen te kunnen voltooien. Vanwege corona en geen A-status was het voor haar echter de hele winter niet mogelijk om indoor te trainen. ‘Dit was wel een lastige periode, omdat ik het gevoel had dat mijn voorbereiding minder was dan die van sommige concurrenten, terwijl ik daar zelf geen invloed op kon uitoefenen. Ik werd daar wel onzeker van en had weinig vertrouwen meer dat ik hard kon gaan lopen. Dat het uiteindelijk wel gelukt is, maakt mij nu wel heel trots.’
‘Ik ben heel kritisch op mijzelf en ben daarom niet snel tevreden. Er zijn weinig wedstrijden waarin ik echt kon juichen omdat ik zo blij was met mijn prestatie.’
Meer genieten
Zoals al eerder vermeld beleefde Van Vliet geen super goed 2020. Met 11.57 seconden op de 100 meter maakte ze de gevestigde namen op het koningsnummer nog niet zenuwachtig. ‘Ik wist wel dat ik deze tijd in 2021 kon verbeteren. De start is mijn zwakke punt. Hier heb ik met mijn coach veel aandacht aan besteed. Ik heb bijna twee keer zo veel start- en acceleratietrainingen gedaan.’ Het seizoen in de buitenlucht begon voor de sprintster bij de Harry Schulting Games in Vught. In mei liep ze 11.46, waar ze al wel tevreden mee was, maar waardoor er niet in één klap niks meer te verbeteren viel. ‘Ik wist wel dat sneller lopen mogelijk was en zelf had ik een tijd van rond de 11.38 in mijn hoofd als hoogst haalbare.’ Toen ze op 5 juli op dezelfde baan in Vught (‘’toch wel mijn lievelingsbaan’’) de klok liet stilstaan op 11.29 was dat dus buiten haar eigen verwachtingen. Met een tikkeltje hulp van de meewind (1,5 meter per seconde) nam ze beslag op plek negen op de Nederlandse ranglijst. ‘Een aangename verrassing. Ik kan zo veel winnen als ik goed start, wat ik uiteindelijk had laten zien.’ Zeker een verrassing als je weet dat Van Vliet altijd erg kritisch is op zichzelf. Dat is lastig, want er zijn weinig wedstrijden waarin ze echt kon juichen omdat ze zo blij was met haar eigen prestatie. ‘Soms vind ik dat jammer, ik zou wel willen dat ik er meer van kan genieten. Tegelijkertijd denk ik ook dat het me verder brengt, omdat ik altijd gebrand ben om het beter te doen. Het heerlijke gevoel in Vught heeft mij meer laten geloven dat ik tot meer in staat ben dan ik denk. Ik durfde nooit zo goed hoge doelen te stellen, omdat ik mezelf soms te ‘gewoon’ vind. Nadat ik deze onverwachte 11.29 liep, denk ik steeds vaker: waarom zou het dan niet gewoon nog sneller kunnen?’ Haar mooiste wedstrijd tot nu toe was echter niet de 100 meter in Vught, maar de 4×100 meter bij de Diamond League-wedstrijd in het Zwitserse Lausanne. ‘Het was de eerste keer voor mij in zo’n groot, uitverkocht stadion. Veel wedstrijden waren natuurlijk zonder publiek en de sfeer in dat uitverkochte stadion was echt geweldig. Daar krijg je zoveel energie van. Die momenten zou ik heel graag nog vaker mee willen maken.’
Leonie van Vliet, Marije van Hunenstijn, Lieke Klaver en Naomi Sedney na hun gouden race op de EK Landenteams in Roemenië.
