"CTS GROUP Talententeam"

Ook dit jaar ondersteunt het CTS GROUP Talententeam jonge atleten bij het najagen van hun dromen. We volgen vijf potentiële wereldtoppers, onder begeleiding van CTS GROUP en de Atletiekunie, in hun weg naar de top. In deze aflevering: sprinter Olivier Hendriks (17), die zich met twee Europese titels op zak opmaakt voor de Paralympische Spelen.

Amputatie

‘Het is wel onwerkelijk om nu bij wedstrijden aangekondigd te worden als de Europees kampioen’, aldus Olivier Hendriks. Begin juni kreeg hij ineens een andere status door zijn twee gouden medailles op de EK para-atletiek. Dat had hij tien jaar geleden niet durven dromen. Olivier is geboren met misvormde voeten. Op jonge leeftijd besloten zijn ouders een dubbele onderbeenamputatie door te voeren. Hij mist dus nu zijn voeten en kuitbeen, maar kan op blades heel hard lopen. Zo hard, dat hij het Nederlands record in zijn categorie in handen heeft op zowel de 100, 200 én 400 als de 800 meter.’ Olivier denkt dat hij een groot deel aan zijn ouders te danken heeft dat hij weinig belemmeringen heeft gehad bij het opgroeien.

‘Allereerst hebben zij ervoor gekozen om op jonge leeftijd mijn misvormde voetjes, waar ik nooit goed op had kunnen lopen, te laten amputeren. Hierdoor heb ik al vanaf kleins af aan op protheses gelopen en ik denk dat dat één van de redenen is dat ik er goed mee uit de voeten kom’, zegt hij met een knipoog. ‘Daarnaast hebben ze mij ook altijd gepusht om alles gewoon te proberen. Ze hebben altijd in oplossingen gedacht, niet in problemen, en daar ben ik ze erg dankbaar voor.’

Foto: Bartlomiej Zborowski

Lees ook: CTS GROUP Talententeam: De kampioenen van morgen

Dit is de tweede atleet die we belichten in de serie talenten uit het CTS GROUP Talententeam. In de volgende afleveringen lees je de ontwikkeling van Sven Roosen, Alida van Daalen en Rick van Riel.

Annemaria koekoek

Zijn eerste blades kreeg Olivier aangemeten toen hij 7 jaar oud was, via prothesemaker Frank Jol. Toen zat hij nog niet op atletiek. Door de blades kon Olivier voor het eerst echt rennen. Hij gebruikte ze bij het buiten spelen, gymmen op school en voetbal. Van gym herinnert hij zich nog een heel specifieke situatie. ‘We deden het spel ‘Annemaria koekoek’, waarbij iedereen op een lijn start en moet proberen naar de overkant te komen. Eén iemand staat aan de andere zijde van de zaal en zodra diegene zijn ogen sluit en ‘Annemaria koekoek’ zegt, mag je gaan rennen. Vervolgens opent deze persoon de ogen en wie dan beweegt, is af. Helaas is stilstaan op blades niet echt makkelijk (het is alsof je op het punt van je tenen staat) en ik bewoog. Ik was erg boos toen ik ‘af’ was, want ik vond dat oneerlijk.’ Natuurlijk kampte hij ook met vervelende zaken als materiaalproblemen. ‘Bijvoorbeeld doordat ik een gat in mijn sleeve had, waardoor de prothese niet meer goed ‘vast’ zit aan mijn been. Ook heb ik meerdere keren mijn protheses gebroken.’ Daarnaast heeft hij ook veel last gehad van de stompen aan zijn been. Het bot dat nog in zijn onderbeen zit, groeit namelijk in een punt. ‘Dat is heel pijnlijk en ik ben hier een aantal keer aan geopereerd toen ik op de lagere school zat.’ Deze problemen hebben hem er echter niet van weerhouden om gewoon mee te doen. ‘Zo deed ik bij gymlessen op school bij alles mee en heb ik gewoon mijn zwemdiploma’s gehaald. Ik heb op judo gezeten en gevoetbald, voordat ik de overstap maakte naar de beste sport die er is: atletiek.’ Olivier is duidelijk. Hij wil graag hetzelfde zijn als de valide sporters en op dezelfde wijze behandeld worden. ‘Ik voel mij niet anders en wil ook niet als ‘anders’ gezien worden. Maar dat gebeurt natuurlijk wel en mensen kijken en staren naar je benen. Dat is niet altijd fijn. Ik heb echter mijn protheses nooit verborgen gehouden en droeg bijvoorbeeld gewoon korte broeken. Toen ik heel jong was, wilde ik ook sandalen aan als het heet was. Dan kon je de tenen van mijn prothesevoeten zien, net als bij alle andere kinderen. Inmiddels vind ik het niet meer erg dat mijn benen er niet hetzelfde uitzien als anderen en ben ik wat gewend aan het staren van mensen.’

Buitenlandse toernooien

Zijn overstap van voetbal naar atletiek is redelijk geleidelijk verlopen. Via zijn prothesemaker kreeg Olivier een uitnodiging voor een sportevent in het Olympisch Stadion ten tijde van de EK atletiek in Amsterdam van 2016. Daar is hij gescout door de talentcoach van Papendal, toen hij nog niet eens op atletiek zat. Op zijn dertiende begon hij met de sport bij AV ’40 in Delft, waar hij nu nog steeds lid is. Zo nu en dan trainde hij mee op het nationale sportcentrum in Arnhem, maar voetbal wilde hij nog niet opgeven. Na een jaar lang de combinatie voetbal en atletiek was de keuze snel gemaakt. ‘Toen ik mijn eerste blades aangemeten kreeg, was al duidelijk dat ik geen moeite heb met de balans. Ik kon er vrij snel goed op rennen. Die ervaring met het lopen op blades heeft natuurlijk wel geholpen om snel progressie te boeken in de atletiek.’ In 2017 merkte Olivier dat hij atletiek echt leuker vond dan voetbal. De sprintsnelheid die je ontwikkelt noemt hij ‘gewoon onbeschrijfelijk’. ‘Dat motiveerde mij om meer te trainen en daardoor werd ik er beter in. De uitnodigingen voor grote buitenlandse toernooien kwamen voor mij wel onverwacht, omdat ik mij daar nog helemaal niet mee bezig hield. Ik liep gewoon wedstrijden in Nederland. Totdat mijn coach destijds vertelde dat ik mee mocht naar de EK in Berlijn in 2018. Dat ik een jaar later naar de WK zou gaan, had ik helemaal niet gedacht.’ De rest is geschiedenis. Bij zijn internationale debuut in Duitsland maakte hij indruk door als vijftienjarige het zilver te veroveren. In 2019 werd hij in Dubai ook wereldwijd de nummer twee op de 400 meter.

Waardering en ondersteuning

De paralympische sporten moeten volgens Olivier meer aandacht en respect krijgen. Daarom was hij blij en verrast toen hij werd uitgenodigd voor het CTS Group Talententeam. Dankzij de Atletiekunie en CTS GROUP, maar ook dankzij sponsor ASICS, hoeft hij zich minder druk te maken over de randzaken rondom de sport. Hij is de eerste invalide sporter die begeleid wordt door het team, een eer volgens Olivier.

‘Dit geeft mij het gevoel dat ik de waardering krijg voor wat ik doe en hoe snel ik ben en niet omdat ik toevallig op protheses loop. Via het Talententeam krijg ik ondersteuning in materiële zin, zoals kleding en schoenen, maar ook op andere manieren worden we extra begeleid. Hoe ga je om met media en hoe presenteer je jezelf voor een camera of online op social media. Het gaat om het gehele plaatje als topsporter, en daar zitten ook een hoop dingen bij die niet op de baan gebeuren.’