Tandarts
Voor de ‘rennende tandarts’, zoals RTV Noord dit jaar kopte, is atletiek dit jaar meer op één komen te staan. Van Vliet werkt namelijk parttime bij het mondzorgcentrum in Leek. Of ze topsport en tandarts goed kan afwisselen? Op zich is het goed te combineren, ik werkte hiervoor ook niet fulltime, maar 24 uur. Het is soms wel passen en meten, en niet altijd ideaal. Omdat ik nu een A-status heb, ben ik minder gaan werken en ik merk dat ik nu meer rust heb. Ik werk nu nog 16 uur en dat bevalt erg goed. Ik heb wel eens getwijfeld om helemaal te stoppen met werken naast het sporten, maar het geeft me juist ook veel energie. Ik vind het leuk om te doen en ik vind het heel fijn om even met iets anders bezig te zijn dan atletiek, om over andere dingen te praten. Ik kan mij wel snel zorgen maken over bepaalde trainingen die niet goed gaan of kleine pijntjes. Op mijn werk heb ik geen tijd om daar over na te denken, en heb ik het met patiënten en collega’s over andere dingen.’ Al geeft ze toe dat het op haar werk steeds vaker over atletiek gaat. Haar collega’s en patiënten hebben haar verrichtingen afgelopen zomer op de voet gevolgd, dus echt anoniem is ze niet meer. ‘Maar er is wel veel begrip voor, dus ook als ik vrij moet nemen voor wedstrijden, dan kan dat. Dat is natuurlijk wel heel fijn.’ De maandag en dinsdag zijn voor Van Vliet wat rustiger, waarop ze naast trainen weinig verplichtingen heeft. Vaak gaat de meervoudig NK-medaillewinnares dan naar de masseur of fysio. Woensdag en vrijdag zijn wat hectischer. ‘Ik begin de dag met een baantraining en moet dan de rest van de dag werken, waarna er ‘s avonds nog krachttraining volgt. Dit zijn wel wat drukkere dagen, maar als ik dan ‘s avonds thuiskom, voel ik me wel voldaan.’
Basisplek
Voor 2022 is al een globale planning gemaakt. Net als het afgelopen jaar is Van Vliet van plan indoorwedstrijden te lopen. Welke dat zijn, weet ze nog niet precies. Het vizier gaat natuurlijk op het outdoorseizoen, waarin zowel de WK (juli) als de EK atletiek (augustus) op de kalender staan. ‘Het doel is om individueel de EK te halen op de 100 en/of 200 meter. Ik denk dat mijn kansen op de 200 meter het grootst zijn, maar ik wil wel proberen voor beide te gaan.’ Daarnaast hoopt ze een basisplek in het Nederlandse estafetteteam te bemachtigen, waardoor ze met een beetje geluk de 4×100 meter op de EK of WK mag lopen. ‘Een mooie bonus zou natuurlijk zijn om mij ook individueel te plaatsen voor de WK, maar daarvoor zal ik wel nog een stap moeten maken. 2021 heeft mij geleerd dat niets onmogelijk is, dus wie weet!’, besluit ze.
Sportvrouw van 2020 en 2021. Die titel kreeg Sifan Hassan vanavond in Haarlem tijdens het Sportgala van NOS en NOC*NSF. In de strijd om de Jaap Eden Award moest ze het opnemen tegen de andere twee genomineerden: wielrenster Annemiek van Vleuten en shorttrackster Suzanne Schulting.
Hassan liep in juni tijdens de FBK Games in Hengelo een wereldrecord op de 10.000 meter. Een goede test voor de Olympische Spelen, waar ze een unieke trilogie voltooide. De 28-jarige atlete werd zowel op de 5000 als de 10.000 meter Olympisch kampioene. Ook won ze nog brons op de 1500 meter. Hassan kon niet live bij het sportgala aanwezig zijn vanwege een positieve coronatest, maar ze voelt zich niet ziek. Ze sprak haar waardering voor haar tweede Jaap Eden Award uit via een videoverbinding. “Ik ben echt hartstikke, hartstikke blij met deze prijs.”