Lees ook ons interview met CTS-talent Mark Heiden

Goede combinatie

Olivier traint fulltime bij ATR: Atletiek Trainingscentrum Rotterdam. Hij loopt zijn rondes tussen getalenteerde valide sporters in een gezellige groep. ‘Dat helpt mij steeds sneller en beter te willen worden. Vroeger had ik ook geen behoefte om aan activiteiten mee te doen die specifiek werden georganiseerd voor kinderen met een prothese. Het feit dat ik andere benen heb, heeft natuurlijk wel hier en daar voor wat aanpassingen gezorgd. Maar er is altijd gezocht naar wat mogelijk is.’ Afgelopen maand is Olivier geslaagd, hij heeft het gymnasium afgerond. Dus gaat hij waarschijnlijk komend schooljaar aan een studie beginnen. Voorgaande jaren heeft hij zoals gewoonlijk naast het sporten een middelbare schoolopleiding gedaan. ‘Gelukkig was mijn school erg gemakkelijk in het bieden van ruimte om naar trainingen, trainingskampen en toernooien te gaan. Zo heb ik dus goed mijn sport kunnen beoefenen en tegelijk mijn school gedaan.’

Favoriete onderdeel

‘Mijn favoriete onderdeel is de 200 meter. Dit is helaas geen officiele paralympische afstand meer voor mijn klasse (T62 – dubbelbladers), maar desondanks vind ik dit het leukste onderdeel. Het is een tussenvorm tussen de afstanden die ik nu loop. Bij de 100 meter ga je direct vanaf de start zo hard mogelijk: je sprint het hele stuk voluit. De 400 meter is de langste sprintafstand, waarbij je wat meer op je reserves moet lopen. De 200 meter is een mooie tussenvorm. Het is wel een volledige sprint en net wat langer dan de 100 meter. Ik kan op deze afstand langer mijn topsnelheid aanhouden en dat is een heerlijk gevoel. Daarnaast is het in de bocht starten ook fijner, dat gaat mij makkelijker af. Ik voel mij meer ontspannen en comfortabel als ik in een bocht start. Er zit dan niemand direct naast je bij de start. Misschien speelt dat ook mee.’

Planning

‘Het doel is nu om in één van de volgende wedstrijden de paralympische limiet voor de 100 meter (11.20 sec) ook nog te gaan lopen (op de 400 meter heeft Olivier de limiet al binnen). Ik zit daar heel dichtbij. Na de EK heb ik nog een wedstrijd in Leverkusen gelopen en het NK in Breda. Daarbij heb ik twee keer mijn persoonlijk record (nu 11.27) verbeterd, maar ik ben er nog net niet. Er is nog tijd tot en met eind juli om mij te kwalificeren. Dus dat blijft nog spannend. De komende tijd ga ik ook weer meer lactische trainingen doen als voorbereiding op de 400 meter.

Ambitie

‘Ik zou graag op de Nederlandse kampioenschappen mee willen doen tegen valide lopers. Dat lijkt mij mooi, dat er geen onderscheid wordt gemaakt. Het is namelijk best wel een discussiepunt of het lopen op blades je een voordeel geeft ten opzichte van mensen zonder. In de toekomst hoop ik de snelste man op blades te worden en dus wereldrecords te lopen en gouden medailles te winnen.’

Twee keer goud

De Europese kampioenschappen para-atletiek, die afgelopen maand in het Poolse Bydgoszcz werden gehouden, was voor Olivier de kroon op zijn harde werken. Op zowel de 100 als de 400 meter, twee hele verschillende aftanden, won hij goud! In de classificatie T62 (atleten met twee onderbeenamputaties onder de knie) is hij de beste van Europa. ‘Er was wat spanning van tevoren, want ik had een lichte blessure en ik wist niet zeker of ik op tijd volledig fit zou zijn voor de wedstrijd. gelukkig was dit wel het geval dankzij de fysiotherapeuten, die mij goed geholpen hebben. Daarnaast was dit toernooi anders dan anders door de strikte coronaprotocollen. Normaal gesproken zijn we als TeamNL Para meer samen: we reizen gezamenlijk en nu vlogen we in drie groepen onafhankelijk van elkaar. Ook had ik in Polen een eigen kamer, terwijl we anders een kamer delen. Dat laatste vind ik toch gezelliger.’

De 100 meter stond eerst geprogrammeerd. Het goud op deze afstand kwam niet als een enorme verrassing. ‘De weken ervoor was gebleken dat mijn vorm goed was en ik liep constant snelle tijden. Tijdens de race startte één van de belangrijkste concurrenten vals en toen wist ik dat ik kans maakte om de race te winnen.

Foto: Bartlomiej Zborowski

Dat gebeurde ook.’ Een paar dagen later stond alweer de 400 meter op het programma. Van tevoren wist Olivier al dat hij een race tegen de klok zou gaan lopen. Daar was hij op voorbereid, want hij wilde de Paralympische limiet van 50.20 seconden slechten. ‘Maar toch was het onverwacht dat ik de wedstrijd alleen moest lopen, omdat mijn tegenstanders kort voor de wedstrijd toch niet mee konden doen. Toen ik het stadion in liep ervoer ik de support van mijn verzamelde temgenoten die op de tribune zaten. Het gaf mij het gevoel dat ik niet alleen hoefde te lopen, want ik hoorde hen roepen vanaf de tribune. Ik voelde mij goed na de warming-up en had het gevoel dat ik wel een goede tijd neer zou kunnen zetten. De race begon met een goede start. Ik kwam redelijk hard de bocht uit en liep relaxed de eerste 200 meter. Daarna liep ik volgens het raceplan en heb ik de tweede bocht aangevallen. Toen ik de bocht uitkwam, zag ik vanuit mijn ooghoek de klok. Ik besefte dat het zelfs mogelijk was onder de 50 seconden te duiken en dat zou betekenen dat ik de limiet zou halen. Op het laatste rechte eind zette ik nog wat meer door. Bij de finish zag ik mijn tijd van 49.18 en ik heb mij nog nooit zo blij gevoeld. En ook opgelucht, want ik voelde al een jaar de druk om onder de limiet voor de Spelen te lopen en dat is nu eindelijk gelukt.’

Eremetaal in Tokio

Tussen 24 augustus en 5 september vormt Tokio het epicentrum voor de Paralympische Spelen. Tijdens het toernooi loopt Olivier ook met atleten uit de soortgelijke categorieën T44 en T64. De T staat voor track. Sowieso loopt hij de 400 meter, maar daarnaast wil hij ook zichzelf laten zien op de 100 meter. De nummer twee van de wereld in 2019 krijgt op de 400 meter te maken met twee grote concurrenten uit Duitsland en Amerika. ‘Theoretisch gezien ben ik sneller dan de rest, dus een bronzen medaille lijkt haalbaar. Verder ben ik heel benieuwd hoe het gaat zijn: de ervaring van de Spelen. Van andere para-atleten hoor ik over de goede sfeer die er was tijdens eerdere Paralympische Spelen. Maar dit jaar zal het anders zijn door de coronamaatregelen en er zal minder publiek aanwezig zijn en sowieso geen familie uit Nederland.’ Uiteraard kijkt Olivier uit naar het toernooi zelf, zijn eerste Spelen. ‘Omdat het in een groot stadion wordt gelopen en omdat dit toernooi het hoogst haalbare is. Het is altijd een droom geweest om naar de Spelen te mogen, en als het goed is sta ik daar over minder dan twee maanden.’

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met CTS GROUP en de Atletiekunie

Hoofdfoto: Erik van Leeuwen. Profielfoto: Paul Raats

• City Trip Londen
• Een dag in Falésia met Laura de Witte
• ‘Wereldreiziger’ Eugene Omalla hoopt in Nederland verder te timmeren aan atletiekcarrière
• Karsten Warholm: ‘Het hoort ook bij topsport om geregeld risico’s te nemen’
• Jonatan Venema: Dé ontdekking van Rotterdam 2024

View this post on Instagram

Shared post on Time

Ook dit jaar ondersteunt het CTS GROUP Talententeam jonge atleten bij het najagen van hun dromen. We volgen vijf potentiële wereldtoppers, onder begeleiding van CTS GROUP en de Atletiekunie, in hun weg naar de top. In deze aflevering: hordeloper Mark Heiden (18), die uitkijkt naar de EK junioren van komende week.