In Haarlem werd met een kleine groep genodigden teruggeblikt op sportjaar 2020 en 2021. Naast de Jaap Eden Award werd woensdagavond ook de Young Talent Award en de Fanny Blankers-Koen carrièreprijs uitgereikt. Jetze Plat (Paralympiër), Baanwielrenners teamsprint (Sportploeg), Henny Kuiper en Bibian Mentel (Fanny Blankers-Koen carrièreprijs), Hugo Haak (Sportcoach), Enzo Kuworge (Young Talent Award) en Max Verstappen (Sportman) waren de andere prijswinnaars.
De stemming vond dit jaar online plaats op 21 en 22 december door atleten en coaches. De uitslag bestond voor 50 procent uit de stemmen van topsporters (voor sporterscategorieën) en coaches (voor de categorie beste coach). De andere 50 procent kwam van de vakjury. In de uitslagen op het NOS | NOC*NSF Sportgala werden de prestaties van zowel 2020 als 2021 meegenomen.
Abdi Nageeye en Bashir Abdi trokken bij de Olympische Spelen van Tokio wereldwijd de aandacht met een van de ontroerendste sportmomenten van het jaar. In een adembenemende apotheose van de marathon verdeelden de boezemvrienden uit Nederland en België het zilver en brons. Op zondag 10 april 2022 treffen ze elkaar weer, tijdens de 41ste NN Marathon Rotterdam.
Wie de vaak herhaalde tv-beelden heeft gezien, zal ze nooit vergeten. Op 8 augustus loodste Nageeye zijn trainingsmaat tijdens een bloedstollende eindsprint letterlijk en figuurlijk op meeslepende wijze naar het brons. Zelf veroverde hij zilver achter de Keniaanse winnaar Eliud Kipchoge. Voor het eerst komen ‘Abdi & Abdi’ als gelauwerde olympiërs samen aan de start tijdens de NN Marathon Rotterdam. Ze hebben apart van elkaar al goede herinneringen aan #demooiste.
Abdi Nageeye (32) debuteerde in 2015 in Rotterdam op de marathon met de nationale titel (9de overall, 2.12.33). Twee jaar later dook hij als eerste Nederlandse atleet ooit op de Coolsingel onder de ‘magische’ grens van 2.10.00 (2.09.36). En in 2019 verpulverde hij zijn eigen Nederlandse record op spectaculaire wijze met bijna twee minuten van 2.08.16 naar 2.06.17 (4de).
Bashir Abdi (32) maakte eveneens zijn marathondebuut in Rotterdam. In 2018 verliep dat na een snelle val wat onwennig (8ste in 2.10.46). Op 24 oktober van dit jaar kroonde hij zich echter overtuigend tot luid bejubelde Held van de Coolsingel. De ‘Bronzen Belg’, zijn koosnaam na de Spelen, gaf het 40-jarig jubileum van de NN Marathon Rotterdam extra glans met een parcours-, Belgisch en Europees record van 2.03.36. Dat is bovendien de snelste tijd ooit in Nederland gelopen.
Na die triomf-met-kippenvel en een ‘ererondje’ kuste Bashir Abdi dankbaar het wegdek van de Coolsingel en sprak direct de wens uit om samen met Nageeye terug te keren naar de Maasstad. ‘Als wij op dit snelle parcours sámen kunnen lopen, kan het nog sneller gaan,’ voorspelde hij na zijn overwinning in de NN Marathon Rotterdam. ‘Dit is voor mij dé marathon en dat geldt ook voor mijn vriend Nageeye.’
Remco Barbier, die als directeur van de NN Marathon Rotterdam Mario Kadiks is opgevolgd: ‘Wij zijn blij en trots dat deze twee toppers én smaakmakers op 10 april in Rotterdam aan de start staan. De marathon is pas over vier maanden, maar is zeker iets om nu al naar uit te kijken. Dat geldt voor Abdi Nageeye en Bashir Abdi, maar ook voor de tienduizenden lopers die zich in het nieuwe jaar gaan voorbereiden op #demooiste. Inschrijven voor de verschillende afstanden is nog steeds mogelijk.’ En check ook even het heerlijke filmpje van NN Marathon Rotterdam hieronder!
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