Fouten

Al in zijn eerste race in de buitenlucht dit seizoen liep hij al onder de limiet voor de EK onder 20 jaar. Bij de Harry Schulting Games liet hij 13.56 seconden noteren op zijn specialiteit: 110 meter sprinten en tussendoor tien hordes van 99,1 centimeter hoog. ‘De race verliep best wel vlekkeloos, maar ik miste nog wat scherpte doordat het één van de eerste races van het jaar was’, blikt hij terug. ‘Ik maakte geen fouten en liep gewoon een solide race, maar nam te weinig risico om een supertijd te lopen. Het was wel na een lange tijd weer eens een PR op de 110 meter horden en daar was ik wel erg blij mee. Ik had zeker het gevoel dat de limiet erin zat, want ik voelde me fit en in de trainingen was te merken dat ik goed liep. Het hielp ook dat het een avondwedstrijd was, want ik loop normaal beter later op de dag.’ Toch heeft hij in de afgelopen wedstrijden nog niet bereikt wat hij wilde bereiken. ‘Ik had door een goede trainingsstage een heel goed gevoel gekregen over het seizoen. Na de 13.56 in Vught wilde ik doorgaan met snellere tijden lopen. Ik wilde richting de 13,4 of 13,3 seconden gaan voordat ik aan de EK zou deelnemen, maar dat is nog niet gebeurd. Wel ben ik blij dat ik erg constante tijden loop, maar ik zou willen dat deze een stuk sneller waren. Uit analyses blijkt dat ik op trainingen heel snel ben, maar door fouten tijdens de wedstrijd vertaalt dit zich nog niet naar snellere tijden. Dingen zoals een horde raken of mijn techniek niet helemaal goed uitvoeren.’

Lees ook: CTS GROUP Talententeam: De kampioenen van morgen

Dit is de eerste atleet die we belichten in de serie talenten uit het CTS GROUP Talententeam. In de volgende afleveringen lees je wat voor invloed het team heeft op Olivier Hendriks, Sven Roosen, Alida van Daalen en Rick van Riel.

Meerkamper

Zoals vele andere junioren kwam Mark voor zijn nog prille hordencarrière uit op de meerkamp. De atleet van het Rotterdamse PAC kon aardig kogelstoten, speerwerpen en verspringen, maar zijn talent kwam het meeste naar boven bij het sprinten en hordelopen. Daardoor traint hij sinds half mei onder leiding van hordencoach Brendan Troost bij Atletiek Trainingscentrum Rotterdam. ‘Het focussen op de horden was een goeie en logische keuze, want ik zou denk ik veel minder succes hebben gehad als ik me niet op het hordelopen had gefocust. Ik heb mezelf nooit echt als meerkamper gezien en het was ook bij de C junioren dat ik voor het laatst een meerkamp heb gedaan. De meerkamp vind ik wel een mooi onderdeel om naar te kijken, maar ik het zou het zelf niet meer willen doen.’

EK-goud op de meerkamp of op de horden?

‘Zoals ik al zei: ik ben een hordeloper, dus dan kies ik zeker horden boven de meerkamp. Ik ga dan ook voor EK-goud op de horden boven goud op de meerkamp. De keuze tussen de 60 meter en 110 meter horden is voor mij een hele makkelijke, want het slechtste deel van mijn race is de start. Meestal lig ik bij de start een klein beetje achter en haal ik daarna tijd in, dus dan ligt de 110 meter horden mij beter. Dan heb ik gewoon meer tijd om een slechte start goed te maken.’

Is de EK onder 20 jaar van 2019 het hoogtepunt uit je carrière tot nu toe?

‘De EK onder 20 jaar is zonder twijfel het hoogtepunt. Het feit dat ik mij toen al (16 jaar, red.) had geplaatst als atleet onder 18 jaar voor een internationaal toernooi U20 was voor mij al heel bijzonder. Maar dat ik zo boven mezelf uitsteeg op dat toernooi en uiteindelijk zilver won, maakte het echt ongelofelijk.’

View this post on Instagram

Shared post on Time

Beloning

Het moment dat Mark begin dit jaar werd gebeld voor een plaatsje in het CTS GROUP Talententeam weet hij niet meer precies. ‘Maar ik weet wel dat ik het erg bijzonder vond om deze kans te krijgen.’ Eerder al maakte hij kennis met het team. ‘Iets van vijf jaar geleden had iemand in mijn trainingsgroep een clinic gewonnen voor het Talententeam, waar wij toen met de hele groep heengingen. Dat waren toen atleten waar ik tegenop keek, dus het is heel bijzonder om nu zelf onderdeel van het team uit te maken.’ De samenwerking met CTS GROUP en de Atletiekunie ziet Mark als een verrijking in zijn persoonlijke ontwikkeling. ‘Dit is mijn eerste sponsor en dat zorgt zeker voor motivatie. Het voelt ook wel als een beloning voor jaren hard trainen.’ Door corona heeft Mark nog niet veel tijd doorgebracht met de andere talenten van het CTS GROUP Talententeam. Hij weet nog niet veel van de skills en specialiteiten van de atleten. Wel wordt hij door de samenwerking gestimuleerd om nog meer uit zichzelf te halen. ‘Doordat ik nu deel uitmaak van een groep atleten die goede prestaties leveren, motiveert dit mij ook om zelf beter te presteren. Motivatie is dus het grootste pluspunt van het Talententeam.’

Nederlands record

Volgend jaar behoort Mark Heiden bij de senioren en loopt hij de hordensprint over dezelfde afstand: 110 meter. Echter moet hij dan hekken van 1,07 meter hoog passeren. Maar daar lijkt hij zich nog niet erg druk over te maken. ‘Ik heel veel zin in senior zijn, want dan krijg ik de mogelijkheid om veel grote wedstrijden te lopen. Indoor heb ik al over de 1,07m hordes gelopen en ik heb het gevoel dat ik, als ik me daar volledig op kan focussen, ik de overgang naar de hogere hordes goed kan maken. Ik hoop me dus snel aan te passen zodat ik volgend jaar veel grote wedstrijden kan lopen en veel mooie wedstrijden in andere landen mee te doen. Misschien plaats ik mij wel voor de EK senioren in München, dat hoop ik.’

Of hij al uitkijkt naar de Olympische Spelen van Parijs in 2024? ‘Als atleet moet je ambitieus zijn, dus de Spelen is zeker een toernooi waar ik naar uitkijk. Of het haalbaar is, zullen we in de komende jaren zien, maar ik ga er in ieder geval alles aan doen om daar te staan. In de tussentijd hoop ik nog EK’s en WK’s te lopen en daar over een paar jaar mee te doen voor finales en podia. Qua tijden is mijn doel om richting de lage 13 seconden te gaan, met als ultiem doel het Nederlands record van Robin Korving (13.15 seconden). Maar ja, dit is allemaal erg ambitieus zoals ik al zei. Als ik fit blijf en van de sport kan leven, ben ik al erg tevreden.’ Mark is dit jaar nog junior. Eerst volgen nog de Europese kampioenschappen voor atleten onder 20 jaar, die van 15 tot en met 18 juli plaatsvinden in de Estse hoofdstad Tallinn. In aanloop naar dat toernooi blijft hij nog werken aan zijn start, zijn grootste aandachtspunt. ‘We werken er in de training veel aan en er zit zeker vooruitgang in, maar er is nog veel te verbeteren. Deze races op hoog niveau die ik heb gehad, had ik nodig om straks scherp aan te start te staan op het EK.’ Over zijn missie bij de EK doet Mark niet geheimzinnig. ‘Als alles goed gaat hoop ik strak in Tallinn mee te doen voor het goud.’

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met CTS GROUP en de Atletiekunie.

Foto’s: Erik van Leeuwen en Paul Raats

• City Trip Londen
• Een dag in Falésia met Laura de Witte
• ‘Wereldreiziger’ Eugene Omalla hoopt in Nederland verder te timmeren aan atletiekcarrière
• Karsten Warholm: ‘Het hoort ook bij topsport om geregeld risico’s te nemen’
• Jonatan Venema: Dé ontdekking van Rotterdam 2024